สวัสดีค่ะ
เรารู้จักกับน้อง ธ ได้ประมาณเกือบสองปีแล้วค่ะ น้องเป็นคนเก่งมาก ๆ ขยัน มีความรับผิดชอบ แล้วก็รักครอบครัว
เป็นคนมีเสน่ห์ ดูเหมือนจะเป็นคนเข้าถึงง่าย แต่เค้าชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองเสมอ
สำหรับเราตอนแรกมันก็เป็นแค่ความรู้สึกชื่นชม ด้วยหน้าที่และภาระงานทำให้พวกเราเจอหน้ากันทุกวัน
ต้องทำงานด้วยกันบ่อยบ่อย จากรุ่นน้องในที่ทำงานก็กลายเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน
สมาชิกในกลุ่มของเรามีห้าคนค่ะ เป็นผู้ชายสามคน ผู้หญิงสองคน
จุดเริ่มต้นคือ มีน้องคนหนึ่งในกลุ่ม คือน้อง ว ก็ชอบน้อง ธ เหมือนกัน ซึ่งเขาชอบน้อง ธ มาก่อนเราแน่นอน น้อง ธ รู้ และปฏิเสธน้อง ว ไปแล้ว
ทุกคนในกลุ่มรับรู้เรื่องนี้ แต่ความเป็นเพื่อนกันในกลุ่ม เราก็ยังไปไหนมาไหนด้วยกันตามปกติ แซวกันเล่นตามปกติ
แต่เราเริ่มรู้สึกแปลกแปลกมาสักพักแล้ว เรารู้ตัวเลยว่าเราทำดีกับน้องเขามากกว่าน้องคนอื่น ๆ เรามองหาเขาทุกครั้งที่เค้าหายไปจากสายตา เราคอยดูแลช่วยเหลือทุกอย่างที่เราสามารถทำได้ เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ใกล้ ได้ยินเสียงน้องเรียกชื่อเรา ทุกครั้งที่น้องคอยดูแลเราเรารู้สึกดีมาก
เราไม่เคยกล้ายอมรับความจริงข้อนี้เลย จนถึงวันนี้
แต่พอเรายอมรับกับตัวเองได้ว่าเราชอบน้อง ธ ไปแล้วจริง ๆ เราก็รู้ตัวเลยทันทีเหมือนกันว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้
เหตุผลที่สำคัญและน่าจะเป็นเรื่องใหญ่สำหรับน้องที่สุดก็คือ ศาสนา (น้องนับถือศาสนาอิสลาม ค่อนข้างเคร่งมาก ส่วนเรานับถือศาสนาพุทธ)
เท่าที่เคยคุยกันเหมือนน้องน่าจะมีคนคุย แต่ยังไม่ได้เป็นแฟน น้องวางแผนชีวิตตัวเองไว้เป็นขั้นเป็นตอนมาก
อยากแต่งงานตอนอายุเท่าไหร่ มีลูกตอนอายุเท่าไหร่ ลักษณะคนที่ชอบเป็นยังไง แน่นอนว่ามันไม่ได้ใกล้เคียงกับเราเลย
สำหรับเรา เรารู้ว่าเราไม่มีหวัง น้องไม่มีทางชอบเราแน่นอน แต่เราอยากดูแลน้องแบบนี้ต่อไปเรื่อยเรื่อย
ในอนาคต เรากับน้องต่างคนต่างก็ต้องแยกย้ายกันกลับไปทำงานใกล้บ้าน ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นมันก็มีโอกาสน้อยมากที่เราจะได้กลับมาเจอกันอีก
ในอนาคตถ้าถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันขึ้นมาจริงๆ แล้วเรายังรู้สึกกับน้องแบบเดิมอยู่ เราอาจจะกล้าบอกความรู้สึกกับน้องออกไปก็ได้
แต่ตอนนี้ ช่วงเวลาที่ยังต้องเจอหน้ากันทุกวัน คงต้องหาวิธีจัดการความรู้สึกตัวเองก่อน
ใครมีประสบการณ์ตรง และสามารถผ่านช่วงเวลานั้นมาได้แล้ว สามารถแนะนำกันได้นะคะ
ตัดใจได้เมื่อไหร่ จะกลับมาขอบคุณค่ะ
แอบชอบรุ่นน้องที่สนิทกันมากในที่ทำงาน จัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดี
เรารู้จักกับน้อง ธ ได้ประมาณเกือบสองปีแล้วค่ะ น้องเป็นคนเก่งมาก ๆ ขยัน มีความรับผิดชอบ แล้วก็รักครอบครัว
เป็นคนมีเสน่ห์ ดูเหมือนจะเป็นคนเข้าถึงง่าย แต่เค้าชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองเสมอ
สำหรับเราตอนแรกมันก็เป็นแค่ความรู้สึกชื่นชม ด้วยหน้าที่และภาระงานทำให้พวกเราเจอหน้ากันทุกวัน
ต้องทำงานด้วยกันบ่อยบ่อย จากรุ่นน้องในที่ทำงานก็กลายเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน
สมาชิกในกลุ่มของเรามีห้าคนค่ะ เป็นผู้ชายสามคน ผู้หญิงสองคน
จุดเริ่มต้นคือ มีน้องคนหนึ่งในกลุ่ม คือน้อง ว ก็ชอบน้อง ธ เหมือนกัน ซึ่งเขาชอบน้อง ธ มาก่อนเราแน่นอน น้อง ธ รู้ และปฏิเสธน้อง ว ไปแล้ว
ทุกคนในกลุ่มรับรู้เรื่องนี้ แต่ความเป็นเพื่อนกันในกลุ่ม เราก็ยังไปไหนมาไหนด้วยกันตามปกติ แซวกันเล่นตามปกติ
แต่เราเริ่มรู้สึกแปลกแปลกมาสักพักแล้ว เรารู้ตัวเลยว่าเราทำดีกับน้องเขามากกว่าน้องคนอื่น ๆ เรามองหาเขาทุกครั้งที่เค้าหายไปจากสายตา เราคอยดูแลช่วยเหลือทุกอย่างที่เราสามารถทำได้ เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ใกล้ ได้ยินเสียงน้องเรียกชื่อเรา ทุกครั้งที่น้องคอยดูแลเราเรารู้สึกดีมาก
เราไม่เคยกล้ายอมรับความจริงข้อนี้เลย จนถึงวันนี้
แต่พอเรายอมรับกับตัวเองได้ว่าเราชอบน้อง ธ ไปแล้วจริง ๆ เราก็รู้ตัวเลยทันทีเหมือนกันว่าเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้
เหตุผลที่สำคัญและน่าจะเป็นเรื่องใหญ่สำหรับน้องที่สุดก็คือ ศาสนา (น้องนับถือศาสนาอิสลาม ค่อนข้างเคร่งมาก ส่วนเรานับถือศาสนาพุทธ)
เท่าที่เคยคุยกันเหมือนน้องน่าจะมีคนคุย แต่ยังไม่ได้เป็นแฟน น้องวางแผนชีวิตตัวเองไว้เป็นขั้นเป็นตอนมาก
อยากแต่งงานตอนอายุเท่าไหร่ มีลูกตอนอายุเท่าไหร่ ลักษณะคนที่ชอบเป็นยังไง แน่นอนว่ามันไม่ได้ใกล้เคียงกับเราเลย
สำหรับเรา เรารู้ว่าเราไม่มีหวัง น้องไม่มีทางชอบเราแน่นอน แต่เราอยากดูแลน้องแบบนี้ต่อไปเรื่อยเรื่อย
ในอนาคต เรากับน้องต่างคนต่างก็ต้องแยกย้ายกันกลับไปทำงานใกล้บ้าน ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นมันก็มีโอกาสน้อยมากที่เราจะได้กลับมาเจอกันอีก
ในอนาคตถ้าถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันขึ้นมาจริงๆ แล้วเรายังรู้สึกกับน้องแบบเดิมอยู่ เราอาจจะกล้าบอกความรู้สึกกับน้องออกไปก็ได้
แต่ตอนนี้ ช่วงเวลาที่ยังต้องเจอหน้ากันทุกวัน คงต้องหาวิธีจัดการความรู้สึกตัวเองก่อน
ใครมีประสบการณ์ตรง และสามารถผ่านช่วงเวลานั้นมาได้แล้ว สามารถแนะนำกันได้นะคะ
ตัดใจได้เมื่อไหร่ จะกลับมาขอบคุณค่ะ