กระทู้นี้ไม่มีไรมาก แค่อยาก...มาระบายความในใจที่อัดอั้นอึดอัดเกี่ยวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่รู้สึกว่าจะเริ่มไม่สนิทแล้ว
คือเรามีเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทกันมา3-4ปีละ เรามีอะไรก็บอกกันตลอด ปรึกษากันตลอด แต่มีบางครั้งที่เขาเองก็ชอบเห็นแก่ตัวบ้างซึ่งเราก็ไม่ได้ถือสาเพราะเราเห็นกันเป็นเพื่อน
ครั้งหนึ่งเรารอส่งงาน เราเห็นว่างานนางยังไม่เสร็จนางฝากเพื่อนอีกคนปริ้นงานอยู่ เราก็แบบ บอกว่า"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรารอส่งพร้อมกัน" พอตกเย็นเราก็ถามว่าไปส่งงานกันมั้ย นางก็บอกว่า "ส่งไปแล้วให้เพื่อนที่ปริ้นงานเอาไปส่งให้" เราก็แบบ เอ่า ไมไม่บอกเรา นั้นเลยทำให้เราส่งงานไม่ทันค่ะ โดนหักคะแนนไปเลย
จนกระทั่งขึ้นมหาลัย นางก็เริ่มได้เพื่อนใหม่ เราเองก็มีแหละแต่ไม่สนิทขนาดนั้น จนนานเข้าๆนางเริ่มไม่ค่อยจะพูดกับเรา มีอะไรก็ไม่บอกเราละ พอเพื่อนใหม่นางมาก็มานั่งข้างกันแล้วพอเราหันไปคุยด้วย เขาก็เหมือนจะไม่ได้ยินเรา หรือไม่สนใจเราก็ไม่รู้
วันหนึ่งเราไปเรียนเทควันโดมา เราเหนื่อยมากหิวน้ำแบบสุดๆ หันซ้ายหันขวาก็ไม่มีนางอยู่ มาเจออีกทีนางกลับมาจากไหนไม่รู้กับเพื่อนใหม่ พอเราถามว่าไปไหนมา นางก็บอกไปกินนน้ำมา เราก็เอ้า ไม่ชวนเราเลย นางก็ตอบแค่ว่า "ไม่รู้"
จนวันหนึ่งเราป่วย เราก็ขอนางไปส่ง นางก็ไปส่งแต่โดยดี จนเหมือนคิวมันนานมากๆ นางเริ่มมีสีหน้าไม่พอใจ เราก็เลยไปขอโทษ "ขอโทษนะที่ให้มาเสียเวลาด้วย" ถ้าเป็นเมื่อก่อนนางจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่ตอนนี้นางกลับยิ้มเล็กน้อยแล้วไม่ตอบอะไรเลย เรารู้สึกผิดและเสียใจมาก เวลามีงานอะไรนางไม่เคยบอกเลย กลับกัน เรารู้อะไรมาก็บอกนางตลอด เราชอบใครอะไรคนไหนนางถามเราก็บอก แต่พอเราถามบ้างนางก็เปลี่ยนเรื่องคุยหรือบอกว่าเป็นความลับ
เราอยู่ห้องพักเดียวกันแต่คนละหลัง เวลาฝนตกเราก็จะไปเก็บผ้าให้นาง แต่พอถึงตอนเราบ้าง นางกลับเก็บแต่ของตัวเองแล้วปล่อยผ้าเราตากฝนอยู่แบบนั้น
จนตอนนี้นางนัดกับเพื่อนใหม่คนนั้นมากินอะไรด้วยกันที่ห้อง ชวนไปสวนสัตว์ แล้วล่าสุดเขาก็ดูหนังด้วยกัน แต่พอเราทักไปนางก็ชอบเมินแชท เราเลยกลับมาคิดว่าทำไมเธอโชคดีจัง มีแต่คนชอบ เหมือนกับเธอแย่งราศีอะไรไปจากเราหมดเลย เพื่อนที่เรามีที่เรารู้จักมาก่อนเธอ เดินผ่านกันพวกเขาก็ทักแต่เธอแล้วเหมือนไม่เห็นเราอยู่ในสายตาเลย เธอแย่งไปหมด
จนตอนนี้เราเองก็แทบจะไม่มีเพื่อนใหม่ที่ไหนคุยด้วยเลย มีแต่เราทักเองด้วยซ้ำ คนที่รู้จักเราก่อน พอได้รู้จักกับนางปุ๊ป ก็เหมือนไม่รู้จักเราไปเลย กลับคุยกับนางเล่นกับนางเดินข้างนางจุงมือนาง มีแต่เราที่เดินกอดกระเป๋าแล้วเดินตามหลังต้อยๆ ที่ผ่านมาก็พยายามปลอบใจตัวเองว่า ไม่เป็นไร ถ้าเขาไม่ทักเรา เราก็ต้องทักเขาเอง ไม่ทักรักไม่เกิด อะไรประมาณปลอบตัวเองแบบนี้ตลอดมาเลย
ทั้งหมดก็ปลดปล่อยออกมาหมดแล้วค่ะ เพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงบ้าง หรือทั้งหมดนี้เป็นเราเองที่คิดมากเกินไป...
เพื่อนที่ไม่เก่า
คือเรามีเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทกันมา3-4ปีละ เรามีอะไรก็บอกกันตลอด ปรึกษากันตลอด แต่มีบางครั้งที่เขาเองก็ชอบเห็นแก่ตัวบ้างซึ่งเราก็ไม่ได้ถือสาเพราะเราเห็นกันเป็นเพื่อน