ผม​พึ่งขึ้นเป็นนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่1ได้ไม่นานครับ(อาศัยอยู่ที่บ้านกับครอบครัว) ทีนี้ด้วยความที่ไม่เคยใช้ชีวิตวัยรุ่นมาก่อน เลยติดเพื่อนมากๆครับ เวลาไปไหนผมก็อยากไปจะไปด้วย อยากอยู่ด้วย(มีรถยนต์ ส่วนตัว) และตอนนี้พ่อผมป่วยอยู่ร.พ. แล้วแม่ก็คิดมากแล้วเครียดอยู่  แต่ผมนั้นคิดว่าคุณพ่อน่าจะโอเค เพราะคอยไปเยี่ยมท่านอยู่บ่อยครั้ง คอยสอบถามสิ่งที่ท่านต้องการหรือขาดเหลือ หรือไม่สบายตรงไหน อาการของคุณพ่อค่อนข้างคงที่และดีขึ้นครับ ผมเลยสบายใจและคิดว่าน่าจะหายในเร็ววัน  เลยไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนและตีแบด+ทานอาหารเย็น จนกลับบ้านผิดเวลา ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน (กลับถึงบ้านเกือบ4ทุ่ม) ทีนี้พอกลับมา เจอแม่ปุ๊ป คุณแม่ก็ปิดประตูหนีเข้าห้อง ผมพยายามตามไปขอโทษแล้ว คุณแม่ก็บอกว่า"ถ้าอยากจะทำขนาดนี้ก็ออกไปใช้ชีวิตข้างนอกเลยไป" ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ส่วนตัวอธิบายไม่เก่งและคิดคำพูดไม่เก่ง ผมก็ขอโทษเรื่องต่างๆ ทั้งงานที่ยังไม่ทำและการเถลไถลจนกลับบ้านผิดเวลา แต่คุณแม่ก็ไม่ฟังหรือหันมาพูดอะไรด้วยเลย ต่อหน้าก็แล้ว หลังประตูก็แล้ว คุณแม่ของผมเป็นคนที่โกรธนานและไม่คุยด้วยเลยถ้าโกรธ ผมเข้าใจว่าผมนั้นผิดดี แต่ผมอยากที่จะคืนดีกับคุณแม่ เพื่อไม่ให้มีปัญหาในเรื่องต่อๆไป ผมพยายามเท่าไหร่คุณแม่ก็ไม่พูดด้วยเลย ผมไม่รู้วิธีที่จะขอโทษและขอคืนดีกับคุณแม่เลยด้วยความที่ประสบการณ์ชีวิตผมนั้นยังน้อยมาก และไม่อยากทำให้ท่านเครียด ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ

Upd: คืนดีกันเรียบร้อยแล้วครับพร้อมโดนบ่นเพื่อให้สำนึก ขอบคุณมากครับ