ขอคำปรึกษากับทุกคนค่ะ
เรากับแฟนเพิ่งซื้อบ้านมาในราคาที่คิดว่าผ่อนไหว แต่ค่อนข้างแพงสำหรับเรา เนื่องจากมีแพลนแล้วว่าจะแต่งงานกันคบมา10ปีจนคิดว่าถึงเวลา และครอบครัวทั้งสองฝั่งมีเงื่อนไขว่าให้มีบ้านก่อนแต่งงาน
>> แฟนเราตั้งใจว่าหลังนี้จะเป็นหลังที่อยู่จนเกษียณ เจ้าตัวเลยเลือกโครงการใหญ่ที่ราคาสูงหน่อย เพื่อนบ้านจะได้ดี (น่าจะจบได้ใน 12-13 ปี) เป็นบ้านเดี่ยวค่อนข้างเงียบสงบเลยค่ะ บรรยากาศดี ในซอยก่อนถึงหมู่บ้านมีร้านข้าวร้านค้าอยู่ และหน้าปากซอยมีรฟห แฟนขับไปทำงานสะดวกและใกล้บ้านเดิมแฟนแค่ 20 นาที
>> ส่วนทางเราเองอยากอยู่คอนโดค่ะ ตลอดทั้งชีวิตอยู่อพาร์ตเมนท์กับครอบครัวมา 30 ปี ชอบความสะดวกสบาย และทำเลรอบข้างก็ดีด้วย ใกล้ห้าง รพ. สวนสาธารณะ ตลาดนัด เซเว่น แค่ไกลที่ทำงานเรา (เดินทาง22โลประมาณ 45 นาที - 1.30 ชม)
ทีนี้ตอนซื้อบ้านเราดันตามใจแฟนค่ะ เจ้าตัวรีเควสขอเป็นบ้านเดี่ยวและบ้านใหม่เท่านั้น (เราเป็นพวกครึ่งๆกลางๆตัดสินใจไม่ค่อยได้ คิดเยอะ) แฟนเลือกบ้านหลังนี้หลังจากตระเวนดูกันมาเกือบ 30 โครงการ ตัวเรา 50:50 ไม่มั่นใจเท่าไรแต่ไม่ได้พูดให้ใครฟัง กะว่ารอดูท่าทีทุกคนก่อนเพร่ะหลังก่อนหน้ากี่หลังเค้าก็ยังไม่ถูกใจ จนครอบครัวแฟนมาดู ครอบครัวเรามาดูที่นี่ทุกคนโอเคหมดไม่ได้ติดอะไรบอกจองเลย เราที่ครึ่งๆกลางๆก็เลยแบบถ้าทุกคนว่าโอเคก็น่าจะโอเคนะก็เลยจองไป แต่พอมาคิดอีกทีนี่เราเสียเงินมาเพื่ออยู่ไกลจากที่ทำงานเหมือนเดิมเลย ต้องเข้าซอย 1.5 โลอีก เราไม่มีรถ (ข้างหน้าซอยมีรฟฟแต่รฟฟไม่ถึงออฟฟิศโดยตรงต้องต่อรถ) และบ้านใหม่ยังอยู่ห่างจากบ้านเดิมตั้ง 1 ชม. คุณพ่อเองอีก2ปีก็เกษียณที่บ้านไม่มีญาติอยู่กทม.เลย อยู่กันแค่3คนพ่อแม่ลูกมาตลอด30ปี อนาคตเราคงต้องซื้อรถแล้วเทียวไปมากลับไปดูแลพ่อแม่ แถมความสะดวกสบายไม่เท่าที่เก่า ทีนี้พอมาคิดได้จริงจังก็หลังวางเงินจอง+เงินค่าสัญญาไปแล้ว คุยกับแฟนเค้าก็เสียดายเงินบวกกับเค้าชอบที่นี่มาก และมองว่าเราไปทำงาน 23 โลก็ไม่ได้ไกล เราเลยไม่ได้แย้งต่อ แต่พอมาตอนนี้ที่โอนบ้านไปแล้วเตรียมผ่อนครั้งแรกแล้ว ครอบครัวเราเค้ามาบอกคงเหงาเนอะ ลูกแต่งเร็วกว่าที่คิด แถมบ้านยังอยู่ซะไกลอีก เสียดายถ้าเป็นคอนโดหรือบ้านแฝดอยู่ใกล้ๆกันก็น่าจะดี ถ้าอยู่บ้านใหม่ที่เลือกเค้าคงไม่ไปอยู่ด้วย เท่านั้นแหละค่ะน้ำตาแตกเลย เราน่าจะปฏิเสธแฟนให้เด็ดขาด ยอมทิ้งเงินส่วนนั้นไปเลย ตอนนี้นั่งร้องไห้มาหลายวันติดกันแล้วว่าไม่น่าเลือกที่นั่นเลย เราเศร้ามากจริงๆ ไกลที่ทำงาน ละถ้าย้ายไปคงคิดถึงบ้านมากแน่ๆไม่เคยแยกจากกันเลย กลับมาก็มีแม่รออยู่บ้านตลอด เพราะแฟนทำงานไปกลับตจว ออกแต่เช้าถึงบ้าน 3-4 ทุ่ม แล้วทำงาน 6 วันด้วย ถ้าอยู่ใกล้บ้านเดิมยังแวะไปกินข้าวกับที่บ้านได้ทุกวัน จิตใจเราตอนนี้คือไม่อยากแต่งไม่อยากย้ายไปไหนทั้งนั้นอยากล่มทุกอย่าง
ปรึกษาพี่ๆหลายๆคนฝั่งนึงบอกให้อยู่ไปเลยไหนๆก็ซื้อแพงแล้ว ก็ให้อยู่จนเกษียณตามที่ตั้งใจไว้นั่นแหละ เดี๋ยวก็ชินไปเอง ส่วนที่บ้านถ้าคิดถึงก็ไปกลับเอาชมนึงไม่นานหรอก(36โล) อีกฝั่งนึงบอกให้อยู่ครบปีนึงก่อนถ้าไม่ชอบจริงๆก็ขายเลยตอนบ้านยังใหม่ๆอยู่ แต่ใจเรามันไม่ได้เลยค่ะ ไม่อยากอยู่แล้ว ร้องไห้ทุกวัน คิดไปถึงจะฝากขายตามเอเจนซี่ ขาดทุนก็ยอม ไม่อยากเสียเวลาลองแล้ว จนแฟนบอกอยากให้ลองอยู่ก่อน ไม่ไหวจริงๆค่อยหาทางใหม่
เลยอยากทราบความคิดเห็นทุกคนเพิ่มเติมค่ะ ว่าควรตัดสินใจยังไงดี อยู่ไปยังไงก็อยู่ได้ หรือลองสักปีก่อนถ้าไม่ชอบแล้วขายดีคะ ถ้าต้องลองก่อนก็คิดว่าวันธรรมดาจะกลับไปนอนบ้านเดิมแล้วศ-อาค่อยมาอยู่บ้านใหม่ค่ะ ไม่อยากกินข้าวเย็นคนเดียวกลัวได้กินไปร้องไห้ไป คนที่แต่งงานแล้วแต่ต้องนั่งกินข้าวเย็นคนเดียวเกือบทุกวันมันจะเหงาไหมคะ ตอนนี้เราไปไม่ถูกเลยค่ะสภาพจิตใจเราแย่มากเลย
ปล.เรื่องลูกยังไม่พร้อมค่ะ คิดว่าถ้าใน5ปีนี้ยังไม่พร้อมก็ไม่มีแล้ว
ซื้อบ้านกับแฟน เดินหน้าต่อหรือพอแค่นี้
เรากับแฟนเพิ่งซื้อบ้านมาในราคาที่คิดว่าผ่อนไหว แต่ค่อนข้างแพงสำหรับเรา เนื่องจากมีแพลนแล้วว่าจะแต่งงานกันคบมา10ปีจนคิดว่าถึงเวลา และครอบครัวทั้งสองฝั่งมีเงื่อนไขว่าให้มีบ้านก่อนแต่งงาน
>> แฟนเราตั้งใจว่าหลังนี้จะเป็นหลังที่อยู่จนเกษียณ เจ้าตัวเลยเลือกโครงการใหญ่ที่ราคาสูงหน่อย เพื่อนบ้านจะได้ดี (น่าจะจบได้ใน 12-13 ปี) เป็นบ้านเดี่ยวค่อนข้างเงียบสงบเลยค่ะ บรรยากาศดี ในซอยก่อนถึงหมู่บ้านมีร้านข้าวร้านค้าอยู่ และหน้าปากซอยมีรฟห แฟนขับไปทำงานสะดวกและใกล้บ้านเดิมแฟนแค่ 20 นาที
>> ส่วนทางเราเองอยากอยู่คอนโดค่ะ ตลอดทั้งชีวิตอยู่อพาร์ตเมนท์กับครอบครัวมา 30 ปี ชอบความสะดวกสบาย และทำเลรอบข้างก็ดีด้วย ใกล้ห้าง รพ. สวนสาธารณะ ตลาดนัด เซเว่น แค่ไกลที่ทำงานเรา (เดินทาง22โลประมาณ 45 นาที - 1.30 ชม)
ทีนี้ตอนซื้อบ้านเราดันตามใจแฟนค่ะ เจ้าตัวรีเควสขอเป็นบ้านเดี่ยวและบ้านใหม่เท่านั้น (เราเป็นพวกครึ่งๆกลางๆตัดสินใจไม่ค่อยได้ คิดเยอะ) แฟนเลือกบ้านหลังนี้หลังจากตระเวนดูกันมาเกือบ 30 โครงการ ตัวเรา 50:50 ไม่มั่นใจเท่าไรแต่ไม่ได้พูดให้ใครฟัง กะว่ารอดูท่าทีทุกคนก่อนเพร่ะหลังก่อนหน้ากี่หลังเค้าก็ยังไม่ถูกใจ จนครอบครัวแฟนมาดู ครอบครัวเรามาดูที่นี่ทุกคนโอเคหมดไม่ได้ติดอะไรบอกจองเลย เราที่ครึ่งๆกลางๆก็เลยแบบถ้าทุกคนว่าโอเคก็น่าจะโอเคนะก็เลยจองไป แต่พอมาคิดอีกทีนี่เราเสียเงินมาเพื่ออยู่ไกลจากที่ทำงานเหมือนเดิมเลย ต้องเข้าซอย 1.5 โลอีก เราไม่มีรถ (ข้างหน้าซอยมีรฟฟแต่รฟฟไม่ถึงออฟฟิศโดยตรงต้องต่อรถ) และบ้านใหม่ยังอยู่ห่างจากบ้านเดิมตั้ง 1 ชม. คุณพ่อเองอีก2ปีก็เกษียณที่บ้านไม่มีญาติอยู่กทม.เลย อยู่กันแค่3คนพ่อแม่ลูกมาตลอด30ปี อนาคตเราคงต้องซื้อรถแล้วเทียวไปมากลับไปดูแลพ่อแม่ แถมความสะดวกสบายไม่เท่าที่เก่า ทีนี้พอมาคิดได้จริงจังก็หลังวางเงินจอง+เงินค่าสัญญาไปแล้ว คุยกับแฟนเค้าก็เสียดายเงินบวกกับเค้าชอบที่นี่มาก และมองว่าเราไปทำงาน 23 โลก็ไม่ได้ไกล เราเลยไม่ได้แย้งต่อ แต่พอมาตอนนี้ที่โอนบ้านไปแล้วเตรียมผ่อนครั้งแรกแล้ว ครอบครัวเราเค้ามาบอกคงเหงาเนอะ ลูกแต่งเร็วกว่าที่คิด แถมบ้านยังอยู่ซะไกลอีก เสียดายถ้าเป็นคอนโดหรือบ้านแฝดอยู่ใกล้ๆกันก็น่าจะดี ถ้าอยู่บ้านใหม่ที่เลือกเค้าคงไม่ไปอยู่ด้วย เท่านั้นแหละค่ะน้ำตาแตกเลย เราน่าจะปฏิเสธแฟนให้เด็ดขาด ยอมทิ้งเงินส่วนนั้นไปเลย ตอนนี้นั่งร้องไห้มาหลายวันติดกันแล้วว่าไม่น่าเลือกที่นั่นเลย เราเศร้ามากจริงๆ ไกลที่ทำงาน ละถ้าย้ายไปคงคิดถึงบ้านมากแน่ๆไม่เคยแยกจากกันเลย กลับมาก็มีแม่รออยู่บ้านตลอด เพราะแฟนทำงานไปกลับตจว ออกแต่เช้าถึงบ้าน 3-4 ทุ่ม แล้วทำงาน 6 วันด้วย ถ้าอยู่ใกล้บ้านเดิมยังแวะไปกินข้าวกับที่บ้านได้ทุกวัน จิตใจเราตอนนี้คือไม่อยากแต่งไม่อยากย้ายไปไหนทั้งนั้นอยากล่มทุกอย่าง
ปรึกษาพี่ๆหลายๆคนฝั่งนึงบอกให้อยู่ไปเลยไหนๆก็ซื้อแพงแล้ว ก็ให้อยู่จนเกษียณตามที่ตั้งใจไว้นั่นแหละ เดี๋ยวก็ชินไปเอง ส่วนที่บ้านถ้าคิดถึงก็ไปกลับเอาชมนึงไม่นานหรอก(36โล) อีกฝั่งนึงบอกให้อยู่ครบปีนึงก่อนถ้าไม่ชอบจริงๆก็ขายเลยตอนบ้านยังใหม่ๆอยู่ แต่ใจเรามันไม่ได้เลยค่ะ ไม่อยากอยู่แล้ว ร้องไห้ทุกวัน คิดไปถึงจะฝากขายตามเอเจนซี่ ขาดทุนก็ยอม ไม่อยากเสียเวลาลองแล้ว จนแฟนบอกอยากให้ลองอยู่ก่อน ไม่ไหวจริงๆค่อยหาทางใหม่
เลยอยากทราบความคิดเห็นทุกคนเพิ่มเติมค่ะ ว่าควรตัดสินใจยังไงดี อยู่ไปยังไงก็อยู่ได้ หรือลองสักปีก่อนถ้าไม่ชอบแล้วขายดีคะ ถ้าต้องลองก่อนก็คิดว่าวันธรรมดาจะกลับไปนอนบ้านเดิมแล้วศ-อาค่อยมาอยู่บ้านใหม่ค่ะ ไม่อยากกินข้าวเย็นคนเดียวกลัวได้กินไปร้องไห้ไป คนที่แต่งงานแล้วแต่ต้องนั่งกินข้าวเย็นคนเดียวเกือบทุกวันมันจะเหงาไหมคะ ตอนนี้เราไปไม่ถูกเลยค่ะสภาพจิตใจเราแย่มากเลย
ปล.เรื่องลูกยังไม่พร้อมค่ะ คิดว่าถ้าใน5ปีนี้ยังไม่พร้อมก็ไม่มีแล้ว