ขอระบายนะคะ ไม่รู้จะระบายทางไหนค่ะ แสดงความคิดเห็นได้นะคะ เราควรทำยังไงดี

รู้สึกไร้จุดหมาย ไม่รู้ต้องทำอะไร ทำอะไรไปบ้างก็ไม่รู้ คงไม่มีใครเข้าใจเรา เพราะขนาดเรายังไม่เข้าใจตัวเราเองเลย ยิ่งอยู่ต่างบ้านไร้พ่อแม่อยู่ข้างๆ มีแต่ลูกกับผัว แต่ก็เป็นแบบนี้ แทบทุกวัน ก็ไม่เข้าใจว่าทำอะไรผิด มันไม่ใช่ครั้งแรกด้วย เหนื่อยจนไม่อยากจะทำอะไรแล้วอ่ะ สภาพจิตใจเหมือนจะดีแต่ก็ไม่ เหมือนจะมีความสุขก็เหมือน เจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ เจอแม่ผัวพูดอะไรแบบนี้อีก แล้วกูต้องอยู่ยังไงอ่ะ มีคนเคยบอกว่าแม่ผัวเป็นคนใจดำ อันนี้ก็ไม่ได้เชื่อ จนได้เจอกับตัวเองนี่แหละ มันก็จริงตามที่เขาว่า คนเรามันก็แปลกเนาะ คำพูดดีๆมีเป็นร้อยเป็นพัน ไม่พูดแต่เลือกพูดคำไม่ดี ชอบทำให้คนอื่นดูแล โดยคุณไม่รู้หรอก สภาพจิตใจคนฟังมันจะยังไง หน้าตาเค้าเหมือนโอเคกับคำพูดของคุณ แต่บางทีใจเขาอาจจะไม่โอเคก็ได้ ไปทำงานก็เจอแต่คน toxic กลับบ้านมาแทนที่จะสบายใจ ได้เจอลูก มีความสุข มันก็แค่นั้นแหละ มันมีคนคอยติเราตลอด เอาจริงๆไหม ไม่เคยได้กำลังใจดีๆอะไรเลยอ่ะตอนนี้ ตายไปคงดีละมั้ง ลูกให้ทุกอย่าง ทำให้ทุกอย่างแต่เรายังทำได้ไม่ดีเลยอ่ะ ความรู้สึกนะ ไม่รู้เราเป็นซึมเศร้าไหม เพราะเราไม่เคยเช็ค เราเจอแต่อะไรไม่รู้ชีวิต เราอยากอยู่สงบๆ เราอยากหมดหนี้ไวๆ เราตายไปคนข้างหลังเขาจะไม่ได้ว่าเราได้ว่าเราตายหนีหนี้ ทั้งๆที่เราอยากตายเพราะอยากสบาย แต่การตายแล้วมันสบายจริงๆใช่ไหมอ่ะ มันก็คงจะดีเนาะ ดีกว่าที่เราจะมานั่งรู้สึกอะไรแบบนี้ซ้ำๆ เราคิดแล้วคิดอีก คิดๆๆๆๆๆ เราไม่รู้อะไรเลย บางทีสิ่งที่เราคิดมันไม่ถูกใจใคร แต่ทำไมเราต้องทำอะไรถูกใจคนอื่นด้วยนะ เราอยากได้บ้านใหม่ ที่มีพื้นที่ให้ลูกเยอะๆ มีของเล่นให้ลูกเยอะๆ เราชอบดุลูกสาวเราก็จริง ถามว่าเรารู้สึกเสียใจไหม เราเสียใจนะ ก็โทษตัวเราเองนี่แหละ เพราะเราเป็นคนเลี้ยงเอง เลี้ยงลูกมันเหนื่อยเนาะ เหนื่อยแล้วไปทำงานอีกอ่ะไปทำงานก็เหนื่อยอ่ะ อยากได้กำลังใจจากผัวแต่ก็เคยได้อยู่นะ ไม่ใช่ไม่เคยไม่ได้ อยากให้ผัวเข้าใจ แต่มันเองก็มีเรื่องเครียด เรื่องให้คิดเยอะอยู่แล้วอ่ะ เคยบอกไปนะ วันๆที่ทำงานเราเจออะไรบ้าง มันก็เหมือนผัวจะเห็นใจเรา แต่พอเขาเมา ทุกคำที่เค้าพูดมาอ่ะ มันเหมือนซ้ำเติมเราทุกคำพูด บางทีมันก็ท้อเนาะ มันคงเป็นที่ตัวเราเองแหละมั้ง เพราะเราเป็นแบบนี้แหละมั้ง เราไม่มีเพื่อน ที่คอยรับฟังเราตลอด เรามีอะไรเราเก็บไว้ในใจหมด เราไม่เคยจะระบายไปทางไหนเลยอ่ะ บางทีเคยคิดว่าเราเป็นซึมเศร้าไหม ไม่เคยไปเช็คกับหมอหรอก เราแค่คิดเฉยๆอ่ะ ใจก็เคยคิดจะไปหาหมอนะ เผื่ออะไรจะดีขึ้น แต่ก็ติดตรงลูกที่ไม่มีใครดูให้ เมื่อก่อนแม่ผัวก็ช่วยแหละ แต่เดี๋ยวนี้ช่วยดูแป๊บๆ ขนาดเราไม่สบาย เราคิดว่าเขาจะเอาลูกเราไปนอนด้วย แค่ที่ไหนได้ เขาให้เราผิดแมสนอน กลัวลูกจะติด พอลูกติดเราก็มาด่าเรา ว่าเรา ใจก็อยากจะด่าคืน แต่ทำไงได้ เราอาศัยบ้านเขาอยู่ กับเรื่องแม่ผัวมันมีหลายเรื่อง มันก็เหมือนจะดี บางทีมันก็ไม่ดี เราก็ไม่รู้อ่ะ เขาชอบเกรงใจคนนอกบ้าน ไม่เกรงใจคนในบ้าน คำนี้เขาชอบว่าลูกชายเขาน่ะ แต่คำไม่รู้เลยมั้งว่าคำนี้มันคือตัวเขาเองเลย เราก็คนต่างจังหวัดมาอยู่บ้านผัว มันก็เหมือนเขานั่นแหละ แค่แปลกทำไมเขาไม่ได้คิดเหมือนเรา เขามีแต่คำพูดที่คอยว่าเรา ติเรา สาระพัดนะ เรื่องของกินนี่ประจำ เขาชอบว่าเราไม่เคยซื้อกับข้าวให้เขากินเลย ซึ่งเราไปตลาดหรือไปไหนเราคิดถึงเขาตลอดนะ ซื้อให้ตลอด แต่เขาไม่กิน จนเราเสียดายตังที่ซื้อให้ เราเลยไม่ซื้ออีกเลย เลือกที่จะซื้อของใช้เข้าบ้านแทน สุดท้ายก็ไม่พ้นคำติ น้ำทันอันนี้ซื้อมาได้ไง เป็นแม่ไม่ซื้อนะ บลาๆๆๆ แล้วเรื่องกินของลูกชายคนเล็ก น้อง 1 ขวบ 2 เดือน น้องควรกินข้าวที่หลากหลายแล้วมั้ยอ่ะ นี่จะให้ลูกเรากินแต่ข้าวตุ๋น ละลูกเราไม่ค่อยกิน เขาคงจะเบื่อแล้วเราว่านะ วันนั้นเราทอดปลาให้ลูกสาวกินเลยเอาให้ลูกชายกินด้วย สรุปน้องกินหมดเลย เราดีใจมาก เลยบอกแม่ผัวไป รู้ไหมแม่ผัวว่ายังไง เขาบอกว่าใครสอนให้ลูกกินปลาทอด เด็กตัวแค่นี้กินได้แค่ปลาปิ้ง เรานี่คิดเลยสรุปเราเอาให้ลูกกินผิดหรอ เราเข้า google หาเลย ผลสรุปมันมีประโยชร์กับเด็กด้วยซ้ำ เด็กกินได้อ่ะ ละแม่ผัวอ่ะเป็นอะไร คอยติคอยว่าตลอด อันนั้นไม่ได้นะ อันนี้ไม่ได้นะ วันไหนที่เราทะเลาะกัน นางจะทำตัวเหมือนเป็นคนกลางแบบเอียงๆอ่ะ เอียงไปทางลูกชายเขา เขาจะว่าเราตลอด ทำไมไม่อยู่นิ่งๆเฉยๆ จะไม่ต่อปากต่อคำกับมันทำไม ถ้าแกไม่พูดแกเงียบมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้หรอก ซึ่ง เขาจะให้เราเป็นฝ่ายเงียบทุกครั้ง ปล่อยให้ลูกชายทำอะไรทำไปเลย ให้คนผิดเป็นเรา เขาจะคิดปะวะว่าเราก็มีพ่อมีแม่เหมือนกันกับเขาอ่ะ จิตใจใจดำมาก แต่ก็อย่างว่าเนาะลูกเขาอ่ะ มันจะมีแม่คนไหนว่าลูกตัวเองไม่ดี ตอนนี้เราเจอแม่ผัวว่าเรา หน้าตานี่เอาเรื่องอ่ะ เห้อ ผัวก็ชอบกินเหล้า เมามาก็เงียบใส่เรา เหมือนเราไม่สนใจเขา ทั้งๆที่เราจะนอนก็โทรหาเขาแล้วอ่ะ เขาบอกนอนไปเลย ละได้ช่วงเวลาลูกกินนมพอดี เราเจอเค้าอยู่ในครัว ก็ถามกินอะไร ทำอะไรกิน เขาเงียบไม่ตอบ สักพักเราเข้าห้องเอานมให้ลูก เขามาเก็บเสื้อผ้า ขับรถออกไปเลย ถามอะไรก็ไม่ตอบ ใจก็คือไม่ตามแล้วอ่ะ มันทุกครั้งเลยที่เขาเมา เราเป็นคนง้อ แต่เราทำอะไรผิดก็ไม่รู้ อันนี้มันอยู่ที่ความคิดเขาเลย ซึ่งเขาจะเป็นคนคิดแทนหมดว่าเราต้องทำนั้นนะ ต้องทำนี้นะ ทั้งๆที่เราไม่เคยทำเลย ชอบไล่ให้เราไปมีผัวใหม่ เขาบอกว่าเราคิดอยากมีผัวใหม่ ซึ่งเราพูดเลย เราไม่เคยคิดเลยสักนิด แค่คุยกับใครยังไงเคยเลย เราซื่อสัตย์กับเขาตลอด แต่เค้ากับคิดกับเราแบบนั้นอ่ะ เราก็เห้อ ทำยังไงกับชีวิต ทุกวันนี้เราก็อยู่ไปวันๆ เพื่อลูกแค่นั้นเลย