เรานั่งมองทีมญี่ปุ่นที่ประสบความสำเร็จแบบตาปริบๆ แล้วก็เริ่มฝันว่าอย่าเป็นเหหมือนเขา ได้แค่ครึ่งพวกเขาก็ยังดี
จึงมีความสนใจอยากให้เขามาสอนเราบ้าง เอาองค์ความรู้ที่เขาให้กับผู้เล่นของเขา มาแบ่งปันให้เราบ้าง

เริ่มต้นเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี จากโค้ชคนแรก สู่โค้ชคนสอง จากชุดเล็ก สู่ชุดใหญ่ จากชุดชาย สู่ชุดหญิง
เอ๊ะ!!!!! มันเริ่มแปลกๆ ทำไม่เรายังไม่เห็นผลแม้แต่ชุดเดียว ไม่ใช่แค่ไม่เห็นผล แข่งจริงๆก็ล้มเหลว

เด็กเราไม่เก่ง?? ไม่น่าใช่นะ คนไม่เก่งถ้าคุณครูดีก็ต้องสอนได้สิ  หรือคุณครูหอบเสื่อผืนหมอนใบมาคนเดียวตามลำพังมันไม่เวิร์ค ต้องมีทีมงาน??

แต่อย่างไรก็เถอะ เราควรกลับไปสู่จุดที่เราเคยอยู่ ถอนหายใจ นั่งพัก แล้วตั้งหลักใหม่
พอแล้วสำหรับความเกรงใจ การให้โอกาส ของดีจริงไม่ต้องรอนาน แม้จะยังไม่เห็นผลแต่ก็ควรเห็นสัญญานบ้าง
แต่นี้ทำมากี่ปี 3G-5G คลื่นความถี่ล้มเหลว ไม่มีแม้แต่สัญญานว่าจะดีขึ้น ไม่ต้องกลัวว่าถ้าหักแล้ว จะกระทบเด็กเราไม่ได้ไปเจลีก
ถ้าเก่งจริง ไม่ต้องยัดเยียดให้ เดี๋ยวเขาจ้างเอง ดีกว่าส่งไปนั่งดากด้าน

มองย้อนกลับไปดู จุดที่เราเคยอยู่ จุดที่โค้ชไทย ทำทีมชนะโค้ชญี่ปุ่น จุดที่โค้ขต่างชาติ ทำทีมชนะโค้ชญี่ปุ่น
มองไปอีกด้าน แค่ในอาเซียน มีโค้ชญี่ปุ่นคนไหนประสบความสำเร็จเท่า ปาร์คฮังซอ ชินแทยอง, มีไหม?

เราอาจต้องวิเคราะห์โดยผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในสมาคมแล้วล่ะว่า Japan way ถึงแม้มันจะดี แต่มันใช่ way ของเราไหม?