บาดแผลในใจเด็กที่..พ่อ-แม่..ไม่ควรมองข้าม

ผมจะขอเล่าประสพการณ์…ที่ไม่ค่อยจะดี..กับลูกสาวผม..

ผมมีลูกสาว..อายุ 2 ขวบกว่า…

คนรู้จัก..เพื่อนบ้าน..หลายๆคน..แนะนำให้พาไปเข้าโรงเรียนเตรียมอนุบาล…ไปเอาสังคม..ไปเล่น..ไปรู้จักเพื่อนๆ….ไปเตรียมความพร้อม….

ผมกับแฟน ตะเวนดู2-3ที่..เอาแบบไกล้บ้าน..

แฟนตัดสินใจเลือกโรงเรียนเอกชนแห่งหนึง…ซึ่งมีลูกของเพื่อนบ้าน..อายุไล่เลี่ยกัน..ไปเรียนก่อนแล้ว…และเป็นโรงเรียนที่ได้รับความไว้วางใจจากพ่อ-แม่..ในย่านนั้น..ส่งลูกไปเรียน


ผมไม่ได้ให้ลูกเข้าเรียน..ณ.วันเปิดภาคเรียน..แต่..ให้ไปเรียน..หลังจากเปิดภาคเรียน..แล้ว 2 อาทิตย์

หลังจากจ่ายค่าเรียน-ค่าชุดแล้ว..ผมกับแฟนก็ไปเตรียมอุปกรณ์. ที่จำเป็นสำหรับเด็กเตรียม..

วัตถุประสงค์..หลัก..ที่ตัดสินใจใฟ้น้องเข้าเตรียมอนุบาล..ก็เพื่ออยากให้น้อง..ได้มีเพื่อนๆ..ได้เล่นสนุกกับเพื่อนๆ..ปรับตัวให้พร้อมก่อนเข้า..อนุบาล


ไปเรียนวันแรก..ผมกับแฟน ไปส่งลูก..พอไปถึงโรงเรียน..คุณครูประจำชั้น..เข้าใปคุยกับผู้ปกครอง..ส่วนครูพี่เลี้ยง..ก็มารับน้องไปในห้อง..

ตัวน้อง..ไม่มีร้องให้..หรืองอแง..เลย…

วันแรกผ่านไป…ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น


วันที่2 แฟน..ขับรถไปส่ง..น้องเดินเข้าห้องเรียนเองเลย…

ตอนเย็น..แฟนไป..รับ..มีร้องให้ตอนเจอหน้าแม่..แต่พออุ้มก็หยุดร้อง..


วันที่3 แฟน ก็ขับรถไปส่งน้องปกติ…..


พอตอนเย็น..แฟนไปรับ…สังเกตุเห็นน้อง..ร้องให้หนักมาก..ตอนเจอหน้าแม่..


แฟนสังเกตุเห็น…มีรอยแดงที่แก้ม..และหน้าอกมีรอยแดงช้ำ….ทันใด..ครูเดินมาบอกว่า..น้องเกิดอุบัติเหตุ สะดุดล้มทับ..กระบอกน้ำ..

แจ้งว่าเหตุ..เกิดตั้งแต่ตอน..5โมงเช้า…


ขณะเดียวเพื่อนบ้าน..ที่มารับลูกเช่นเดียวกัน..เดินมาทัก…หน้าผากน้อง….ไปโดนอะไรมา แดงและโน…


แฟนผมถามลูกว้าเจ็บไหม..ลูกบอกว่าเจ็บ..แฟนเลยพาไปโรงพยาบาล…ให้คุณหมอตรวจร่างกาย..


คุณหมอบอก..ม่านตายังตอบสนองดี..ศรีษะไม่ได้กระทบกระเทือนมาก…หน้าผากและฟน้าอก..มีรอยฟกซ้ำ..

ให้สังเกตุ อาการใน 48ชั่วโมง..


ครูโทรมาพยายามอธิบาย…แต่มีข้อสงสัยหลายประการ..


ตอนกลางคืน..น้อง..นอนละเมอ..พูดกลับบ้านๆ….ร้องหาพ่อกับแม่ตลอด..


วันต่อแฟน..กำลังจะพาลูกไปส่งที่โรงเรียน..

น้อง..กอดแม่แน่น..ร้องให้..พูดกลับบ้านๆ..ตลอด….แฟนโทรหาผม..ผมเลยบอก..ให้กลับบ้าน..ไม่ต้องให้ลูกไปโรงเรียน


ตอนเย็น..หลังครูส่งเด็กๆ..กลับบ้านหมด..ผม..ขอเข้าพบคุณครู..เพื่อสอบถามรายละเอียด…


ผมบอกครูว่าขอดูกล้องได้ไหม…


ครูให้เหตุผล..ตอนเกิดเหตุ ไม่มีใครเห็นเหตุการณ์.  (ครู1 คน , ครูพี่เลี้ยง 3 คน) และจุดเกิดเหตุ..(ครูบอกว่าเหตุเกิดตรงนี้) ไม่มีกล้องวงจรปิด


แค่คาดการว่า..น้องสะพายกระบอกน้ำ..แล้วเพื่อน..กระชากสาย..ล้มลงพื้น..ปาเก้….


ข้อพิรุธคือ..กระบอกน้ำของน้อง..เป็นแบบหูจับของสองข้าง…ไม่มีสายสะพาย..


ตอนเกิดเหตุ..ครูไม่ได้โทรแจ้ง..ผู้ปกครอง..


อ้างว่าทางโรงเรียนไม่ให้ครูเล่นโทร..เกรงว่าจะดูแลเด็กไม่ทั่วถึง..

อีกทั้งครู..ไม่บอกเลยว่า..ปฐมพยาบาล.น้องยังไง….แต่เคสนี้..คือเหตุฉุกเฉิน….


นี่เป็นคำถาม..ที่ผมได้ถามคุณครู…แต่บางคำตอบ..คลุมเครือมาก..


1. น้อง..เกิดอุบัติเหตุได้อย่างไร?

2. อุบัติเหตุ..ที่เกิดๆ..จากตัวน้องเองหรือมีบุคคลที่ 2,3? มีครู/พี่เลี้ยง..เห็นเหตุการณ์ไหม? มีบันทึกกล้องวงจรปิดไหม?

3. ครู/พี่เลี้ยง..เพียงพอต่อการดูแลเด็กๆไหม..

4. ถ้าพอ…แล้วครู/พี่เลี้ยง..ได้ประเมินความเสี่ยง..อุบัติเหตุ, เจ็บป่วย..โรคติดต่อ..การทะเลาะ..ที่อาจจะเกิดขึ้นกับเด็กๆไหม

5. การแจ้งเหตุให้ผู้ปกครองทราบ..ทางโรงเรียนมีมาตรการไหม…ถ้ามี..แล้วทำไมถึงไม่มีการแจ้ง?

6. มีการปฐมพยาบาลเบื้องต้นไหม/ยังไง

7. ทางโรงเรียนมีมาตรการดูแลความปลอดภัยของเด็กๆยังไง?

8. มาตรการที่โรงเรียนมี..บุคลลากรทุกคนทราบและเข้าใจ..และปฎิบัติได้ครบถ้วนไหม?

9. กล้องวงจรปิด..สามารครอบคลุมทุกพื้นที่ต่างๆ..และจุดอับ..ไหม?

10. ทางโรงเรียน..มีการสื่อสารกับผู้ปกครองผ่านกลุ่มไลน์..แบบไหน/ยังไง?

11. ทางโรงเรียน..มีดัชนีชี้วัดความสำเร็จ(KPI) ของชั้นเตรียมอนุบาลยังไง?

12. ทางโรงเรียน..มีตารางกิจจกรรมของชั้นเตรียมอนุบาล..แต่ล่ะภาคเรียนยังไง?


ตอนแรกผมได้แจ้งทางโรงเรียนไปว่าจะ..ย้ายโรงเรียน......ดูจากสภาพจิตใจของน้องคงบอบช้ำ..และคงเจอเรื่องไม่ดี..
ขนาดลอง..ถามว่าไปเรียนเรียนไหม..น้องตอบว่า..ไม่เอา..ตลอดเลย..

สุดท้ายนี้..ขอให้สิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกผม..เป็นคิด….ถึงผลดี..ผลเสีย..ของผู้ปกครอง..ที่จะตัดสินใจส่งลูกๆ..เข้าเตรียมอนุบาล….

ผมกับแฟน..ตัดสินใจ..เบรก..เรื่องจะให้..น้องเข้าเตรียมอนุบาลไว้ก่อน..

แม้..เหตุการณ์…ผ่านมา 2 สัปห์ดาแล้ว..ลูกผมยังนอนละเมอ..เวลาเสียใจ..จะพูดแต่กลับบ้าน..ทั้งๆที่อยู่ในบ้าน..


จนผมกับแฟน..ตัดสินใจจะพาน้องไปพบจิตแพทย์เด็ก
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่