ฝนตกหนักในเย็นวันนั้น “มะลิ” เด็กสาวจากบ้านสวน ต้องมาติดฝนใต้ต้นมะม่วงหน้าวัด เธอกำลังจะกลับบ้านหลังจากขายพวงมาลัย แต่ฝนกลับเทลงมาจนทางกลับกลายเป็นโคลน
ในตอนที่เธอคิดว่าจะต้องนั่งรอจนค่ำ “ภาณุ” ชายหนุ่มในชุดตำรวจน้ำเต็มยศขับมอเตอร์ไซค์ผ่านมา เขาหยุดรถพร้อมยื่นเสื้อกันฝนสีฟ้าให้
> “ใส่ซะ เดี๋ยวไม่สบาย”
มะลิส่ายหน้า ไม่อยากรบกวนใคร แต่ภาณุยิ้มบาง ๆ แล้วโยนเสื้อกันฝนให้ก่อนจะขับจากไป ฝนยังคงตก มะลิสวมเสื้อกันฝนตัวนั้นกลับบ้าน ในใจก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกอุ่นขึ้นมา
---
หลายวันต่อมา ภาณุกลับมาอีกครั้งพร้อมกับช่วยแม่ของมะลิซ่อมรั้วไม้ที่พังเพราะพายุ เขาไม่ได้พูดอะไรเยอะ แต่ทุกครั้งที่หันไปสบตา มะลิก็รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรง
จนวันหนึ่ง มะลิเจอเขานั่งหลบฝนใต้ต้นมะม่วงต้นเดิม ภาณุหันมามองเธอ
> “คราวนี้พี่ติดฝนบ้างล่ะ”
มะลิหัวเราะก่อนจะยื่นเสื้อกันฝนสีฟ้าคืนให้
> “หนูซักให้แล้วนะ”
มีคนรอให้กลับบ้านอย่างปลอดภัย”
มะลิยิ้ม ทั้งสองคนยืนมองสายฝนที่ตกพรำเหมือนเป็นสัญญาเงียบ ๆ ว่าจะดูแลกันในทุกวันที่ฝนตก และวันที่ฟ้าใส
สัญญารักกลางสายฝน
ในตอนที่เธอคิดว่าจะต้องนั่งรอจนค่ำ “ภาณุ” ชายหนุ่มในชุดตำรวจน้ำเต็มยศขับมอเตอร์ไซค์ผ่านมา เขาหยุดรถพร้อมยื่นเสื้อกันฝนสีฟ้าให้
> “ใส่ซะ เดี๋ยวไม่สบาย”
มะลิส่ายหน้า ไม่อยากรบกวนใคร แต่ภาณุยิ้มบาง ๆ แล้วโยนเสื้อกันฝนให้ก่อนจะขับจากไป ฝนยังคงตก มะลิสวมเสื้อกันฝนตัวนั้นกลับบ้าน ในใจก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกอุ่นขึ้นมา
---
หลายวันต่อมา ภาณุกลับมาอีกครั้งพร้อมกับช่วยแม่ของมะลิซ่อมรั้วไม้ที่พังเพราะพายุ เขาไม่ได้พูดอะไรเยอะ แต่ทุกครั้งที่หันไปสบตา มะลิก็รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรง
จนวันหนึ่ง มะลิเจอเขานั่งหลบฝนใต้ต้นมะม่วงต้นเดิม ภาณุหันมามองเธอ
> “คราวนี้พี่ติดฝนบ้างล่ะ”
มะลิหัวเราะก่อนจะยื่นเสื้อกันฝนสีฟ้าคืนให้
> “หนูซักให้แล้วนะ”
มีคนรอให้กลับบ้านอย่างปลอดภัย”
มะลิยิ้ม ทั้งสองคนยืนมองสายฝนที่ตกพรำเหมือนเป็นสัญญาเงียบ ๆ ว่าจะดูแลกันในทุกวันที่ฝนตก และวันที่ฟ้าใส