เรื่องนี้พี่คิดยังไง ตอนมือที่สิบ

สองเพื่อนสนิท “เจน” และ “แทน” นั่งคุยกันในบรรยากาศเงียบ ๆ มีเพียงแสงไฟสลัวในร้านกาแฟตอนค่ำ






เจน:
    … ถ้าแฟนมีมือที่สาม จะทำไงวะ


แทน:
    …ก็คงเสียใจว่ะ
แต่กูคงต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน ว่าเกิดอะไรขึ้น
ถ้าเขาเลือกอีกคนมากกว่ากู… กูก็คงต้องถอย
เพราะอยู่ไปก็เจ็บเปล่า


เจน:
    แล้วถ้าเขามีมือที่สี่ล่ะ?


แทน:
    …เอาจริงดิ
ถ้ามือที่สี่ มันไม่ใช่พลาดละ มันคือเลือกจะทำร้ายกูซ้ำ ๆ
กูไม่อยู่ให้เขาทำแบบนั้นหรอก


เจน:
     แล้วถ้ามีมือที่ห้าล่ะ?


แทน:
     …
กูว่าไม่ใช่แค่เขาแล้วล่ะที่ทำผิด
มันกลายเป็นกูเองที่ผิด ที่ยังอยู่ให้เขาทำ


เจน:
     แล้วยังจะอยู่มั้ย… ถ้าเขามีมือที่หก ที่เจ็ด ที่แปด… ที่เก้า?


แทน:
……
     ถ้าพูดถึงขนาดนั้น เขาคงไม่ได้เป็นแฟนกูแล้วว่ะ
เขาคือคนที่ไม่เคยเห็นค่ากูเลยมากกว่า
รักมันไม่ควรต้องเจ็บขนาดนี้ เจน
กูรักเขาก็จริง แต่กูก็ต้องรักตัวเองด้วย


(เจนเงียบไปนาน สายตาก้มต่ำ ก่อนจะเงยขึ้นถามช้า ๆ)


เจน:
     แล้วชอบแฟนตรงไหนวะ…


แทน:
     กูชอบ… ที่อยู่ด้วยแล้วกูเป็นตัวของตัวเองได้
ไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องแกล้งเก่ง
เขาทำให้กูรู้สึกว่ากูมีค่า แม้แต่ตอนที่กูรู้สึกไร้ค่ากับตัวเอง


(เจนนิ่งเงียบอีกครั้ง นานกว่าเดิม ก่อนจะพึมพำเบา ๆ)


เจน:
     อืม… กูก็ชอบเขาตรงนั้นเหมือนกัน


(แทนชะงัก หันขวับไปมองเจน แต่เจนลุกขึ้นช้า ๆ มองลงพื้น ไม่สบตา)


เจน:
     กูเป็นมือที่สิบว่ะ


(เจนเดินจากไป โดยไม่หันกลับมา ทิ้งแทนให้นั่งนิ่งอยู่ในความเงียบที่หนาวเย็น)


(แทนไม่พูดอะไรเลย สายตามองตามแผ่นหลังเจนที่เดินหายไป)
(…)