อายุ 16 ปี ถึงวัยที่ต้องจัดการปัญหาเองได้แล้วหรอ ?

คือเรื่องมันเริ่มจากโทรศัพท์เราจอเสีย เราเลยก็ทักไปบอกแม่และพ่อแล้ว แต่เราก็เกรงใจอยู่เลยบอกเขาว่ายังไม่เปลี่ยนตอนนี้ก็ได้ เพราะอาการมันยังพอมองเห็นอยู่ แค่เป็นลายๆค่ะ ทีนี้มันลามค่ะ แล้วมันก็รวน กดเอง ทำให้เราเปิดมือถือไม่ได้ค่ะ เราโทรไปหาแม่บอกว่ามันเป็นแบบนี้ แม่ก็บอกว่าให้ทนไปก่อนค่ะ แต่เราก็ไม่รู้จะได้ซ่อมเมื่อไหร่ และเราจะต้องโอนเงินสมัครสอวนด้วยเร็วๆนี้ พอดีว่ายี่ห้อมือถือที่ใช้เขามีรับซ่อมให้ด้วย ซึ่งศูนย์มันอยู่ในเมืองค่ะ เราเลยว่าจะนั่งรถไฟแล้วไปต่อวิน ค่าเดินทางก็จะไม่เยอะมากเท่าไหร่ พอเป็นศูนย์ราคามันเลยถูกกว่าร้านซ่อมทั่วไป ไม่ถึงพันค่ะ แต่ปัญหาคือเราไม่สามารถให้แม่โอนตังมาให้เราหรือเรากดตังออกมาได้ค่ะ เพราะตอนสมัครธนาคารเราสมัครด้วยตัวเองค่ะ สมัครผ่านแอพแล้วไปยืนยันหน้าตู้ ทำให้เราไม่มีบัตร เราก็ไม่ได้นึกถึงสถานการณ์แบบนี้ด้วยค่ะ เลยไม่ได้ทำ ตั้งแต่พ่อแม่เลิกกัน ตอนนี้เราอยู่กับยายค่ะ แต่ว่ายายกับเราไม่ค่อยจะถูกกันเท่าไหรค่อยได้เพิ่งมาอยู่ด้วยกันตอนเราม2 ถ้าเราจะฝากให้แม่โอนเงินให้ยายและให้ยายโอนเงินให้เรา ยายก็คงจะหาว่าเราเป็นภาระแม่ ใช้เงินฟุ่มเฟือยเอาแต่ขอตังแม่ ถ้าบอกไปตรงๆว่าจะซ่อมโทรศัพท์เขาก็คงจะเสนอให้สั่งจอมาและให้ร้านซ่อม แต่จอที่สั่งก็คงไม่ใช่จอแท้และก็ราคาพอๆกันเลย แถมจะโดนด่าอีกว่าไม่รักษาของ จริงๆปัญหามันดูเหมือนจะมีทางออกอยู่นะคะ แต่เรารู้สึกแย่ค่ะ จริงๆพ่อกับแม่น่าจะช่วยแนะนำอะไรให้บ้าง แต่นี่เขาเลือกจะทำเฉยๆ เป็นเราเองที่ต้องคิดหาวิธีเองคนเดียวทุกอย่าง เราอยากติดมหาลัยดีๆ เรากู้กยศ เราขอทุนต่างๆ ทุนเงิน ทุนคอร์สเรียน เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขาภูมิใจ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยอยากพยายามเพื่อเราเลยค่ะ