เวรกรรม​ ชอบเอาลูกแมว​ ไปปล่อย​ป่า

มีอยู่ชาติหนึ่งเราเอาลูกแมวไปปล่อยป่า
เพราะรังเกียจมัน
ลูกแมวตัวนี้อดข้าวปลาอาหารอยู่ในป่าหลายวัน
จึงมีคนใจดีมาพบเอาไปเลี้ยง

กรรมนี้จึงมาสนองเราในชาติปัจจุบัน
เป็นเหตุให้ตัวเองหลงป่าอดอาหาร
ขนาดเชี่ยวชาญชำนาญป่าอย่างเรา
ยังหลงทางเพราะกรรมของตน

ให้จำไว้ บุญบาปแม้เพียงเล็กน้อย ประมาทไม่ได้
กรรมเมื่อตามมาถึงแล้ว มันแสดงผลทันที
ช้าหรือเร็วทุกคนต้องได้รับผลของกรรมนั้น
ไม่มีใครปัดเคราะห์สะเดาะกรรมให้กันได้

คนเราถ้าเห็นกรรมเก่าของตนเอง
เหมือนดูหนังดูละคร มันจะบ่กล้าทำบาปใหม่
ให้เผาผลาญใจของตนเองดอก
เพราะพ่อแม่กิเลสปิดจิตบังใจเอาไว้
พวกลูกกำพร้าธรรม มันถึงบ่ฮู้ความจริง
ของบาปบุญคุณโทษ.

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม