ความผิดพลาดในอดีต เป็นเเค่บทเรียนของชีวิต

เมื่อก่อนผมเป็นคนที่ไม่ค่อยตั้งในเรียนเเต่ก้อยากที่จะได้เกรดดีๆเหมือนที่คนอื่นๆเขาได้กันเเต่ด้วยสิ่งล้อตาล่อใจต่างๆมันทำไห้ผมไขว้เขวเเละสิ่งที่ตามมานั้นก็คือการที่ผมได้คะเเนนน้อยมากในเเต่ละวิชาซึ่งในความคิดตอนนั้นมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากเพราะเเค่คิดว่าเเค่เเก้เดี่ยวก็ได้คะเเนนดีขึ้นเเล้วเเละเมื่อถึงวันที่ประกาศคะเเนนปลายภาคใช่ครับผมใด้คะเเนนน้อยมากถึงน้อยที่สุดเเละที่ทำไห้ผมรู้สึกเเย่เลยก็คือผมได้คะเเนนน้อยที่สุดในกลุ่มเพื่อนๆของผมเองต้องบอกก่อนว่าเพื่อนของผมมีทั้งเด็กเรียนเก่งมากเเละเด็กติดเล่นเเละใช่ครับในช่วงเวลานั้นผมเอาเเต่ลุกอยู่กับเพื่อนที่ค่อนข้างติดเล่นเเต่ผมก็ไม่อยากโทษพวกพวกเพื่อนๆของผมหรอกนะคับเพราะทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากการกระทำของผมเองผมทำตัวเถลไถลเเบบนี้ตั้งเเต่ม.1-3ตอนนั้นชีวิตผมมีความสุขมากเเต่เมื่อถึงเวลาเข้าเรียนต่อม.ปลาย เกรดผมไม่ถึงที่จะยื่นสอบห้องวิทคณิตด้วยซ้ำทั้งพ่อทั้งเเม่ก็บอกอยู่ซ้ำๆว่าไห้เข้าห้องวิทคณิตมันจะทำไห้อนาคตไกลกว่าสายการเรียนไหนๆเเต่มันก็สายไปเเล้วครับตอนนั้นไม่เหลือตัวเลือกไห้ผมมากจะไปโรงเรียนอื่นก็เป็นไปได้ยากเนื่องจากมีระยะทางที่ไกลจากบ้านองผมมากเพราะโรงเรียนที่เรียนอยู่ก็ไกลมากอยุ่เเล้วเเล้วระเเวกนั้นก้ไม่มีโรงเรียนที่ดีกว่าโรงเรียนที่ผมเรียนอยู่เลย ผมจึงมีทางเลือกเเค่โรงเรียนเดิมเท่านั้น ผมลองหาสายการเรียนอื่นที่คิดว่าผมพอจะเรียนได้ตอนนั้นเหลือเเค่สายไทย-สังคม เเละ ศิลป์จีน ผมเป็นคนไม่ชอบสายภาษาอยุ่เเล้วเลยยื่นโควต้าสาวไทยสังคมไป
เเต่ทุกอย่างก็ใจร้ายกับผมมาก ใช่ครับผมไม่ติดห้องไทย-สังคม ทั้งรอบโควต้าเเละรอบสอบเข้า เเละนั้นเเหละคับมันเหลือเเค่ศิลป์จีนเท่านั้นที่พอจะรับผมเข้าไปได้ ผมได้เข้ามาเรียนอยู่สายศิลป์จีนผมไม่ชอบมันเลยเเต่ผมต้องพยามสู้กับมันต่อไปไห้ได้เเละผมก็ทำมาถึงทุกวันนี้เเละผมคิดว่าผมทำได้ดีมากที่สุดที่ผมจะทำได้เเล้วในตอนนี้ ผมเลยคิดว่าบางทีความผิดพลาดในอดีตถึงมันจะเป้นความผิดพยาดที่ไม่อาจกลับไปเเก้ได้เเล้วก็เถอะเเต่ตัวเราเองก็ควรโฟกัสการกระทำของตัวเองในปัจจุบันไห้ดีที่สุดก็พอเพราะการกระทำของเราในตอนนี้นี่เเหละจะเป็นการกระทำที่จะทำไห้ความผิดพลาดในอดีตกลับการเป็นเเค่ความทรงจำเเล้วทำสิ่งดีๆในปัจจุบันเพื่ออนาคตที่ดีในวันข้างหน้าครับ   “ผมขอเป็นกระบอกเสียงสำหรับคนที่จมอยู่กับความผิดพยาดในอดีตจงพยามลืมอดีตที่เจ็บปวดขอเเค่จำไว้เพื่อเป็นประสปการชีวิตเเล้วเริ่มทำในสิ่งที่ตนเองชอบเเละรักในการได้อยู่กับมันเเละผมเชื่อครับว่าทุกคนที่อ่านข้อความของผมที่กล่าวมานี่จะคิดได้เเบบผมไม่ว่าจะช้าหรือเร็วเเค่ไหนขอเเค่อย่าสายเกินไปก็พอ”