เราคบกับแฟนมานานแล้วค่ะ มีปัญหากันมาทุกเรื่องแต่เลิกกันไม่ได้สักทีไม่รู้เพราะรักหรือผูกพันหรือค่าใช้จ่ายที่มีร่วมกันทะเลสะกันหนักๆก็ประจำ บทขะไม่แคร์กันก็ไม่แคร์เลยบทจะช่วยจะรักกันก็รักกันดี ล่าสุดคือเขาจะไปตจว ต้องนั่งรถ แล้วให้เราไปส่ง เราเลยขอออกจากงานก่อนเพื่อไปส่งเขา แต่ทีนี้ทะเลาะกันก่อนเรื่องเพราะเรามัวแต่แต่งตัว แต่เรากะเวลาไว้แล้วว่ายังไงก็ทัน เพราะเหลือเวลาอีก 1 ชั่วโมงครึ่งเพราะตอนนี้ 18:20 รถออก 19:45 ขับรถ20นาทีถึงขนส่ง แล้วเขาเผลอพูดว่า ที่ขอให้ไปส่งก็เพราะรถเขาเสียเฉยๆๆไม่งั้นไม่ง้อหรอก ตอนนั้นเราเสียใจและโกรธมาก มันเหมือนเขาแค่ต้องการเราแค่ตอนทีเรามีประะโยชน์เท่านั้น เพราะก่อนหน้านี้เราช่วยเขามาตลอดทั้งเรื่องเอกสารหรือเตรียมตัว ซึ่ง้รารู้สึกว่าเขาเป็นแบบนี้หลายรอบ ตอนขออะไรเราก็พูดดี แต่พอเริ่มได้สิ่งที่ต้องการก็เริ่มพูดจาไม่แคร์เรา และสุดท้ายเราก็ทะเลาะกันหนักหลังจากเขาพูดคำนนั้น เราโมโหมากเลยนอน

เลย อยากทำไรก็ทำเอง จนเขาโมโลงไปเรีไปข้างล่าง แต่เราเริ่มรู้สึกแย่และคิดว่า ถ้าไม่มีใครยอมเรจากกันไม่ได้เจอกันอีกนาน เราเลยลงไปแล้วขอโทษในส่วนที่เขาโกรธ และให้เขาขอโทษในส่วนที่เขาพูดแบบนั้น แต่เขาไม่ยอมขอเรียกขึ้นแกรบไปต่อหน้าต่อตาเรา เราแบบ เห้อออ ตอนแรกเสียใจ แต่ตอนนี้ ก็เสียใจนั่นแหละแต่ไม่อยากครจะเหิดห็ะไรจะเกิดก็เกิด และเขาเองก็ดูอารมณ์เดียวกับเราตอนนี้ หรือมันถึงเวลาที่เราต้องเลิกกันแล้วนะ ตอนนี้เรไม่โกรธธเขาเลย แชและบอและบอกว่าถ้าเขาได้งานใหม่เมื่อไหร่ก็เลิกกันเลย เขาก็บอกให้เราต้มไก่ในตู้เย็นกิน ตอนนี้ทุกอมามีไม่มีคำตอบ หรือ มีคำตอบ หรืออะไร ไม่อยากคิด แต่ก็อดคิดไม่ได้ มันคือความรู้สึกอะไร ปล.เราอายุ 23 เขา 25 เป็นแฟนคนแรกของกันและกัน ตอนนี้ยังไม่เลิกกันหรอกค่ะ แต่หัวข้อแบบนั้นคือ เราคิดว่าเราน่าจะต้องเตรียมใจไว้ เผื่อได้เลิกกันจริงๆแงๆๆๆๆ
ทำใจเลิกกับแฟนที่คบมา6-7ปียังไงดี