สวัสดีค่ะ มีเรื่องจะมาปรึกษาเพื่อน ๆ ทุกคน
คือพ่อกับแม่เราหย่ากันแล้วค่ะ และทั้งคู่เหมือนจะอคติต่อกัน คือไม่สามารถกลับมารักกันได้แล้ว แต่ยังอยูบ้านเดียวกันนะคะเพราะว่าเปิดร้านขายของร่วมกัน
จากนั้นพอพ่อกับแม่มีเรื่องทะเลาะกันทีไร เขาก็จะมาให้เราเป็นคนกลางตลอด ซึ่งบอกตรง ๆ ว่ามันทำให้เราเสียใจและอึดอัดมาก
ครั้งนี้พ่อกับแม่ทะเลาะกัน แม่จึงย้ายมานอนห้องด้านบนค่ะ (ด้านบนมีสองห้อง ห้องเรามีแอร์ ห้องว่างไม่มีแอร์) ส่วนพ่อนอนด้านล่าง แต่เนื่องจากห้องที่แม่ย้ายมาอยู่เคยเป็นห้องเก็บของและไม่มีแอร์มันจึงร้อนมาก เขาเลยขอมานอนห้องเรา โดยบอกว่าเดี๋ยวทำแอร์ห้องหลังเสร็จจะย้ายกลับไปอยู่
จนตอนนี้สองอาทิตย์แล้วที่แม่มานอนกับเรา พอเราถามว่าแม่จะทำแอร์ห้องหลังมั้ยเพราะไม่เห็นทำสักที เขาก็บอกไม่ทำแล้ว แต่จะหาหออยู่ข้างนอกเพราะอยู่บ้านกับพ่อแล้วอึดอัด แต่ปัญหามันอยู่ตรงนี้ หอที่แม่บอกคือหอที่ไม่มีห้องว่างอยู่ แล้วก็ต้องรอหลายเดือนถึงจะได้ย้ายเข้า ซึ่งก็หมายความว่าแม่จะขอนอนห้องเรายาว ๆ จนกว่าห้องจะว่าง
แต่เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงค่ะ แบบหวงห้อง อยากมีพื้นที่ส่วนตัว ที่ปลอดภัยจากปัญหาภายในครอบครัว แต่ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาเราอึดอัดมาก รู้สึกเหมือนเสียพื้นที่ของตัวเองไป แม่นอนไวมาก แต่เรานอนดึกมาก ตอนกลางคืนเราก็จะชอบคุยเล่นกับเพื่อน แต่เดี๋ยวนี้ต้องมาคอยกังวลจะเสียงดังรบกวนแม่มั้ย ตอนอ่านหนังสือกลางคืนก็ต้องเปิดโคมไฟน้อย ๆ อ่านเพราะแม่นอนไม่หลับเพราะแสงแยงตา เราชอบกลิ้งบนเตียงไปมามาก แต่ตอนนี้คือนอนตัวลีบสุด ๆ เพราะเดี๋ยวดิ้นไปโดนแม่ตื่น
เราพยายามกริ่น ๆ ถามแม่หลายครั้งแล้วว่าจะเอายังไง ถามแบบเนียน ๆ ไม่ให้ตรงประเด็นเพราะกลัวเขาหาว่าเราไล่เขา เราคอยถามว่าหอใหม่เป็นไงบ้าง หรือห้องหลังจะทำแอร์มั้ยระหว่างนั้นจะได้ย้ายไปอยู่ คำตอบเขาก็ยังเหมือนเดิมค่ะคือไม่ทำแอร์แล้วเปลืองตัง รอย้ายไปอยู่หอทีเดียวซึ่งอีกหลายเดือน
เราอึดอัดมากไม่รู้จะทำยังไง เลยเผลอพูดไปว่าแม่ก็ทำแอร์ห้องหลังไปเลยจะได้นอนสบาย ๆ ไม่ต้องมาเบียดในห้องแคบ ๆ กันสองคน คำที่แม่สวนกลับมาคือโดนไล่แล้วสินะเรา หลังจากนั้นเขาก็เงียบไปเลย ท่าทางน้อยใจที่เราทำเหมือนไม่อยากให้เขานอนด้วย แล้วเขาก็ไม่คุยกับเราไปเลย ถามคำตอบคำ
แต่เราก็อึดอัดอ่ะค่ะ ทำอะไรก็ไม่สะดวกเลย ห้องเป็นที่ที่เราใช้หนีตอนพ่อแม่ทะเลาะกัน แต่ตอนนี้ต้องนั่งฟังแม่ปรับทุกข์อยู่ทุกวัน มันน่าเบื่อแล้วก็จิตตกสุด ๆ ไปเลยค่ะ จะย้ายออกเองก็ติดปัญหาเรื่องเงิน จะออกไปผจญโลกทำงานหาเงินจ่ายค่าหอเอาเองก็ติดที่เราต้องเรียนหนัก
ปล.เผื่อมีคนสงสัยเรื่องหอของแม่ คือเขาเคยอยู่เมื่อปีที่แล้วค่ะ แล้วถูกใจมาก ๆ ใกล้ที่ทำงาน ปักใจว่าจะต้องที่นี่เท่านั้นเลยเลือกรอห้องค่ะ
เพื่อน ๆ มีคำแนะนำอย่างไรบ้างคะ คือตอนนี้เรามืดแปดด้านมาก ไม่รู้จะเลือกเซฟแม่หรือเซฟตัวเอง ไม่รู้จะพูดยังไงให้เขารู้ว่าเราไม่โอเคโดยที่ไม่ทำร้ายความรู้สึกเขา
แม่มานอนห้องด้วย อึดอัดมาก ทำไงดีคะ
คือพ่อกับแม่เราหย่ากันแล้วค่ะ และทั้งคู่เหมือนจะอคติต่อกัน คือไม่สามารถกลับมารักกันได้แล้ว แต่ยังอยูบ้านเดียวกันนะคะเพราะว่าเปิดร้านขายของร่วมกัน
จากนั้นพอพ่อกับแม่มีเรื่องทะเลาะกันทีไร เขาก็จะมาให้เราเป็นคนกลางตลอด ซึ่งบอกตรง ๆ ว่ามันทำให้เราเสียใจและอึดอัดมาก
ครั้งนี้พ่อกับแม่ทะเลาะกัน แม่จึงย้ายมานอนห้องด้านบนค่ะ (ด้านบนมีสองห้อง ห้องเรามีแอร์ ห้องว่างไม่มีแอร์) ส่วนพ่อนอนด้านล่าง แต่เนื่องจากห้องที่แม่ย้ายมาอยู่เคยเป็นห้องเก็บของและไม่มีแอร์มันจึงร้อนมาก เขาเลยขอมานอนห้องเรา โดยบอกว่าเดี๋ยวทำแอร์ห้องหลังเสร็จจะย้ายกลับไปอยู่
จนตอนนี้สองอาทิตย์แล้วที่แม่มานอนกับเรา พอเราถามว่าแม่จะทำแอร์ห้องหลังมั้ยเพราะไม่เห็นทำสักที เขาก็บอกไม่ทำแล้ว แต่จะหาหออยู่ข้างนอกเพราะอยู่บ้านกับพ่อแล้วอึดอัด แต่ปัญหามันอยู่ตรงนี้ หอที่แม่บอกคือหอที่ไม่มีห้องว่างอยู่ แล้วก็ต้องรอหลายเดือนถึงจะได้ย้ายเข้า ซึ่งก็หมายความว่าแม่จะขอนอนห้องเรายาว ๆ จนกว่าห้องจะว่าง
แต่เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงค่ะ แบบหวงห้อง อยากมีพื้นที่ส่วนตัว ที่ปลอดภัยจากปัญหาภายในครอบครัว แต่ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาเราอึดอัดมาก รู้สึกเหมือนเสียพื้นที่ของตัวเองไป แม่นอนไวมาก แต่เรานอนดึกมาก ตอนกลางคืนเราก็จะชอบคุยเล่นกับเพื่อน แต่เดี๋ยวนี้ต้องมาคอยกังวลจะเสียงดังรบกวนแม่มั้ย ตอนอ่านหนังสือกลางคืนก็ต้องเปิดโคมไฟน้อย ๆ อ่านเพราะแม่นอนไม่หลับเพราะแสงแยงตา เราชอบกลิ้งบนเตียงไปมามาก แต่ตอนนี้คือนอนตัวลีบสุด ๆ เพราะเดี๋ยวดิ้นไปโดนแม่ตื่น
เราพยายามกริ่น ๆ ถามแม่หลายครั้งแล้วว่าจะเอายังไง ถามแบบเนียน ๆ ไม่ให้ตรงประเด็นเพราะกลัวเขาหาว่าเราไล่เขา เราคอยถามว่าหอใหม่เป็นไงบ้าง หรือห้องหลังจะทำแอร์มั้ยระหว่างนั้นจะได้ย้ายไปอยู่ คำตอบเขาก็ยังเหมือนเดิมค่ะคือไม่ทำแอร์แล้วเปลืองตัง รอย้ายไปอยู่หอทีเดียวซึ่งอีกหลายเดือน
เราอึดอัดมากไม่รู้จะทำยังไง เลยเผลอพูดไปว่าแม่ก็ทำแอร์ห้องหลังไปเลยจะได้นอนสบาย ๆ ไม่ต้องมาเบียดในห้องแคบ ๆ กันสองคน คำที่แม่สวนกลับมาคือโดนไล่แล้วสินะเรา หลังจากนั้นเขาก็เงียบไปเลย ท่าทางน้อยใจที่เราทำเหมือนไม่อยากให้เขานอนด้วย แล้วเขาก็ไม่คุยกับเราไปเลย ถามคำตอบคำ
แต่เราก็อึดอัดอ่ะค่ะ ทำอะไรก็ไม่สะดวกเลย ห้องเป็นที่ที่เราใช้หนีตอนพ่อแม่ทะเลาะกัน แต่ตอนนี้ต้องนั่งฟังแม่ปรับทุกข์อยู่ทุกวัน มันน่าเบื่อแล้วก็จิตตกสุด ๆ ไปเลยค่ะ จะย้ายออกเองก็ติดปัญหาเรื่องเงิน จะออกไปผจญโลกทำงานหาเงินจ่ายค่าหอเอาเองก็ติดที่เราต้องเรียนหนัก
ปล.เผื่อมีคนสงสัยเรื่องหอของแม่ คือเขาเคยอยู่เมื่อปีที่แล้วค่ะ แล้วถูกใจมาก ๆ ใกล้ที่ทำงาน ปักใจว่าจะต้องที่นี่เท่านั้นเลยเลือกรอห้องค่ะ
เพื่อน ๆ มีคำแนะนำอย่างไรบ้างคะ คือตอนนี้เรามืดแปดด้านมาก ไม่รู้จะเลือกเซฟแม่หรือเซฟตัวเอง ไม่รู้จะพูดยังไงให้เขารู้ว่าเราไม่โอเคโดยที่ไม่ทำร้ายความรู้สึกเขา