น้ำเต็มแก้วคือ น้ำล้นที่ไม่ลับฟังความเห็นว่าตัวเองว่าสิ่งที่ตนคิดมันถูกไม่รับความเห็นต่าง ประมาณนี้ถูกไหมคะ?
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราถูกพี่หาว่าเป็นน้ำเต็มแล้วเราไม่เข้าใจและหาข้อมูลและพิจารณาตัวเองแล้วว่าเป็นจริงไหม เราก็ได้ข้อสรุปว่าเราไม่ได้เป็น พอได้ความคิดนี้ออกมาเราก็เริ่มฉุดคิดว่าหรือจริงๆเราเป็นเลยคิดเข้าข้างตัวเอง เราพยายายามไม่เป็นอย่างที่เขาว่าฟังทุกความเห็นทำตามที่คนเขาสั่ง(เอาจิงก็ทำอยู่แล้ว)
กระทู้นี้ได้เขียนขึ้นตอนนี้เราว่าไม่ไหว ไม่รู้จะให้ปรับอะไรละ ตลอดสามเดือนที่ย้ายกลับมาอยู่บ้านกลับพี่ก็ถูกหาว่าเป็นน้ำเต็มแก้วตลอดตอนแรกก็มีพี่คนเดียวที่พูดขึ้นจากนั้นพูดบ่อยๆก็มีคนเออ ออตามกันมาคือคนในครอบครัวไม่มีใครเข้าข้างเราละ ทุกคนจะบอกว่าเราเป็นน้ำเต็มแก้ว(ทำไม่ต้องเปรียบเปรยงงมากพูดมาเลยดีกว่าว่าเราทำผิดตรงไหน) พอตามถามว่าอะไรทำให้คิดว่าฉันเป็นน้ำที่เต็มแล้วก็ไม่ได้คำตอบที่เป็นประโยชน์ในการปรับปรุงขึ้นมา จะได้คำตอบก็แบบ ก็เป็นแบบนี้ แบบนี้แหละน้ำเต็มแก้ว หัดฟังคนอื่นเขาพูดบ้างเปิดรับสิ่งใหม่ๆ แล้วก็สอนเราต่อยาวๆแบบงงๆ ฟังตลอดไม่เคยเถียงสักคำฟังเงียบๆบ่นเป็นชั่วโมงก็ฟังมาแล้วคนจนตอนนี้เริ่มอยากจะเป็นน้ำเต็มแก้วอย่างที่โดนว่าละ อยากจะวีน อยากจะเดินหนีเมื่อเริ่มโดนบ่น ไม่อยากสนใจใครทั้งนั้น
แล้วอะไรคือลักษณะคนที่เป็นน้ำเต็มแล้ว ?
เราเป็นคนที่ไม่ชอบโดนบ่นสอนยาวๆ เข้าใจว่าผิดพลาดบอกดีๆสั้นๆหรือพอประมาณแค่นั้นเราแก้ให้ พอบ่นแล้วบทสนทนาเริ่มยาวเราก็เริ่มเก็บสีหน้าไม่อยู่แล้วหน้าจะเริ่มไม่แสดงสีนิ่งๆเหมือนหยิ่ง แต่โดนบ่นนานๆจะให้เรายิ้มสู้ก็คงไม่ใช่
หรือต้องยิ้มให้เวลโบนบ่นจะได้เเหมือนว่ากำลังตั้งใจฟัง?
ยกตัวอย่าง เราจะทำกับข้าวขายแล้วมายุ่งขั่นตอนกับวิธีทำของเราว่าเปลี่ยนเป็นซอสยี่ห้อนี้ดีกว่า ทั้งๆที่เรามีสูตรเองทำเอง แต่เริ่มเข้ามาเหมือนเป็นหุ้นส่วนยุ่งกับเราทุกขั้นตอน แรกๆมองว่าก็ดีมีคนคอยแนะนำ หลังๆมันก็จะเป็นแบบมันเริ่มไม่ใช่ในสิ่งที่เราต้องการและ เริ่มถูกควบคุมไปในแนวขอเอีกฝ่ายจนเกินไปพอจะกลับมาทำทางของตัวเองกลับถูกมองว่า ไม่รับฟังในสิ่งที่เขาให้เขาอยากสอนให้เราเอาไปใช้ เรารับไว้ค่ะทำทุกขั้นตอนปรุงรสของเขาจนสำเร็จ แต่มันไม่ใช่ในสิ่งที่เราต้องการจริงๆ
ถูกหาว่าเป็นน้ำเต็มแก้ว?
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราถูกพี่หาว่าเป็นน้ำเต็มแล้วเราไม่เข้าใจและหาข้อมูลและพิจารณาตัวเองแล้วว่าเป็นจริงไหม เราก็ได้ข้อสรุปว่าเราไม่ได้เป็น พอได้ความคิดนี้ออกมาเราก็เริ่มฉุดคิดว่าหรือจริงๆเราเป็นเลยคิดเข้าข้างตัวเอง เราพยายายามไม่เป็นอย่างที่เขาว่าฟังทุกความเห็นทำตามที่คนเขาสั่ง(เอาจิงก็ทำอยู่แล้ว)
กระทู้นี้ได้เขียนขึ้นตอนนี้เราว่าไม่ไหว ไม่รู้จะให้ปรับอะไรละ ตลอดสามเดือนที่ย้ายกลับมาอยู่บ้านกลับพี่ก็ถูกหาว่าเป็นน้ำเต็มแก้วตลอดตอนแรกก็มีพี่คนเดียวที่พูดขึ้นจากนั้นพูดบ่อยๆก็มีคนเออ ออตามกันมาคือคนในครอบครัวไม่มีใครเข้าข้างเราละ ทุกคนจะบอกว่าเราเป็นน้ำเต็มแก้ว(ทำไม่ต้องเปรียบเปรยงงมากพูดมาเลยดีกว่าว่าเราทำผิดตรงไหน) พอตามถามว่าอะไรทำให้คิดว่าฉันเป็นน้ำที่เต็มแล้วก็ไม่ได้คำตอบที่เป็นประโยชน์ในการปรับปรุงขึ้นมา จะได้คำตอบก็แบบ ก็เป็นแบบนี้ แบบนี้แหละน้ำเต็มแก้ว หัดฟังคนอื่นเขาพูดบ้างเปิดรับสิ่งใหม่ๆ แล้วก็สอนเราต่อยาวๆแบบงงๆ ฟังตลอดไม่เคยเถียงสักคำฟังเงียบๆบ่นเป็นชั่วโมงก็ฟังมาแล้วคนจนตอนนี้เริ่มอยากจะเป็นน้ำเต็มแก้วอย่างที่โดนว่าละ อยากจะวีน อยากจะเดินหนีเมื่อเริ่มโดนบ่น ไม่อยากสนใจใครทั้งนั้น
แล้วอะไรคือลักษณะคนที่เป็นน้ำเต็มแล้ว ?
เราเป็นคนที่ไม่ชอบโดนบ่นสอนยาวๆ เข้าใจว่าผิดพลาดบอกดีๆสั้นๆหรือพอประมาณแค่นั้นเราแก้ให้ พอบ่นแล้วบทสนทนาเริ่มยาวเราก็เริ่มเก็บสีหน้าไม่อยู่แล้วหน้าจะเริ่มไม่แสดงสีนิ่งๆเหมือนหยิ่ง แต่โดนบ่นนานๆจะให้เรายิ้มสู้ก็คงไม่ใช่
หรือต้องยิ้มให้เวลโบนบ่นจะได้เเหมือนว่ากำลังตั้งใจฟัง?
ยกตัวอย่าง เราจะทำกับข้าวขายแล้วมายุ่งขั่นตอนกับวิธีทำของเราว่าเปลี่ยนเป็นซอสยี่ห้อนี้ดีกว่า ทั้งๆที่เรามีสูตรเองทำเอง แต่เริ่มเข้ามาเหมือนเป็นหุ้นส่วนยุ่งกับเราทุกขั้นตอน แรกๆมองว่าก็ดีมีคนคอยแนะนำ หลังๆมันก็จะเป็นแบบมันเริ่มไม่ใช่ในสิ่งที่เราต้องการและ เริ่มถูกควบคุมไปในแนวขอเอีกฝ่ายจนเกินไปพอจะกลับมาทำทางของตัวเองกลับถูกมองว่า ไม่รับฟังในสิ่งที่เขาให้เขาอยากสอนให้เราเอาไปใช้ เรารับไว้ค่ะทำทุกขั้นตอนปรุงรสของเขาจนสำเร็จ แต่มันไม่ใช่ในสิ่งที่เราต้องการจริงๆ