ผู้สูงอายุบางคนถึงชอบอยู่ที่เดิมทั้งที่ไม่สะดวก

เคสแรก
ผญ สูงอายุ68ปี แขนขาอ่อนแรง เดินยากเดินลำบาก ลูกหลานอยู่ กทม จะกลับบ้านต่างจังหวัดไปดูแล ก็คือต้องลาออกจากงาน ให้มาอยู่บ้านที่ กทม เพื่อทำงานได้ด้วยดูแลได้ด้วย ไม่เอา

เคส2
ผช ​สูงอายุ73ปี ความจำเสื่อมมีบ้าง จำได้บ้าง อาศัยญาติห่างไปอยู่ ลูกมีบ้าน ให้ไปอยู่ ไม่ไปอยู่ อยู่ให้ญาติเค้าดูถูก ว่าไม่มีที่ไปและลูกไม่มีปัญญาเลี้ยง ทั้งๆที่มีปัญญาเลี้ยง แต่ไม่ไปอยู่กะลูก

เคส3
ผญ สูงอายุ60ปี เดินเก็บขวดขาย อาศัยนอนใต้สะพานลอย ลูกเป็นผู้พิพากษา ทีแรกก็เข้าใจว่า ลูกใจร้ายเนรคุณ แต่พอไปคุยจริงไม่ใช่

เคส4
ผช สูงอายุ65ปี มีบำนาญกิน แต่นอนหน้า7-11ไปเรื่อยๆ ขอข้าวผู้ใจบุญกิน ทำตัวเป็นคนไม่มีบ้าน ทั้งๆที่มีบ้าน ลูกต้องคอยมานั่งเป็นเพื่อนหน้า7-11 แต่เอากลับบ้านไม่ได้ ไม่ไป

ไม่เข้าใจอ่ะ ถ้าเป็นเรานะ แก่แล้วจะนอนสบายบนม้าโยก กินปลาท่องโก๋ กาแฟ ดูหนังสือพิมพ์ ยามเช้า อยู่บ้าน หรือ เพราะ เรายังไม่แก่เลยคิดได้แค่นี้ กระทู้นี้ ขอให้เฉพาะคนไร้บ้านมาตอบจะได้เข้าใจ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่