ลิ้มรส​แห่ง​ธรรม​เป็น​แบบ​นี้​ อ่าน​หรือ​ยัง

ให้ได้ลิ้มรสแห่งธรรม
   
ฉะนั้น พวกเราพุทธบริษัท จงพากันตั้งอก
ตั้งใจ ให้ได้ดื่มธรรมะ ที่ควรได้ดื่ม
เมื่อเราเกิดเป็นมนุษย์มาแล้ว ให้พากันตั้งอกตั้งใจ ทรัพย์สินเงินทองสมบัติ อันนี้...
สั่งสมไว้ในโลกนี้ แล้วก็ทิ้งไว้ในโลกนี้ล่ะ
ทิ้งให้ลูก ให้หลาน เราอาศัยมันไป ไม่ได้

พระพุทธเจ้าท่านสอน...
เหมือนเรือ เราอาศัยพายข้ามฟาก เมื่อถึงฝั่งแล้วก็ทิ้งเรือ ทิ้งไม้พายไว้ในน้ำ อย่าแบกมันขึ้นไป มันไม่ใช่...สิ่งควรแบก
มันยาก มันลำบาก หาสิ่งทั้งหลาย ที่มันไม่ได้ไม่เสีย ไว้ในใจ....

ก็เพียงเท่านี้แหละ ชีวิตเรา...
พอข้ามฟากไปแล้ว มีชีวิตอยู่ อย่าไปมั่น
อย่าไปหมาย ทำใจให้มันพอดี
ใครทำในใจให้พอดีได้ ผู้นั้น...มีธรรมะ
อดไว้ กลั้นไว้
มีสติไว้ พยายามไว้ เพียรไว้ ถือว่าผู้ประพฤติปฏิบัติให้มีความกระจ่างแจ้ง จิตใจงาม สมกับคำว่า...“พุทโธ” ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
ธรรมะ ผู้ทั่วถึง  สังฆะ...ผู้ประพฤติดีประพฤติชอบ ตามองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ของเราตลอดกาลนาน อันนี้ เป็นโอวาทธรรมะคำสอนของพระพุทธเจ้า ของเรา
   
   
อยากให้ญาติโยมทั้งหลาย
ได้พากันพิจารณาให้เป็น ปัจจัตตัง...
รู้เฉพาะเจ้าของ ตั้งใจให้ถึงธรรมะ
คือความพอดี ตลอดการยืน การเดิน
การนั่ง การนอน ทุกประการ..."
   
   
ที่มา​จาก มรดกธรรมเล่มที่ ๑๐ “ภาวนาคือพิจารณาให้รู้ตามเป็นจริง” หน้า ๑๒๑-๑๒๒