[ชีวิตจริงแรงยิ่งกว่านิยาย] กัมพูชาไม่ได้มีแค่คาสิโน… แต่มี "คนไทย" ที่ต้องฝืนยิ้มในนรกวันละ 12 ชั่วโมง

สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันไม่กี่วัน แต่เหมือนห่างกันนานเป็นชาติ

กลับมาอีกครั้งกับเรื่องราวที่คุณอาจไม่เคยรู้…

ตอนแรก หลายคนคิดว่าแอดมินเว็บพนัน = งานสบาย รายได้สูง

แต่ในความจริง…

คุณเคยต้องยิ้มให้ “คนที่นินทาคุณทุกวัน” ไหม?

เคยต้องทนทำงานในที่ที่หัวหน้าสั่งเหมือนคุณเป็นหุ่นยนต์?

เคยต้อง ทำสคริปต์หลอกคนไทยด้วยกันเอง ทั้งที่ลึกๆ ตัวเองก็ไม่ภูมิใจ?

ผมเคยหมดศักดิ์ศรี…
ผมเคยอยากลาออก แต่ “ออกไม่ได้” เพราะติดสัญญาเถื่อน
…

“เหนื่อยแต่ไม่ถอย: 730 วันในกัมพูชา” ไม่ใช่ไดอารี่หวานๆ
แต่มันคือสารภาพจากคนที่อยู่ในโลกสีเทา แล้วพาตัวเองกลับออกมาได้

ใครตามอ่านมาตั้งแต่ตอนแรก จะรู้ว่าเรื่องนี้ไม่มีใครเพอร์เฟกต์
ผมไม่เคยอ้างว่าเป็นคนดี
แต่ผมเลือกเล่าความจริง

ถ้าคุณอยากรู้ว่า
คนที่ติดอยู่ในเว็บเถื่อนทำงานยังไง
ถูกบีบคั้นแบบไหน
ต้องทำยอดในระบบที่บิดเบี้ยวเพียงใด
และทำไมถึงมีคนจำนวนมาก “ไม่สามารถกลับไทยได้ แม้แค่คิดก็ยังกลัว”

กดชื่อผู้โพสต์ แล้วอ่านย้อนหลังได้เลยครับ

ทุกตอนตั้งใจเขียนเอง
บางเรื่องอาจขัดใจ แต่คือเรื่องจริง

ใครเคยทำงานใกล้ชิดแบบนี้ หรือเจออะไรแย่ๆ มา เห็นต่างได้เสมอครับ

ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่าน 🙏
กระทู้นี้จะเป็น “ตอนที่ 5” แล้ว แต่เรื่องยังไม่จบ

ถ้าคุณกำลังคิดว่าชีวิตตัวเองลำบาก ลองมาอ่านดูครับ
ผมเคยอยู่จุดที่เงินเดือนสูง… แต่ร้องไห้ทุกคืน

แล้วคุณอาจจะรู้ว่า
รายได้ดี… ไม่ได้แปลว่า “ชีวิตดี” เสมอไป

#เหนื่อยแต่ไม่ถอย #730วันในกัมพูชา
#ชีวิตในวงการสีเทา #แชร์ประสบการณ์ชีวิต #รอดเป็นพอ