เหตุการณ์นี้เมื่อขึ้นมา 4 ปี(ป.4)ที่แล้ว ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งย่านประเวศ นามสมมตินาย เอ และนักเรียน นาง บี นายเอเป็นครูสอนตนดนตรีที่เด็กๆรัก และนางบีเป็นเด็กคนนึงที่ได้เข้ามาเรียนในชมรมดนตรี เนื่องจากไม่มีชมรมที่สนใจ นางบีอยู่ชมรมนั้นประมาณ 3 เดือน ก็มีการทดสอบก่อนเรียนเนื้อหาจริงๆ แต่ตอนนั้นฉันรู้สึกว่า ฉันไม่เหมาะกับการเรียนดนตรี การสอบครั้งนั้นสอบฉันก็ไม่ได้สอบตามที่ครูเอบอก ท่ามกลางเพื่อนมากมาย อยู่ดีๆฉันก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้สาเหตุ ครูก็พูดให้ฉันสอบ วนไปอย่างนั้น จับมือฉันให้ดีดกีต้า แต่ตอนนั้นฉันไม่สนใจสิ่งที่ครูพูดอีกแล้ว ครูเลยพูดกับฉันมาคำนึง“ถ้าไม่อยากเรียนมากก็กลับบ้านไปกินนมนอนไป“ ครูเอพูดด้วยคำพูดติดตลก จากนั้นเพื่อนๆก็ต่างพากันขำในสิ่งครูเอพูด แต่ฉันไม่ตลกเลยซักนิด ฉันอายมากกว่า เอาจริงๆฉันไม่อยากจำเลย แต่เมื่อคิดที่จะเรียนดนตรีทีไร คำพูดที่ครูเอพูดก็วนกลับมาตลอด ตอนนั้นมันมีคำพูดตั้งมากมายที่ครูคนนึงสามารถพูดออกมาได้ .