เรื่องมีอยู่ว่า...เราเพิ่งคลอดลูกได้1เดือน ทีเเรกเราตั้งใจจะเลี้ยงลูกเอง แต่แม่เราบอกให้กลับมาอยู่ที่บ้านเพราะถ้าคลอดลูกคนนี้เสร็จเราทำหมันพร้อมเลยแกกลัวไม่มีคนดูแล ช่วงเเรกๆแกก็ดูแลเราปกติค่ะทำกับข้าวซักผ้าให้ ช่วยดูลูกทำได้ได้ประมาณอาทิตย์1 พอเราเริ่มช่วยเหลือตัวเองได้บ้างแล้วเราก็ต้องทำเองแล้วแม่แกหัวโบราณค่ะบังคับเราต้องกินน้ำร้อนอย่างเดียวห้ามสระผมเดือน1ห้ามกินนั่นกินนี่จะให้กินเเต่ข้าวต้มกับผัดขิง หลังๆมาเราทำกับข้าวกินเองก้อเเอบทำอย่างอื่นกินเอา ลูกเรายิ่งโตก้อยิ่งงอแงขึ้นเราต้องเลี้ยงลูกคนเดียวเเทบไม่ได้ทำอะไรเลย ข้าวก็กินได้ไม่ตรงเวลาบางทีเราเพลียมากเผลอนอนหลับไปกับลูก แกก็มาว่าเราน่ะนอนหมกอยู่ได้ไม่ลุกขึ้นมาทำกับข้าวทำอะไรกิน แล้วเมื่อ3วันที่ผ่านมาอยู่ๆเราก็ป่วยไม่สบายเลยทำให้น้ำนมเรามันหด ทำให้ลูกกินนมไม่อิ่มยิ่งงอแงเข้าไปใหญ่แกก็มาต่อว่าเราเป็นชุดเลยว่าคงจะไปเเอบกินน้ำเย็นกรือไปทำอะไรผิดมาละสิถึงเป็นแบบนี้กูบอกแล้วให้ดูเเลตัวเองเเค่นี้ยังไม่มีปัญญาคือแบบคำพูดแกอ่ะน่าเสียใจมากน่ะเราแอบร้องไห้เลยแล้วคืนนั่นลูกเราก้อร้องงอแงเพราะกินไม่อิ่มแกก็ไม่ได้ช่วยดูเลยซ้ำยังมาพูดใส่เราว่ายอมรับสภาพไปทำตัวเองแทนที่จะช่วยแก้ไขปัญหาตรงนี้ก่อนเราเลยใช้ให้น้องไปซื้อนมชงมาให้ลูกเรากินก่อนแกก็ยังมาพูดแนวเย้าะเย้ยว่าอยากจะเสียเงินซื้อนมเนาะ เราเลยตัดสินใจคืนนั่นเลยว่าเราจะเอาลูกไปเลี้ยงเองที่ชลบุรี เพราะถ้าให้เราอยู่เราว่าต้องเป็นซึมเศร้าเเน่ๆ ตอนนี้ก้อกินข้าวไม่ค่อยได้มา2วันเเล้วกินแล้วรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอ้วกแต่ก้อรู้สึกหิวข้าวมากๆมีใครรู้บ้างต้องแก้แบบไหน🥹🥹