หลายคน "เกลียดวันจันทร์"...แต่ทำไมไม่...กล้า "ลาออก" ?

ฉันเกลียดวันจันทร์ ไม่ใช่เพราะมันเป็นวันแรกของสัปดาห์ แต่เพราะมันคือจุดเริ่มต้นของความจำเจที่ต้องเผชิญซ้ำไปซ้ำมา

เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังในเช้าวันจันทร์ ไม่ได้แค่ปลุกฉันจากการนอน

แต่มันปลุกให้ฉันกลับไปสู่โลกที่ฉันไม่ได้อยากอยู่—โลกของการทำงานเพื่อความอยู่รอด

ไม่ใช่เพื่อความฝัน ทุกเช้าวันจันทร์เหมือนการฝืนใจไปทำสิ่งที่ไม่ได้รัก

เพียงเพราะ "ต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเอง" และ บางครั้งยังรวมถึง "ชีวิตของคนอื่น" ด้วย

เราจะทนอยู่ในสภาพฝืนนี้ ...ไปอีกนานแค่ไหน ?

แล้วทำไม .. เราไม่กล้าที่จะลาออก ?

มันติดขัดตรงไหน ... อย่างไร ... ?

เล่าสู่กันฟัง .....................