เคยคุยกับน้องเภสัชเขาเล่าให้ฟังคร่าว ๆ ว่า

กว่าจะได้ยามา 1 ตัว กรรมวิธีเยอะมาก

เริ่มจากวิจัยจนได้ยามากลุ่มหนึ่ง สมมติ 10 ตัว ซึ่งคาดว่าจะมีสรรพคุณในการรักษา

ก็เอา 10 ตัวยานี้ไปทดสอบต่อ เริ่มต้นก็ทดสอบในห้องทดลองด้วยเซลล์ก่อน สมมติได้ผลตรงตามต้องการ แต่ได้แค่ 5 ตัว เพราะฉะนั้นอีก 5 ตัวที่ตกรอบก็ถือว่าล้มเหลวทั้งหมด ซึ่งเงินทุนวิจัยในขั้นต้นก็สูญเปล่าไป

ต่อมาทดสอบในสัตว์ทดลอง ถ้าผ่านอีกก็ได้ไปต่อ (สัตว์ทดลองก็มีหลายชนิด แต่ละชนิดก็ราคาแพง)

ทดสอบในมนุษย์กลุ่มเล็ก ๆ เฟสที่1 ถ้าผ่านไปเฟสที่ 2 กลุ่มใหญ่ขึ้น และเฟสที่ 3 กลุ่มใหญ่ขึ้นอีก แล้วเก็บผลการทดลองละเอียด ผลข้างเคียง ซึ่งใช้เวลาหลายปี ถ้าคนไหนมีอาการไม่พึงประสงค์รุนแรงก็ต้องรักษาให้เขาด้วย น่าจะต้องทำประกันให้คนกลุ่มนี้

จากยา 10 ตัว อาจจะได้ยามาแค่ 1 ตัว หรือสุดท้ายอาจจะไม่ได้อะไรเลย เงินลงทุนหายไปหมด (แต่ข้อมูลคงเก็บเอาไว้ เผื่อใช้รักษาโรคอื่นได้ เช่น ไวอะกร้าที่เดิมตั้งใจจะรักษาโรคหัวใจ แต่กลายเป็นยารักษาอาการเสื่อมสมรรถภาพทางเพศแทน)

---------------------------------------

สารเคมีที่เป็นเกรดทำยาต้องมีความบริสุทธิ์สูงมาก กรรมวิธีใช้เทคโนโลยีขั้นสูง วัสดุอุปกรณ์สิ้นเปลืองล้วนมีราคาแพง เครื่องมือที่ใช้สังเคราะห์ วิเคราะห์ ทำสารให้บริสุทธิ์ ราคาเป็นล้านถึงหลายสิบล้านบาท

ไหนจะค่าตอบแทนทีมนักวิจัยระดับหัวกะทิเป็นทีมที่ใหญ่มาก

คร่าว ๆ ก็ประมาณนี้ครับ

สรุปภาษาชาวบ้านก็เหมือนทำกับข้าว ทำขนม กว่าจะได้สูตรที่ลงตัวก็เททิ้งไปเยอะนั่นแล