แม่มีคู่ชีวิตไม่ดี ต้องรอให้เขาจากตายอย่างเดียวเลยใช่ไหม

แม่มีคู่ชีวิตผลาญเงิน เผด็จการ(ทหารเก่า) เวลาคิดอะไรจะทำอะไรก็ลงมือทำทันที ไม่ฟังใคร ใครคัดค้านก็ด่าทอ ตะคอก ถึงขั้นทำร้ายร่างกาย เราในฐานะลูกก็โดนมาแล้วตั้งแต่เด็ก เลยโตมาแบบพยายามมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายคนนี้น้อยที่สุด ปกติเราไม่ได้อยู่บ้านต้องออกไปมีครอบครัว แต่เมื่อกลับมาบ้าน เห็นสภาพความเป็นอยู่ของแม่แล้ว น่าเวทนายิ่งนัก แล้วต้องยอมรับวิบากกรรมนี้งั้นหรือ? เรารู้สึกแย่กับตัวเองที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย เราเคยพูดออกไปเมื่อเห็นอะไรไม่ถูกต้องแต่กลับโดนทำร้ายร่างกายจากชายที่มีฐานะเป็นบิดาผู้ให้ดำเนิด เหมือนเราเองก็ค่อยๆโดนเปลี่ยนความคิดว่าชั่งมันปะไร ไม่ต้องทำอะไร พูดอะไรไปก็เจ็บตัวเสียเปล่า คิดแต่ว่าถ้าตัวปัญหายังอยู่ ปัญหาก็คงมีไปแบบนี้ ต้องรอความตายอย่างนั้นหรือ? มันจะบาปแค่ไหนถ้าเราอยากให้เขาจากไปไวๆ แม่คงจะกลับมาเป็นผู้เป็นคนมากกว่านี้

แต่เราคิดว่าแม่อาจจะจากไปก่อนอีกฝ่ายด้วยความเครียดที่รุมเร้า ถ้าเป็นเช่นนี้ เราไม่เลี้ยงดูตัวปัญหา คนที่ได้ชื่อว่าพ่อเรา แล้วเราจะบาปมั้ย ถ้าแม่จากไป ก็จะเหลือแค่ตัวปัญหา เราในฐานะลูกไม่เคยคุยกับเขาเลย เพราะเขาทำร้ายร่างกาย
เข้าใจน่ะเข้าใจว่าเขาอาจโดนปู่ย่าเลี้ยงดูมาแบบนั้น ประกอบกับเป็นทหารเก่า บ้าอำนาจ เผด็จการ แต่ในความเป็นจริงความคิดของเรามันไม่เปลี่ยนความจริง ความจริงที่ว่าไม่มีความสุขเพราะปัญหาที่แก้ไม่ได้ ทั้งเงินที่โดนใช้ไปอย่างไม่ระวัง หนี้สินล้นพ้นตัวจากเขา เพราะเขาใช้ชื่อแม่กู้ในนามข้าราชการ สรุปคือแม่เป็นหนี้โดยไม่ได้เกิดจากตัวแม่เองเลย เขาเอารถแม่ไปขาย! แม่ไร้อิสระไม่สามารถไปไหนมาไหนได้ ต้องรอพึ่งเขา เรารู้สึกแย่จริงๆที่ไม่สามารถช่วยแม่ได้เลย  หากเราทะเลาะกับเขา เขาพลั้งมือ เราก็อาจเป็นฝ่ายจากตายแทนเพราะเขามีแนวโน้มทำทุกอย่างได้ ไร้สติสุดๆ ทุกข์มากค่ะ
คำถามคือ
1) ออกจากวงจรนี้คือต้องจากตายใช่ไหม
2) อยากให้เขาจากไปไวๆ เราบาปใช่มั้ย เราแค่อยากเห็นแม่มีความสุข ไม่ต้องโดนกดขี่อีกต่อไป