สวัสดีค่ะ เรารู้สึกว่าเราไม่สนิทกับพ่อเหมือนแต่ก่อนเลย เรารู้เสมอว่าพ่อรักเรามาก ทุมเทให้เรามาก ใส่ใจเรามาก แต่เขาเป็นคนทำงานหนักทำงานหาเงินมาให้แม่กับเราใช้ หลายครั้งที่เขาต้องทำงายที่ต่างประเทศและกลับมาหาเรากับแม่ซึ่งสม่ำเสมอแต่นั้นเป็นเรื่องตอนประถมช่วงป.4-ป.6 ขึ้นมัธยมมาก็เหมือน้ดิมคุณพ่อทำงานหนักและมีโรคลุมเร้า เราจำได้ว่าช่วงม.2-ม.4 เราไม่ได้เจอคุณพ่อเลยเนื่องจากโควิด แล้วตอนม.5-ปัจจุบันนี้เราอยู่ด้วยกันได้ประมาณ 2 ปีแต่เราไม่รู้สึกสนิทกับเจาเหมือนเก่า

แต่แล้ววันนี้เราหลุดบอกแม่ไปว่าเราไม้รู้สึกสนิทกับเขา ซึ่งเป็นเรื่องที่เราไม่อบากบอกเพราะเดาปฎิกิริยาได้เราคิดว่าเขาจะเข้าใจแต่ก็เหมือนจะเดาคำตอบจากแม่ได้อีกเหมือนเดิม ตอนที่เขาได้ยินเขาเงียบไปซักพัก แล้วพูดว่า งานอะไรๆของเราเขาก็ไปนะ เราก็บอกแต่ตอนโควิดไม่ได้เจอกันเลยนะกี่ปี แล้วบอกว่า เขาเสียความรู้สึกแทนพ่อแล้วเดินจากไป เขาส่งข้อความมาบอกเราว่า ไปไตร่ตรองตัวเองดีๆว่าเพราะอะไรที่ทำให้ไม่สนิทกันหรือเป็นเพราะเราที่ไม่ยอมเข้าหาเขา

เราเข้าหาเขาเราพูดคุยกับเขาหาอะไรสนุกๆคุยเล่นกัน แต่บางครั้งเขาก็ไม่ได้ยินเพราะจดจ่อกับหนังหรืองาน บางครั้งสิ่งที่เราชอบเขาไม่ชอบ สิ่งที่เขาชอบเราไม่ชอบ เขาเล่นมุกแปลกจนบางครั้งมันเหมือนการพูดแซะมากกว่าการเล่นมุกตลกขบขัน รสนิยมต่างกันหลายๆด้าน ดนตรี หนัง ชีวิตประจำวัน

เราอยากรู้ว่าเราผิดหรอคะที่ไม้สนิทกับเขา จากคำพูดของแม่บอกว่าเสียตวามรู้สึกแทนเพราะเราใจร้ายหรอคะ เราเหมือนได้ยินเขาร้องไห้ เราผิดใช่ไหมคะ