ระบาย เรื่องเพื่อนที่ร.ร

เรามีเพื่อนอยู่คนหนึ่งที่พึ่งมาเป็นเพื่อนกันตอน ป.4 ค่ะ เราจะให้เพื่อนคนนั้นชื่อ บี นะคะ ตอนแรกเรากับบีก็ไม่ได้เล่นด้วยกันเพราะเราก็อยู่กับเพื่อนอีกคนบีก็อยู่กับเพื่อนอีกคน จนกระทั่งเพื่อนของบีรับนิสัยบีไม่ได้เลยพยายามตีตัวห่างมาหาเพื่อนที่อยู่กับเรา และพยายามแย่งไปจนทนไม่ไหวเราเลยย้ายทีสลับไปนั่งกับบี จนกระทั่งเรากับบีก็พอคุยกันรู้เรื่องเข้ากันได้จนกระทั่งมีเพื่อนคนหนึ่งที่ผิดกับบี บีก็เลยบอกเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นกับบีและห้ามให้เราไปเล่นกับคนนั้น แต่เราก็ไม่ได้จะสนใจจะเล่นกับคนนั้นอยู่แล้ว จนกระทั่งเรากำลังไปเอาของที่ห้องเรียน ซึ่งมันติดกับห้อง ป.5 เราเห็นเพื่อนที่ผิดกับบี ด้วยความขี้เผือกของเราที่อยากรู้ความจริงทำไมเพื่อนที่ผิดกับบีทำแบบนั้นเราเลยเข้าไปทัก และถามทุกเรื่องเพื่อมาเล่าให้บีฟัง แต่เหมือน เราจะ ไปนานบีเลยตามมาแล้วเห็นเรานั่งคุยกับเพื่อนคนนั้นบีเลยเข้าใจผิดโกธร เราพยายามอธิบายแต่ก็ไม่ได้ผล จนกระทั่งไม่กี่นาทีเพื่อนที่ผิดกับบีกลับไปขอคืนดีและเขาก็เล่นด้วยกัน และ รังแกเรา มาด่าเรานี่นั้นบ้าง จนเขามาขอคืนดีกับเราเราก็ไม่ว่าอะไรจนบีผิดกับเพื่อนคนนั้น อีกครั้งและเพื่อนคนนั้นก็ย้ายร.ร ซึ่งเราก็ทนเล่นกับบีมาตลอดเพราะเราเองก็ไม่มีเพื่อน แต่เรารู้สึกว่าเรากับบีต่างกันเกินจนไม่สามารถเข้ากันได้เราอึดอัดสุดๆ จนกระทั่งขึ้นม.1 เราคิดว่าจะหาเพื่อนใหม่แต่บีก็ได้สอบติดห้องเดียวกัน ถึงเราจะนั่งข้างเพื่อนใหม่แต่เราก็ดันคุยกับเขาไม่รู้เรื่องแต่บีดันคุยกับเพื่อนในห้องดูสนุกมาก เรามีแต่เงียบเรารู้สึกอึดอัดเหมือนเป็นส่วนเกิน กลุ่มเรามี 3 คน เวลาเดินเราจะเดินสุดท้ายตลอด ไม่เคยรอกัน เรากำลังสวมรองเท้าเงยหน้าอีกทีพวกเขาก็ไปแล้วจนเราต้องใส่รองเท้าทับส้นตามตลอด ไม่ใช่ว่าเราเข้าสังคมไม่เก่งเราแค่ไม่สามารถคุยกับใครได้รู้เรื่องเลย เราทำได้แค่เป็นเด็กติดเกมไปวันๆ เรารู้สึกเข้ากับใครไม่ได้นอกจากเพื่อนออนไลน์คนหนึ่งที่คุยด้วยกัน เกือบครึ่งปีแล้ว เรารู้สึกคุยกับเขาสบายมากไม่อึดอัด แต่ยังไงเราก็ต้องโฟกัสโลกความเป็นจริง ตอนนี้เราไม่อยากไปโรงเรียนด้วยซ้ำ เราควรต้องปรับตัวแบบไหนดี