เราอายุ19 ทำงานประจำอยู่ที่ร้านหมูกระทะที่หนึ่งในเมือง ทำกับแฟนที่คบกันได้2ปีกว่า รายได้เดือน ประมาณ7000-8000 มันได้เป็นรายวัน 300 เราพักอยู่บ้านเช่ากับแฟน เราชอบนะชีวิตที่สนุก ได้ทำงานได้เงิน อยากกินไรก็กินอยากเที่ยวไหนก็เที่ยว พอมาวันหนึ่ง คุณปู่โทรมา (ตาของแฟนเรา) ให้ไปช่วยดูแลธุรกิจที่บ้านต่อ เพราะเขาบอกว่าเขาทำไม่ไหวแล้วเขาแก่แล้ว เขาอยากให้เรากับแฟนไปช่วย งานธุรกิจเลี้ยงหมู พอดีกับตอนนั้นเรากับแฟนก็คิดถึงอนาคตกันว่าอยากให้ไปไกลกว่านี้ คือมีความฝันร่วมกันว่าอยากจะเปิดร้านเหล้า ร้านซ่อมรถ อยากเป็นคนรวยที่มีกิจการของตัวเองอ่ะ แล้วตอนนั้น แฟนเรายื่นข้อเสนอคุณตาไปว่าจะขอเงินเดือนด้วย เพราะถ้ากลับไปบ้าน มันอยู่นอกเมืองมันทำงานประจำที่เดิมไม่ได้แล้วต้องออก แล้วบ้านกับในเมืองห่างกัน25โล แฟนเราเลยขอเดือน 12000 ทำกัน2คน เรากับแฟน โอเค คุณตาแกก็ตกลง พอทำไปทำมา 1เดือน 2 เดือน เรากับแฟนไม่ได้เงินสักบาทเลย มีแต่พ่อของแฟนเรา ที่ให้เงินใช้ วันละ100-200ต่อวัน บางวันก็ไม่ได้ให้ พวกเราไม่เคยขอพ่อแฟนนะ แต่แกให้เองตลอดพวกเราก็เลย ไปช่วยพ่อแฟนเลี้ยงวัว ทุกวันงานมันไม่ค่อยหนักเท่าไหร่แค่ให้น้ำให้หญ่าเก็บขี้วัว กลับมาเรื่องหมูต่อ ตาแฟนเขาไม่ให้เงินเดือนตามที่แกบอกไว้อย่างตอนแรก เรากับแฟนก็เลยท้ออ่ะ จากที่วาดอนาคตกันว่าจะเริ่มทำสิ่งนี้สิ่งนั้น พังหมดเลย เราก็เลยหมดกำลังใจอ่ะ แต่ด้วยที่ว่า เราเป็นสะใภ้บ้านนี้ เราก็เลยมีไปช่วยงานบ้างแต่ทำแค่งานตอนเที่ยง ที่งานมันหนักที่สุด คือทำความสะอาดคอกหมู เราตื่นสายทุกวัน ตั้งแต่เข้าใจว่าเราทำงานเราไม่ได้เงิน บางวันก็ตื่นเช้า แบบตาแฟนเขามาขอให้ช่วย พ่นยาลำไย ใส่ปุ๋ยลำไย แล้วใส่ปุ๋ยลำไย คือยกกระสอบปุ๋ยหนักประมาณ20กว่าโล เอาไปใส่ที่ต้นลำไย60-70ต้น ทำกับแฟน2คน คืองานมันงอกมาเรื่อยๆ เรากลายเป็นทำงานแค่ตอนเที่ยงแบบทำความสะอาดคอกหมู แล้วก็ไม่ได้ทำไรละ ทั้งวันเพราะ ไม่ได้เงิน เราเป็นสะใภ้บ้านเค้าบางครั้งก็รู้สึกว่าแบบเราขี้เกียจเกินไปรึป่าวนะ แต่ทางตาแฟนเค้าก็ไม่ได้ยุติธรรมกับเราตั้งแต่แรก แถมใช้งานหนักกว่าที่เคยตกลงกัน อยากจะขอความเห็นจากหลายๆมุมมองค่ะ