เพราะเห็นทุกอย่างไม่เท่ากัน

ขณะที่เห็น ได้ยิน คิด เราจะเห็นสิ่งรอบตัว และตัวเองไม่เท่ากัน ความรู้สึกไปกับอะไร(ผัสสะ) เกิดอารมณ์ขึ้นที่นั่น(จิต)
ภาวนาเพื่อให้หลุดออกจากวิถีนี้ ด้วยให้เห็นทุกอย่างเสมอกัน
จะเห็นทุกอย่างได้ด้วยมีความเห็นที่กว้าง คลุมสิ่งทุกอย่าง อันนี้เรียก“สติ”
เมื่อกว้างคลุมได้แล้ว จะเห็นผัสสะ กระทบกับ สติ ทั่วร่างกายดัง ข้าวตอกแตก
ด้วยจิตที่ตั้งมั่นมีปัญญา  จิตจะไม่ไหลไปกับอารมณ์นั้น หรือเมื่อจิตไหลไปก็รู้ทันกลับมาคั้งมั่น จึงเรียกว่า“เห็นทุกอย่างเสมอกัน”