เรื่องเล่าเกี่ยวกับหลานที่ป่วยและคนมีบุญที่แท้จริง

บทที่ ๑: ภรรยาผู้เย่อหยิ่ง นางสุชาดายืนเหม่อมองแผ่นหลังของมฆมาณพที่กำลังเดินออกจากบ้าน แสงอรุณยังแผ่ไม่ทั่วท้องฟ้า แต่สามีของนางกลับออกจากบ้านไปเสียแล้ว ด้วยมือที่ถือจอบและพร้า นางถอนหายใจยาว ริมฝีปา

ฟอมนักกีฬา IBK ก็ไม่ได้ดูดีขึ้นไปจากเดิม สิ่งเดียวที่ดีขึ้นกว่าเดิมแบบชัดเจนที่สุดคือสภาพจิตใจ ลงมายิ้มแย้มไม่เหมือนตอนพ่ออยู่แต่ละคนหน้าบูดเป็นตุดลิง เล่นไปโดนด่า โดนวีนไป อ่อและก็เซ็ตเตอร์พอไม่โดนกด