ตอนที่ 2: เพื่อนร่วมห้องสายกวน
หอพักชาย-หญิงรวมของคณะวิทยาศาสตร์การกีฬาไม่ได้แยกกันชัดเจนเท่าไหร่ เพราะหอมีพื้นที่กว้าง แบ่งเป็นยูนิตย่อยแบบแชร์ห้องคู่ และห้องของ
วิน กับ
มายด์ ก็เป็นหนึ่งในนั้น ด้วยเหตุผลสุดเบสิก—คะแนนจับคู่ห้องตรงกันเป๊ะ
“โชคดีแล้วล่ะ” เพื่อนในกลุ่มวินเคยแซว “มายด์น่ารักขนาดนั้น อยู่ด้วยกันทุกวันหัวใจไม่สั่นก็ไม่ใช่คนแล้ว”
แต่วิน… ก็คือวิน ซื่อ ซื่อแบบไม่เผื่อใจตัวเองเลยสักนิด
“ห้องเราเหลือโยเกิร์ตถ้วยเดียวใช่มั้ย?” วินถามเสียงงัวเงียในเช้าวันจันทร์ ขณะเปิดตู้เย็นที่วางอยู่มุมห้อง
“อ้อ ไม่มีแล้ว” มายด์ตอบพลางหยิบผ้าเช็ดผมมาซับผมที่ยังหมาด “เราแอบกินไปเมื่อคืนอะ นายลืมเขียนชื่อไว้ เรานึกว่าของเราเอง”
“...แต่โยเกิร์ตมีแค่เราซื้อ แล้วเราเพิ่งซื้อเมื่อวาน”
“ก็เลยช่วยลดน้ำตาลให้ไง~” เธอยิ้มตาหยี “เห็นนายวิ่งทุกวัน กล้ามจะขึ้นอยู่แล้ว เดี๋ยวจะหวานเกิน”
วินถอนหายใจ “งั้นก็ไม่ต้องแอบกินสิ บอกเราตรงๆ ก็ได้”
“งื้ออ~ บอกแล้วมันไม่กวนไง ต้องให้เนียนๆ หน่อยถึงจะสนุก” เธอเดินมานั่งไขว่ห้างข้างเขาบนโซฟา
ชีวิตในห้องพักของทั้งคู่เต็มไปด้วยความวุ่นวายเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ทุกวัน วินเป็นพวกเจ้าระเบียบ สะอาด เรียบง่าย กินนอนเป็นเวลา ส่วนมายด์คือความปั่นป่วนในร่างสาวสวย ขี้เล่น บางวันก็ขี้เซา บางวันก็ขยันจัดจนวินงง
“คืนนี้มีซ้อมบอลใช่มั้ย?” มายด์ถามพลางเล่นมือถือ
“อืม ห้าโมงเย็น เดี๋ยวกลับดึกหน่อย”
“อย่าลืมกินข้าวนะ ไม่งั้นจะไม่ได้กินโยเกิร์ตด้วย”
“ฮะ?” วินหันขวับไปมอง
“ก็จะกินให้หมดอีกรอบ ถ้านายไม่ดูแลตัวเอง” เธอหันมายักคิ้วให้อย่างกวนๆ
วินส่ายหัวแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเตรียมออกจากห้อง เขายิ้มบางๆ ในใจ—ถึงจะกวนไปหน่อย แต่มายด์ก็น่ารักดี
แต่สิ่งที่วินไม่รู้เลย... คือรอยยิ้มของเขาในตอนนั้น ทำให้หัวใจของมายด์เต้นแรงกว่าทุกครั้งที่เธอแกล้งเขา
ในห้องเล็กๆ ที่มีเสียงกวนเบาๆ และโยเกิร์ตที่หายไปทีละถ้วย มีก้อนความรู้สึกบางอย่าง กำลังก่อตัวเงียบๆ อยู่ในใจใครบางคน
"เส้นบางๆ ระหว่างหัวใจ" ตอนที่ 1: เสียงเปียโนในวันแรกพบ
https://www.readawrite.com/a/85281ecc4731d47cce7a62f626c0d77d
https://www.joylada.com/story/687070eb9159e53f2d1e0815
"เส้นบางๆ ระหว่างหัวใจ" ตอนที่ 2: เพื่อนร่วมห้องสายกวน
หอพักชาย-หญิงรวมของคณะวิทยาศาสตร์การกีฬาไม่ได้แยกกันชัดเจนเท่าไหร่ เพราะหอมีพื้นที่กว้าง แบ่งเป็นยูนิตย่อยแบบแชร์ห้องคู่ และห้องของ วิน กับ มายด์ ก็เป็นหนึ่งในนั้น ด้วยเหตุผลสุดเบสิก—คะแนนจับคู่ห้องตรงกันเป๊ะ
“โชคดีแล้วล่ะ” เพื่อนในกลุ่มวินเคยแซว “มายด์น่ารักขนาดนั้น อยู่ด้วยกันทุกวันหัวใจไม่สั่นก็ไม่ใช่คนแล้ว”
แต่วิน… ก็คือวิน ซื่อ ซื่อแบบไม่เผื่อใจตัวเองเลยสักนิด
“ห้องเราเหลือโยเกิร์ตถ้วยเดียวใช่มั้ย?” วินถามเสียงงัวเงียในเช้าวันจันทร์ ขณะเปิดตู้เย็นที่วางอยู่มุมห้อง
“อ้อ ไม่มีแล้ว” มายด์ตอบพลางหยิบผ้าเช็ดผมมาซับผมที่ยังหมาด “เราแอบกินไปเมื่อคืนอะ นายลืมเขียนชื่อไว้ เรานึกว่าของเราเอง”
“...แต่โยเกิร์ตมีแค่เราซื้อ แล้วเราเพิ่งซื้อเมื่อวาน”
“ก็เลยช่วยลดน้ำตาลให้ไง~” เธอยิ้มตาหยี “เห็นนายวิ่งทุกวัน กล้ามจะขึ้นอยู่แล้ว เดี๋ยวจะหวานเกิน”
วินถอนหายใจ “งั้นก็ไม่ต้องแอบกินสิ บอกเราตรงๆ ก็ได้”
“งื้ออ~ บอกแล้วมันไม่กวนไง ต้องให้เนียนๆ หน่อยถึงจะสนุก” เธอเดินมานั่งไขว่ห้างข้างเขาบนโซฟา
ชีวิตในห้องพักของทั้งคู่เต็มไปด้วยความวุ่นวายเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ทุกวัน วินเป็นพวกเจ้าระเบียบ สะอาด เรียบง่าย กินนอนเป็นเวลา ส่วนมายด์คือความปั่นป่วนในร่างสาวสวย ขี้เล่น บางวันก็ขี้เซา บางวันก็ขยันจัดจนวินงง
“คืนนี้มีซ้อมบอลใช่มั้ย?” มายด์ถามพลางเล่นมือถือ
“อืม ห้าโมงเย็น เดี๋ยวกลับดึกหน่อย”
“อย่าลืมกินข้าวนะ ไม่งั้นจะไม่ได้กินโยเกิร์ตด้วย”
“ฮะ?” วินหันขวับไปมอง
“ก็จะกินให้หมดอีกรอบ ถ้านายไม่ดูแลตัวเอง” เธอหันมายักคิ้วให้อย่างกวนๆ
วินส่ายหัวแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเตรียมออกจากห้อง เขายิ้มบางๆ ในใจ—ถึงจะกวนไปหน่อย แต่มายด์ก็น่ารักดี
แต่สิ่งที่วินไม่รู้เลย... คือรอยยิ้มของเขาในตอนนั้น ทำให้หัวใจของมายด์เต้นแรงกว่าทุกครั้งที่เธอแกล้งเขา
ในห้องเล็กๆ ที่มีเสียงกวนเบาๆ และโยเกิร์ตที่หายไปทีละถ้วย มีก้อนความรู้สึกบางอย่าง กำลังก่อตัวเงียบๆ อยู่ในใจใครบางคน
"เส้นบางๆ ระหว่างหัวใจ" ตอนที่ 1: เสียงเปียโนในวันแรกพบ
https://www.readawrite.com/a/85281ecc4731d47cce7a62f626c0d77d
https://www.joylada.com/story/687070eb9159e53f2d1e0815