"สงครามที่ไม่มีวันชนะ" คำบอกเล่าแห่งความสิ้นหวังจากหน้าแนวของกัมพูชา

"ช่วงที่เวลาเหลือของลมหายใจ ไม่ใช่วันต่อวันแต่แค่เพียงวินาทีต่อวินาที"

ทุกครั้งที่ยิงปืนใหญ่หรืออาวุธหนักออกไป ไม่นานหลังจากนั้นระเบิดจาก F16 ของไทยก็จะตกลงมาทำลายทุกอย่างโดยรอบอย่างไม่ทันตั้งตัวในพริบตาโดยที่ยังไม่เห็นเครื่องบินด้วยซ้ำ

ผมเห็นเพื่อนทหารต้องเสียชีวิตเพียงเพราะว่าหลบระเบิดที่ถูกทิ้งจากโดรนของทหารไทยไม่ทัน โดรนพวกนั้นล่องลอยไปมาราวมัจจุราชที่พวกเราต้องคอยหลบซ่อนอย่างโดดเดี่ยวสิ้นหวัง ไม่สามารถเรียกร้องความช่วยเหลือใดๆได้เพราะถูกรบกวนสัญญาณจากเครื่องมือ EW ( Electronic Warfare ) จากฝ่ายไทย

ผมเคยมีหัวใจที่ห้าวหาญต่อสู้เพื่อชาติและพรมแดนแต่วันนี้ ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงคำรามของ F16 หรือเสียงหึ่งๆของโดรน ( ใครที่ติดตามสงครามรัสเซีย-ยูเครนจะเข้าใจความหมายความกลัวที่มีต่อเสียงหึ่งๆนี้ดี )
ผมแค่หวังว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกวัน

ผมไม่อยากสู้อีกแล้ว สงครามนี้ไม่เท่าเทียมและโหดร้ายเกินไป เราแพ้ไทยทุกด้านทั้งเทคโนโลยี อาวุธและการจัดระบบ ผมได้แต่หวังว่าจะมีคำสั่งหยุดยิง ไม่ใช่เพราะผมกลัวตายแต่ผมไม่อยากเห็นเพื่อนต้องล้มลงในสงครามที่เราไม่มีวันชนะ หากมันยังดำเนินต่อไป ผมกลัวว่าจะไม่เหลือใครให้สู้แล้ว

คำบอกเล่าจากทหารตัวเล็กๆของกัมพูชานายหนึ่งผ่านสื่อเวียดนาม อย่าง Vietnam News 24H
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สื่อเวียดนามหรือสื่อไทยเนี่ย หยอกๆ
ที่มา เฮีย ส.