แบบนี่เรียกซึมเศร้ารึป่าวคะหรือว่าปกติสวัสดีค่ะเราอายุ15เราเป็นเด็กที่โตมากับยายยุกับพ่อแม่คนละบ้านพ่อแม่ไม่ได้ทิ้งเราแค่ทำงานไกลเลยตอนแยกกันอยู่นะคะกลับบ้านอาทิตย์ละครั้งเราก็เจอท่านอาทิตย์ละครั้งนั้นแหละตอนเด็กๆเราเป็นคนสดใสร่าเริงมากกล้าแสดงออกสุดๆแต่พอโตมาเรากลับไม่กล้าแสดงออกเก็บตัวไม่เข้าสังคมไม่ค่อยพูดแม้กระทั่งคนในครอบครัวแต่ก้ไม่ใช่ว่าเมินนะคะก็พูดยุแต่ไม่เยอะมากพอไปเจอสังคมใหญ่ๆเราแพนิคตลอดเลยช่วงนี้เรามีความรู้สึกปลงกับชีวิตไม่ค่อยเจอเหตุผลที่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อรู้สึกมีความคิดอยากตุยตลอดเลยค่ะเคยร้องไห้ติดกันเป็นเดือนๆแต่เป็นไม่ค่อยบ่อยรสว่างเปล่ามากเลยค่ะส่วนตัวเรากับพ่อแม่ไม่ค่อยอยู่ด้วยกันไม่รู้ขาดความอบอุ่นด้วยรึป่าวเพราะเรารสห่างเหินกับพวกท่านมากไม่เคยมีกิจกรรมครอบครัวเลยค่ะตั้งแต่โตมาครสตอนนี้คือค่อนข้างดิ่งค่ะหันไปก็ไม่เจอใครอยากร้องไห้ตลอค่ะหนูเศร้าจังเลย
แบบนี้ซึมเศร้าไหม??