สวัสดีค่ะ ตอนนี้คือเรารู้สึกว่าเราให้เขามากไปจนเขาไม่รู้จักการให้
เพราะเริ่มตั้งแต่คบเราอยากมีความโรแมนติกกเราก็ให้ของขวัญเขาเล็กๆน้อยๆตลอด
แม้กระทั่งวาเลนไทน์เราเป็นฝ่ายให้คนเดียว ตอนยังไม่ด้วยกันอยู่ด้วยเวลานัดเจอกันเราออกค่าโรงแรมเขาออกค่ากินแต่ส่วนมากที่เที่ยวเราจะจ่ายมากที่สุด 2 เท่าตลอด แต่พอมาอยู่ด้วยกันค่าใช้จ่ายซื้อของใช้เราออกเอง เงินเดือนเขาแทบไม่อยากให้เรารับรู้แต่ของเราเขาแอบเปิดดูธนาคารเราในโทรศัพทตอนเราหลับตลอด(เรามาเห็นตอนเช้าว่าเขาไม่ได้ปัดแท็บหน้าจอออก) เราเกิดเดือนเดียวกันของขวัญวันเกิดครั้งนั้นเขายอมเปย์ให้เราแต่วันเกิดเขาเราก็ให้ในราคาใกล้เคียงกัน ตอนเราอยู่คนเดียวเรานอนเตียง 3.5 ฟุตแต่เขามาอยู่ด้วยเราต้องขายเตียงออกไป
เราบอกเขาว่ามาหารกันซื้อเตียงที่ใหญ่ขึ้นมานอนแต่เขามีท่าไม่อยากซื้อแต่ก็โอเคจนเราสั่งมาของมาถึงแต่ไม่มีท่าทีจะจ่ายหารค่าเตียงจนเราถามแล้วเขาก็โวยวายเป็นเรื่องคิดว่าเราจะให้เขาจ่ายคนเดียว แล้วพูดอยากเก็บเงินด้วยกันพอเงินออกเราก็โยกไปเก็บแต่เขาก็ตีมึนจนเราถามก็โวยวาย จนเรางงว่างั้นบอกทำไมว่าจะเก็บเงินด้วยกัน เขาอ้างมีภาระแต่เราก็มีจนเราให้เปิดอกคุยกันถามภาระสรุปคือเขาโอนให้เงินให้ที่บ้านเก็บเงินให้ 1 หมื่นต่อเดือนจากนั้นจ่ายภาระ 3-4 พันจากนั้นก็เหลือกินเหลือใช้ แต่เราภาระเกือบหมื่นเหลือกินใช้ไม่กี่พันแล้วมาเก็บกับเขาเลยไม่เหลือไม่เลยต้องมาจ่ายค่าของใช้ของกินจุกจิกด้วยอีกจนเดือนชนเดือน ทั้งๆที่ตอนอยู่คนเดียวเรื่องเงินเราไม่ลำบากเลย แต่เขามีเงินของเขาแล้วมาเป็นภาระเราตรงนี้
ในเรื่องกินบางอย่างเขาจ่ายแต่เรื่องอื่นๆจะตีมึนแบบเห็นได้ชัดเพูดคุยกันเหมือนจะดีขึ้นแต่พอถึงเวลาจะตีมึนเงียบเปลี่ยนเรื่องเลยจนเราคิดว่าความสัมพันธ์มันคงไปไม่รอดแล้ว
หรือใครที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ช่วยแนะนำตรงกลางพูดคุยกันให้หน่อยค่ะ
ปล.แฟนเงินเดือนเยอะกว่าเรานะคะ
อึดอัดรู้สึกว่าแฟนแอบขี้งก
เพราะเริ่มตั้งแต่คบเราอยากมีความโรแมนติกกเราก็ให้ของขวัญเขาเล็กๆน้อยๆตลอด