อดีต...ผมเคยแอบรักผู้หญิงคนนึง(ป.3-ม.6) แต่ถูกปฏิเสธมาตลอด...(มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุดและเสียน้ำตามากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้)
จนช่วงก่อนเข้ามหาลัย ผมมีแฟนคนแรก แล้วผมก็ถูกทิ้งเพราะมีแฟนเก่าของเขามาเป็นมือที่สาม...(อันนี้ผมเสียใจแบบเตรียมใจไว้ล้วงหน้าแล้ว พอถึงเวลาที่เลิกกันจริงๆผมกลับแต่รู้สึกว่ามันไม่แฟร...ที่เราจะไปเสียใจ)ผมกลับเสียใจน้อยมากแทบไม่มีน้ำตาแบบ น้อยมากๆ
หลังจากนั้นผมก็โสด4ปีกว่า
ผมก็มีแฟนคนที่2เหมือนเดิมเลย คบกันแปปเดียว เขาก็นอกใจผมไปคบซ้อน...(อันนี้ผมขอเลิกเอง)เพราะผมรักไม่ได้กับการกระทำแบบนี้
แต่ครั้งนี้ผมกลับไม่เสียใจอะไรกับมันเลย....
แล้วผมก็โสดมา3ปีกว่าจนถึงปัจุบัน
คือมันอารมณ์แบบ เวลาดี ดีใจหาย เวลาไป ไปเลย...
ประมาณนั้นอะครับ
ตลอดระยะทางแห่งความโสด ก็มีคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตนะครับ...ทั้งที่ใช่ และไม่ใช่...แต่ผมไม่เคยที่จะรู้สึกอินกับมันเลย...ผมไม่เคยที่จะรู้สึกว่ารักเขาจริงๆแบบที่เรารักคนในครอบครัวเลย...
หัวใจผมโคตรเรียกร้องความรักเลยนะครับ แต่ทำไมพอมีคนเข้ามา มันกลับงี่เง่า ไม่เหนี่ยวรั้ง ไม่ดึงเขาเหล่านั้นไว้ก็ไม่รู้...
มันเหมือนกับ คุณไม่ให้เรา เราก็ไม่ให้คุณ
หรือ เราให้คุณ แต่ถ้าเราไม่ได้กลับก็จบ
มันเหมือนว่าตัวผมเองไม่แคร์อะไรเลย มันแย่มากๆเลยนะครับ...อันนี้ผมโคตรจะรู้ตัวเองเลย
หลายคนอาจมองว่าผมเป็นผู้ชายเจ้าชู้...แต่ความเป็นจริงที่แท้จริงเลย...คือผมไม่เคยไปเอาใครเลี่ยลาดเลย สักครั้ง...เพื่อนสนิทๆที่คบกันนานๆจะรู้ดี(ข้อนี้ตัดไปเลย)
ด้วยบุคลิกท่าทาง การพูดจา มั้งน่ะ (เขาเลยคิดกันงั้นนะ)
ทุกวันนี้หัวใจผมเหมือนเห็นแก่ตัว อะครับ ต้องการที่จะได้รับก่อน มากกว่าการที่จะให้ไปก่อนเหมือนอย่างเคย...
ผมบอกตรงๆนะผมอยากมีแฟน (พ่อแม่และเพื่อนๆก็อยากให้มี)
แต่มันไม่มีเพราะหัวใจผมมันตายด้าน มันบังคับไม่ได้อะครับ ผมควรทำยังไงดี...
(กระทู้นี้อาจดูปัญญาอ่อน ก็ขออภัยด้วยนะครับ)
(อาจพิมตกหล่น หรือผิดบ้างก็ขอโทษด้วยนะครับ)
ควรรักษาโรค "หัวใจตายด้าน" อย่างไรดี...ขอความช่วยเหลือด้วย!!! คับ...
จนช่วงก่อนเข้ามหาลัย ผมมีแฟนคนแรก แล้วผมก็ถูกทิ้งเพราะมีแฟนเก่าของเขามาเป็นมือที่สาม...(อันนี้ผมเสียใจแบบเตรียมใจไว้ล้วงหน้าแล้ว พอถึงเวลาที่เลิกกันจริงๆผมกลับแต่รู้สึกว่ามันไม่แฟร...ที่เราจะไปเสียใจ)ผมกลับเสียใจน้อยมากแทบไม่มีน้ำตาแบบ น้อยมากๆ
หลังจากนั้นผมก็โสด4ปีกว่า
ผมก็มีแฟนคนที่2เหมือนเดิมเลย คบกันแปปเดียว เขาก็นอกใจผมไปคบซ้อน...(อันนี้ผมขอเลิกเอง)เพราะผมรักไม่ได้กับการกระทำแบบนี้
แต่ครั้งนี้ผมกลับไม่เสียใจอะไรกับมันเลย....
แล้วผมก็โสดมา3ปีกว่าจนถึงปัจุบัน
คือมันอารมณ์แบบ เวลาดี ดีใจหาย เวลาไป ไปเลย...
ประมาณนั้นอะครับ
ตลอดระยะทางแห่งความโสด ก็มีคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตนะครับ...ทั้งที่ใช่ และไม่ใช่...แต่ผมไม่เคยที่จะรู้สึกอินกับมันเลย...ผมไม่เคยที่จะรู้สึกว่ารักเขาจริงๆแบบที่เรารักคนในครอบครัวเลย...
หัวใจผมโคตรเรียกร้องความรักเลยนะครับ แต่ทำไมพอมีคนเข้ามา มันกลับงี่เง่า ไม่เหนี่ยวรั้ง ไม่ดึงเขาเหล่านั้นไว้ก็ไม่รู้...
มันเหมือนกับ คุณไม่ให้เรา เราก็ไม่ให้คุณ
หรือ เราให้คุณ แต่ถ้าเราไม่ได้กลับก็จบ
มันเหมือนว่าตัวผมเองไม่แคร์อะไรเลย มันแย่มากๆเลยนะครับ...อันนี้ผมโคตรจะรู้ตัวเองเลย
หลายคนอาจมองว่าผมเป็นผู้ชายเจ้าชู้...แต่ความเป็นจริงที่แท้จริงเลย...คือผมไม่เคยไปเอาใครเลี่ยลาดเลย สักครั้ง...เพื่อนสนิทๆที่คบกันนานๆจะรู้ดี(ข้อนี้ตัดไปเลย)
ด้วยบุคลิกท่าทาง การพูดจา มั้งน่ะ (เขาเลยคิดกันงั้นนะ)
ทุกวันนี้หัวใจผมเหมือนเห็นแก่ตัว อะครับ ต้องการที่จะได้รับก่อน มากกว่าการที่จะให้ไปก่อนเหมือนอย่างเคย...
ผมบอกตรงๆนะผมอยากมีแฟน (พ่อแม่และเพื่อนๆก็อยากให้มี)
แต่มันไม่มีเพราะหัวใจผมมันตายด้าน มันบังคับไม่ได้อะครับ ผมควรทำยังไงดี...
(กระทู้นี้อาจดูปัญญาอ่อน ก็ขออภัยด้วยนะครับ)
(อาจพิมตกหล่น หรือผิดบ้างก็ขอโทษด้วยนะครับ)