ในชีวิตเรามีคนเข้ามาแค่ไม่กี่คน แฟนคนแรกที่คบแบบ first love ก็เรียนมหาลัย คุยไปคุยมารู้สึกว่าไม่ใช่ เลิกคุยเฉยเลย งงตัวเอง คนที่ 2 ลึกซึ้งหน่อย คบกันแบบอยู่ไกลกัน มีปัญหาระยะทาง สุดท้ายก็ต้องเลิกไปตอนอายุ 26 ต่อมาไม่คาดหวังเรื่องความรัก สักพักมีคนเข้ามาคุยย แต่เขาเด็กกว่า แอบเขินว่าเป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อน ไม่กล้าคุยมาก กลัวเผลอใจ สุดท้ายเลยลองเปิดใจ คุยกันคบกันมาได้ เกือบ 7 ปี แต่สุดท้ายพอเขาได้ทำงานใหม่ ด้วยระยะทาง เขาก็ไปมีคนอื่น เลิกกันด้วยไม่ดีเลย ตอนนี้ 34 ก็เลยโสดดด 55555 (มีน้ำตาซ่อนอยู่) มันเคว้ง ไม่รู้ฃีวิตจะไปต่อยังไง ไมรู้ว่าข้างหน้าจะมีคนเข้ามาไหม มันกลัวไปหมด เราเลิกกันเพราะโดนนอกใจ เป็นการเลิกราที่สาหัสและเจ็บปวดที่สุดในชีวิต แค่นึกถึงน้ำตาก็ไหลถึงตรีนนนนน เราว่าครั้งนี้คงกลัวความรักไปอีกนาน และพร้อมขึ้นคานอย่างมีศักดิ์ศรีจริงๆ
ใครจะคิดว่าจะโสด ตอน 30+ มันดูแย่มากไหม?