นิสัยเสียจนไม่มีใครอยากคุยด้วย?

คือเราอยากระบายเรื่องหนึ่งมากค่ะแต่เป็นคนนิสัยไม่ค่อยดีคนที่บ้านแทบจะไม่ชอบเราเลยค่ะเลยเป็นคนบ่อนํ้าตาแตกง่ายมากใครพูดไรนิดหน่อยร้องไห้เเล้ว  อ่ะเข้าเรื่องคือฝั่งน้าเราเอาลูกสาวเขามาเรียนแถวบ้านเลยให้มาอยู่ด้วยแล้วเราเป็นอะไรของเราก็ไม่รู้ค่ะอยู่ดีๆก็รู้สึกน้อยใจอิจฉาเลยทำให้ชอบกระทำกะน้องแบบไม่ดีชอบวีนชอบอารมณ์เสียใส่ละน้องไม่เคยตอบโต้อะไรกลับมาเลยแต่ไม่รู้ว่าลับหลังเป็นไงแต่ต่อหน้าไม่ตอบโต้เลยทำให้เรายิ่งรู้สึกโกรธและไม่ชอบยิ่งกว่าเดิมเพราะพ่อชอบพูดเปรียบเปรยว่าดูน้องสินุนนี้นั้น ตลอด2เดือนที่น้องมาอยู่คือแถบไม่ได้คุยเล่นอะไรกันเลยคุยกันไม่กี่ประโยคแค่สำคัญๆและพอวันหยุดก็จะมีน้องจากฝั่งป้ามาเล่นด้วยวันหยุดน้องสองคนนั้นก็คือคุยกันเล่นกันแบบไม่สนใจเราเลยชวนเล่นอะไรกันก้ไม่ชวนเราไปไหนไปกันช่วยกันทำงานบ้านดูน่าสนุกมากมีไรก็ซุบซิบกันสองคน คือเราก็พอรู้ว่าเป็นที่นิสัยเราน้องเลยไม่อยากยุ่งไม่อยากคุยแต่พอเราเริ่มปรับตัวเข้าหาชวนคุยชวนพูดแบ่งของกินช่วยทำงานบ้านนิดหน่อยสรุปก็คือเหมือนเดิมค่ะ5555555ไม่สนใจไม่เห็นหัวคุยเล่นชวนเล่นซุบซิบกันสองคนเหมือนเดิมจนรู้สึกแบบไม่อยากปรับเเล้วอ่ะคะคือนิสัยเป็นงี้ทำไงดีคะTTเราปรับเเล้วแต่รู้สึกว่าปรับแล้วคนรอบข้างก็กีดกันเราเหมือนเดิมอยุ่ร.รไม่มีปัญหานี้เลยค่ะมีความสุขกะเพื่อนมากมีปัญหาแค่ที่บ้านจนไม่อยากจะกลับบ้านเลยอ่ะคะ จะบร้าาาาา