มองเห็นสิ่งที่ไม่ควร (ความเชื่อส่วนบุคคล)

ผมไม่ได้มีเซนส์ตั้งแต่เกิด ไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้ลบหลู่ เป็นคนธรรมดาทั่วไป แต่วันหนึ่งผมไปเที่ยวที่ภาคเหนือก็เกิดเรื่องขึ้น วันนั้นผมจะเดินจากที่พักไปเที่ยวในตลาดสดใกล้ๆ แต่ในระหว่างที่เดินไปผมเห็นศาลอันหนึ่งตั้งอยู่หน้าบ้าน เป็นศาลไม้เก่าๆที่มีเครื่องเซ่นวางอยู่ ผมเดินไปแบบไม่ได้คิดอะไร จนเดินไปใกล้ๆศาลเพราะเป็นทางผ่าน อยู่ๆก็มีลมพัดแรงมากๆ ผมที่เห็นว่าศาลกำลังจะล้มก็เลยเอามือไปจับ อะไรบางอย่างที่กำลังหล่นจากศาล เจ้าของบ้านที่เห็นเหตุการณ์ เค้าก็รีบวิ่งมาบอกกับผมว่าอย่าจับ แต่ไม่ทันผมจับไปแล้ว เค้าบอกให้ผมไหว้ขอขมาผมก็ทำเพราะไม่ได้คิดอะไร แต่ตกดึกคืนนั้นอยู่ๆ ผมก็ป่วยแบบไม่ทราบสาเหตุ จับไข้ทั้งคืน ทั้งอ้วก ทั้งถ่าย แล้วตอนนอนในห้องก็ได้ยินเสียงคนพูดกับผมในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น จับใจความไม่ได้แต่หลังจากนั้นตอนเช้าผมกับหายเป็นปกติเหมือนไม่เคยป่วยมาก่อน ต่อมาผมที่พึ่งจะหายป่วยก็อยากจะไปหาซื้อหมอก่อนแล้วก็ต้องเดินผ่านศาลเดิม แต่ผมเห็นบางอย่างในตอนที่เดินไปใกล้ๆศาล ผมเห็นคนเป็นสี่คนยืนอยู่ พวกเค้ายืนอยู่นิ่งๆหน้าศาล แต่เมื่อผมเดินไปใกล้พวกเค้ากับหันมายิ้มให้ผมอย่างแปลกๆ แล้วก็เดินไปกินเครื่องเซ่นวางไว้หน้าศาล แล้วก็หันกัลมาหาผมพร้อม ยกมือเรียกผมแล้วก็ฉีกยิ้มในขณะที่มือถือเครื่องเซ่นที่เป็นเนื้อสดๆ ผมทำอะไรไม่ถูกและรีบกลับบ้าน หลังจากนั้นผมก็ไปถามคนแถวนั้นว่าผมเห็นคนกินเครื่องเซ่น ทำไมเค้าถึงกินดิบ ยายที่อยู่ข้างบ้านได้ยินแล้วก็ตกใจ ยายถามผมว่าเห็นอะไร เห็นจริงๆใช่มั่ย ผมก็ตอบว่าใช่ ยายรีบบอกให้ผมกลับบ้านดีกว่า เพราะเครื่องเซ่นที่ศาลเค้าเอาไว้ไหว้ผีบรรพบุรุษ ผมที่ได้ยินก็กลับที่พักเก็บของกลับบ้านทันที แต่ในระหว่างทางกลับบ้านก็เห็นสิ่งที่ผิดแปลกตลอดทาง แต่ผมก็เลือกที่จะเมินๆไป และยังเห็นแบบนั้นมาจนถึงทุกวันนี้