ขึ้นม.ปลายแล้วรู้สึกโดนเพื่อนทิ้ง

กลุ่มเพื่อนมีอยู่9คน บางคนอยู่คนละห้อง ตอนแรกก็คุยปกติใส่ใจกันครบทุกคน แต่ตอนเที่ยงแยกกัน เรากับเพื่อนอีก3คนอยู่ห้องสมุดที่เหลือกินข้าวที่โรงอาหาร แล้วจะมาหาเราที่ห้องสมุด แรกๆก็ดีแต่หลังๆเริ่มไม่มาแล้ว เราก็เอะใจแต่ไม่อะไรน่าจะไม่อยากเข้ามั้ง แต่ก็คุยปกติ เราคุยเก่งมาก แทบจะบ่อยสุดในแชท ทุกคนก็คุนด้วยปกตินะคะ ไปเที่ยวด้วยกัน ถ่ายรูปด้วยกันไรงี้ แต่วันนึงอยู่ๆความรู้สึกเราก็เปลี่ยนไป แว๊บแรกความรู้สึกมันบ่งบอกว่านี่ไม่ใช่ละ เพื่อนๆเริ่มต่างคนต่างคุย ลากไปซุบซิบกัน เราก็ไม่ได้อะไร ไม่อยากไปแทรก แต่ก็แปลกๆทำไมต้องรู้กันอยู่แค่นั้น แต่บางคนในกลุ่มไม่ได้เข้าไปซุบซิบด้วยนะคะ คงไม่ใช่เรื่องเราหรอกมั้ง วันต่อๆมามันก็เป็นแบบนี้อีก เริ่มคุยรุนแรงขึ้น เรารู้สึกมันใช่ป่าววะ อารมณ์เราแปรปรวนไปหมด อึดอัด คิดไปเองแหละ เราก็พยายามชวนคุยเหมือนวันที่เราเคยคุยกันสนุกคุยกันเพื่อนชวนไปนู้นไปนี่แท็กทุกคนยกเว้นเรา ส่งคลิปแซะนู้นนี่ เราเห็นแล้วเราก็ยัง งง อยู่ว่า อะไรวะมันคิดไปเองแล้วเล่ามั่วรึป่าว ยังไม่ทำไรเลย ยิ่งสับสนไปอีก จนทำเอาหยุดเรียนร้องไห้ตลอดเวลา เริ่มหาเรื่องให้ตัวเองเจ็บตัวเพื่อที่จะได้ขาดเรียน เราเป็นคนเดินข้างหลังตลอด นั่งเกร็งงิกๆ ตั้งคำถาม ในหัวตลอดเวลา ไม่กล้าคุยด้วย เห็นแชทแล้วอยากจะกดออกกลุ่ม หนีจากตรงนี้ให้หมด เราร้องไห้แล้วคิดแบบนี้มาเป็นเดือนแล้วค่ะ ยิ่งคิดยิ่งร้อง มันติดอยู่ในหัวไปแล้ว เราไม่เหลือใครแล้วค่ะ ไม่รู้จะหาเพื่อนยังไง เพราะมันก็กลางเทอมแล้ว เราทนไปได้ยังไงก็ไม่รู้ ทุกวันนี้เหมือนใส่หน้ากากไปเรียน แย่กว่าที่คิดอีก อยากย้ายโรงเรียน อยากไปไหนก็ได้ที่ไม่ให้รู้สึกแย่อีก เราเอาแต่โทษตัวเอง ไม่มีอะไรที่ทำให้เราดีขึ้นเลย