[SR] รีวิวชีวิตอายุ32

สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมารีวิวชีวิตอยู่ได้ง่ายๆว่าระบายชีวิตอายุ 32 ตั้งแต่ต้นปีชีวิตดูเหมือนจะราบรื่นปีใหม่มาปุ๊บจะได้โบนัสจากเจ้านายคิดไว้แล้วว่าปีนี้ดีแน่ เริ่ดแน่  แต่แล้ว  โชคซะตาเล่นตลก พ่อล้มเข้ารพ. (พ่อเป็นพระ)ท่านก็ได้เข้ารักษาตัวที่ รพ.ของสงฆ์ ที่ กทม. ตัวเราอยู่พัทยา ด้วยอายุของท่าน 74 แล้วเหมา ทุกโรคในร่างกาย ท่านนอนรักษาตัว เข้าออก ICU เป็นว่าเล่น แล้วสุดท้ายยิงยาว ICU 1เดือนกว่า จน สิ้นลม ระหว่างที่ท่านยังมีลมหายใจ ก็ไม่มีใครเลยนอกจากเราและลูกๆ เราไปดูท่านเรามีพี่สาวคนโต คนนึง แต่เขารักแค่ตัวเอง รักเงินที่พ่อให้ พอพ่อหมดแรงจะให้ก็ไม่เคยไปดูนอกจากไปเอาเงินก้อนสุดท้ายในบัชชีท่านออก  ชีวิตเราเริ่มว้าวุ่นมากๆ ไปหาพ่อทีหาตังค่ารถ ค่ากิน ค่าใช้จ่ายทุกอย่างเรารับช่วงต่อจากพ่อมาหมด เลี้ยงอีก4ชีวิต  พื้นฐานบ้านเราไม่มีอะไรเลย กินข้าววัด อยู่แบบชาวบ้านๆ ญาติพี่น้องไม่ต้องพูดถึงไม่มีเลย ในวันที่พ่อสิ้นลม เรากับลูกสาววิ่งหาเงิน ค่ารถไปรับร่างพ่อกลับ ตอนเอาร่างกลับมาทำพิธีที่วัดพัทยา ก็มีค่าใช้จ่ายแต่ทางโรงพยาบาลเขาก็เห็นว่าเราไม่มีช่วงเวลาที่ไปเยี่ยมเขาไม่มีเงินค่ารถกลับพยาบาลก็เห็นว่าเรานั่งนอนอยู่หน้าโรงพยาบาลเขาก็เลยเห็นใจช่วยค่ารถมาด้วยและโชคดีไปกว่านั้นค่างานที่วัด ลูกศิษย์และเจ้าอาวาสท่าน ช่วยเป็นเจ้าภาพให้ พอจบงานศพ ไป เราคิดไว้แล้ว ว่ามันจะต้องดีขึ้นเพราะว่าไม่มีอะไรที่ต้องห่วงแต่แล้วกับไม่ใช่ค่าใช้จ่ายทุกอย่างมาตกอยู่ที่เราหมดค่าบ้านค่ากินและกับข้าวแล้วเราทำงานวันละ 400 บาทเด็ก 3 คนยังเรียนหนังสือแม่คนแก่ 1 คนที่เป็นเบาหวานเหมือนพี่สาวไม่ต้องคิดถงไม่เคยจะช่วยเหลือแล้วไม่มีตังค์จ่ายค่าบ้านเจ้าของบ้านก็ตัดน้ำตัดไฟแต่อยู่ที่นี่มา 4-5 ปีแล้วแต่ขาดจ่ายแค่ 1 เดือนและได้แจ้งจุดประสงค์ไปแล้วว่าเพราะแต่เขาก็ไม่ยอมวันนั้นเลยต้องพาแม่และลูกเดินขอหาที่อยู่อาศัยชั่วคราวจนเพื่อนๆเห็นว่ามันสุดทางแล้วจริงๆเพื่อนๆก็เลยลงขัน ช่วยหาบ้านให้ใหม่ เราพยายามทำทุกอย่างให้มันดีขึ้นๆแต่ทำไมมันแย่ลงแย่ลง เราท้อใจมากๆข้าวสารหมดเรายังหาเงินซื้อไม่ได้ เรา อยากได้กำลังใจเราอยากได้แนวทางคนที่เคยตกสุดๆแบบเราและไม่มีต้นทุนเขาผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ยังไง เราทำงานวันละ400  กับ4ชีวิต ที่รอกิน เราไม่รู้จะไปต่อยังไงเลย เดี๋ยวเรามาต่อ นะ