สวัสดีค่ะ
มีความในใจอยากปรึกษากับทุกๆ ท่าน
เราเป็นคนพิการค่ะ คือ แขนขวาตั้งแต่ข้อศอกลงมาของเราผิดรูป คือ ตั้งแต่ข้อศอกถึงข้อมือสั้นประมาณ 12 -13 เซนติเมตร แต่เรามีมือ มีนิ้ว 4 นิ้ว
เราเป็นมาตั้งแต่กำเนิด เราสามารถขับรถได้ ช่วยเหลือตัวเองได้ สามารถทำได้เกือบทุกอย่างที่คนปกติทำได้ ไม่เป็นภาระใคร เรียนจบ ป.ตรี มีงานประจำทำ
ตอนเป็นเด็กเราค่อนข้างเก็บตัว ไม่ค่อยอยากออกไปเล่นกับใคร และก็ไม่ค่อยอยากมีใครเล่นกับเราด้วย พอเราโตมา
เราพยายามเรียนให้เก่ง ช่วยเหลือ เขาหาคนอื่นมากขึ้น ในใจเราเรากลัวเหมือนกันนะคะ กลัวว่าเพื่อนกลัวคนรอบข้างจะอายที่มีเราเป็นเพื่อน
หรือมีเราเป็นคนรู้จัก เรารู้ว่าในใจคนที่มีร่างกายที่พิการก็น่าจะคิดคล้ายๆ กัน เราไม่ได้อายนะคะ เรายอมรับในตัวเองได้เพราะไม่ว่าจะยังไง
ร่างกายเราก็เป็นแบบนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้
ในด้านความสัมพันธ์ เราพึ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาเกือบ 5 ปี เราคบตั้งแต่ตอนเรียน เขาพาเราไปบ้านไปเจอพ่อแม่ และญาติของเขา
ในด้านพ่อแม่ เขานิ่งเงียบ ไม่ค่อยคุยกับเราเท่าไหร่ เราก็เคยถามแฟนว่าแม่เธอไม่ชอบเราหรือเปล่า เขาก็ไปถามแม่เขา แม่เขาก็บอกว่าไม่ได้ไม่ชอบ
อย่าคิดมาก และเราเป็นคนแรกด้วยที่เขามี และพาเข้าบ้าน ในด้านตากับหลานของเขาดีกับเรามาก เอ็นดูคุยด้วย
เราไปบ้านแฟนเก่าที่ไร เขาจะมาหาเรามาเล่นมาคุยด้วยตลอดเลย
จนในวันเลิกกัน เราถึงรู้เลยว่าไม่เขาไม่ใช่แค่ไม่ชอบเรา เขาไม่อยากได้เราไปเป็นแฟนลูกเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ขัด เพราะคิดว่าเราสองคนคงคบกัน
ไม่ได้นาน สิ่งที่เขาคิดคือ เขากลัวว่าลูกที่เกิดมาจากเราจะพิการเหมือนเรา เราก็บอกแฟนเราให้ไปอธิบายให้แม่ของเขาฟังว่ามันไม่เกี่ยวกันนะ มันเป็นความ
ผิดปกติตอนเราอยู่ในครรภ์ ไม่ได้เกียวกับพันธุกรรมเลย แล้วถ้าไม่โอเคกับเราทำไมไม่บอกตั้งแต่ที่แรก เราเคยถามแฟนนะคะ ว่าตอนเจอกันครั้งแรก
รู้สึกยังไง แต่ก่อนหน้านั้นเราได้บอกเขาไปก่อนแล้วนะคะ ว่าแขนเราพิการตั้งแต่กำเนิดนะ เราก็บอกว่ารับไป แต่พอเขามาบอกว่า ที่จริงเขาก็รับไม่ได้
ไม่อยากคบต่อ แต่เป็นเพราะว่ารักเราไปแล้ว เลยยังคบต่อ จนเขาไปเจอคนใหม่ที่เขาครบและพร้อมกว่าเรา สุดท้ายเขาก็ไปจากเราอยู่ดี
ปัจจุบันเรากำลังคุยและอยากพัฒนาความสัมพันธ์กับคนคนหนึ่ง เราคุยกันมาได้สักพักแล้ว เรามีเพื่อนกันในเฟสและเขาก็ติดตามไอจีเรา ซึ่งรูปภาพที่เราลง
มันก็ขะมีรูปที่เห็นแขนเราอยู่หลายรูป ซึ่งในโซเชียลเราก็ไม่เคยปิดว่าเรามีความพิการนะ แต่เรายังไม่เคยบอกว่าเราพิการ และเรากำลังจะนัดเจอกัน
เพื่อไปนั่งชิวที่สวนสาธารณะ เราก็จะบอกเขาตอนนั้น ซึ่งเราไม่รู้ว่าเขาจะรับเราได้ไหม เราเคยถามนะคะ ว่าเขาส่องเฟสเราหมดยัง เขาบอกว่าส่องแล้ว
และเพื่อนของเขพูดว่า เมื่อไหร่จะพาเราไปเปิดตัวกับเพื่อนเขา เราก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะในใจเรา เรากลัวเขาจะอายที่มีเราเป็นแฟน เราไม่ห่วงตัวเราเลย
เราห่วงเขา
เราเลยอยากทราบถึงมุมมองของทุกๆ คนว่า ถ้าหากวันหนึ่งทุกคนมีแฟนเป็นคนพิการ หรือเพื่อนหรือคนรู้จักของทุกคนมีแฟนเป็นคนพิการและพามาให้รู้จัก
พามาให้รู้จัก ทุกคนจะมีความคิด มีความรู้สึกยังไง เรารู้สิ่งที่เราคิดอยู่ เราคิดมาก แต่เราอยากฟังความคิดเห็นของทุกๆ นะคะ
ขอบคุณนะคะ
ถ้าคุณมีแฟนเป็นคนพิการ หรือคนรอบข้างของคุณมีคนรักที่มีความพิการทางด้านร่างการพามาให้คุณรู้จัก คุณจะมีความรู้สึกยังไง?
มีความในใจอยากปรึกษากับทุกๆ ท่าน
เราเป็นคนพิการค่ะ คือ แขนขวาตั้งแต่ข้อศอกลงมาของเราผิดรูป คือ ตั้งแต่ข้อศอกถึงข้อมือสั้นประมาณ 12 -13 เซนติเมตร แต่เรามีมือ มีนิ้ว 4 นิ้ว
เราเป็นมาตั้งแต่กำเนิด เราสามารถขับรถได้ ช่วยเหลือตัวเองได้ สามารถทำได้เกือบทุกอย่างที่คนปกติทำได้ ไม่เป็นภาระใคร เรียนจบ ป.ตรี มีงานประจำทำ
ตอนเป็นเด็กเราค่อนข้างเก็บตัว ไม่ค่อยอยากออกไปเล่นกับใคร และก็ไม่ค่อยอยากมีใครเล่นกับเราด้วย พอเราโตมา
เราพยายามเรียนให้เก่ง ช่วยเหลือ เขาหาคนอื่นมากขึ้น ในใจเราเรากลัวเหมือนกันนะคะ กลัวว่าเพื่อนกลัวคนรอบข้างจะอายที่มีเราเป็นเพื่อน
หรือมีเราเป็นคนรู้จัก เรารู้ว่าในใจคนที่มีร่างกายที่พิการก็น่าจะคิดคล้ายๆ กัน เราไม่ได้อายนะคะ เรายอมรับในตัวเองได้เพราะไม่ว่าจะยังไง
ร่างกายเราก็เป็นแบบนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้
ในด้านความสัมพันธ์ เราพึ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาเกือบ 5 ปี เราคบตั้งแต่ตอนเรียน เขาพาเราไปบ้านไปเจอพ่อแม่ และญาติของเขา
ในด้านพ่อแม่ เขานิ่งเงียบ ไม่ค่อยคุยกับเราเท่าไหร่ เราก็เคยถามแฟนว่าแม่เธอไม่ชอบเราหรือเปล่า เขาก็ไปถามแม่เขา แม่เขาก็บอกว่าไม่ได้ไม่ชอบ
อย่าคิดมาก และเราเป็นคนแรกด้วยที่เขามี และพาเข้าบ้าน ในด้านตากับหลานของเขาดีกับเรามาก เอ็นดูคุยด้วย
เราไปบ้านแฟนเก่าที่ไร เขาจะมาหาเรามาเล่นมาคุยด้วยตลอดเลย
จนในวันเลิกกัน เราถึงรู้เลยว่าไม่เขาไม่ใช่แค่ไม่ชอบเรา เขาไม่อยากได้เราไปเป็นแฟนลูกเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ขัด เพราะคิดว่าเราสองคนคงคบกัน
ไม่ได้นาน สิ่งที่เขาคิดคือ เขากลัวว่าลูกที่เกิดมาจากเราจะพิการเหมือนเรา เราก็บอกแฟนเราให้ไปอธิบายให้แม่ของเขาฟังว่ามันไม่เกี่ยวกันนะ มันเป็นความ
ผิดปกติตอนเราอยู่ในครรภ์ ไม่ได้เกียวกับพันธุกรรมเลย แล้วถ้าไม่โอเคกับเราทำไมไม่บอกตั้งแต่ที่แรก เราเคยถามแฟนนะคะ ว่าตอนเจอกันครั้งแรก
รู้สึกยังไง แต่ก่อนหน้านั้นเราได้บอกเขาไปก่อนแล้วนะคะ ว่าแขนเราพิการตั้งแต่กำเนิดนะ เราก็บอกว่ารับไป แต่พอเขามาบอกว่า ที่จริงเขาก็รับไม่ได้
ไม่อยากคบต่อ แต่เป็นเพราะว่ารักเราไปแล้ว เลยยังคบต่อ จนเขาไปเจอคนใหม่ที่เขาครบและพร้อมกว่าเรา สุดท้ายเขาก็ไปจากเราอยู่ดี
ปัจจุบันเรากำลังคุยและอยากพัฒนาความสัมพันธ์กับคนคนหนึ่ง เราคุยกันมาได้สักพักแล้ว เรามีเพื่อนกันในเฟสและเขาก็ติดตามไอจีเรา ซึ่งรูปภาพที่เราลง
มันก็ขะมีรูปที่เห็นแขนเราอยู่หลายรูป ซึ่งในโซเชียลเราก็ไม่เคยปิดว่าเรามีความพิการนะ แต่เรายังไม่เคยบอกว่าเราพิการ และเรากำลังจะนัดเจอกัน
เพื่อไปนั่งชิวที่สวนสาธารณะ เราก็จะบอกเขาตอนนั้น ซึ่งเราไม่รู้ว่าเขาจะรับเราได้ไหม เราเคยถามนะคะ ว่าเขาส่องเฟสเราหมดยัง เขาบอกว่าส่องแล้ว
และเพื่อนของเขพูดว่า เมื่อไหร่จะพาเราไปเปิดตัวกับเพื่อนเขา เราก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะในใจเรา เรากลัวเขาจะอายที่มีเราเป็นแฟน เราไม่ห่วงตัวเราเลย
เราห่วงเขา
เราเลยอยากทราบถึงมุมมองของทุกๆ คนว่า ถ้าหากวันหนึ่งทุกคนมีแฟนเป็นคนพิการ หรือเพื่อนหรือคนรู้จักของทุกคนมีแฟนเป็นคนพิการและพามาให้รู้จัก
พามาให้รู้จัก ทุกคนจะมีความคิด มีความรู้สึกยังไง เรารู้สิ่งที่เราคิดอยู่ เราคิดมาก แต่เราอยากฟังความคิดเห็นของทุกๆ นะคะ
ขอบคุณนะคะ