เท่าที่ผมได้ดูเต็มแมตช์ 8 นัด 2 สนาม บางนัดก็ดู 2 รอบ ส่วนตัวมองว่า passion ของ นกฬ ในทีมชาติหลายๆคนขาดหายไป… นางแบกอย่าเถียง... ว่าไม่ใช่ เพราะมันรับรู้ได้ด้วยความรู้สึก (อย่างน้อยก็ จขกท)
เอาง่ายๆ ตอน set3 & set4 ที่เราตาม บัลแกเรียเค้าเยอะๆ แล้วเรากลับมาแซงปาดเค้าได้ ผมเห็นเรา celebrate ในทุกแต้มที่ทำได้เหมือนเราชนะนัดนี้แล้วแทบจะทุกคะแนน เราวิ่งตามลูก-รองบอลแบบบ้าคลั่ง เหมือนกลัวบอลตกพื้นมากที่สุดในโลก มันเป็น passion ของทีมสาววอลเลย์บอล ที่ค่อยๆหายไปจากปี 2022 แล้วมันก็เลือนรางลดน้อยถอยลงเรื่อยๆทุกปี เพราะหลายคน เนือยๆเฉื่อยๆ ขาก้าวไม่ออก มองบอลตกพื้น ถอนหายใจ แล้วก็ฝืนหันมากัดฟันยิ้มให้กันแล้วบอก “ไม่เป็นไรๆ เอาใหม่ๆ“
มันต่างจาก เด็กดาวรุ่งที่เพิ่งได้ลงชุดใหญ่ปีนี้ใน VNL หรือคนที่ปีก่อนๆได้เป็นแค่ไม้ประดับในทีม ที่คอยยืนมองดูตัวหลักเล่น สองกลุ่มนี้ วันนี้ (รวมถึงวันก่อนๆ) วิ่งรับบอลแบบคนบ้า พุ่งรับบอลแบบไม่กลัวซีโครงหัก
กลับมาทีมกลุ่มตัวหลักตัวลีคนอกกลุ่ม elites พวกเค้าเป็นตัวจริงทีมชาติ แม้ปากจะบอกว่า เราไม่ใช่ 7 เซียนชุดใหม่ เราเล่นเป็นทีมกันทุกคน แต่ปฎิเสธไม่ได้หรอก มันมีอีโก้กันอยู่ มันเป็นอัตตา ที่ฝังเข้าสมองแบบไม่ทันรู้ตัว ว่าฉันแน่ฉันเก่ง ฉันคือตัวหลักมาหลายปี บางคนรับไม่ได้กับฟอร์มของตัวเองที่เปลี่ยนไป บางคนเล่นแบบกล้าๆกลัวๆว่าจะเจ็บแล้วกระทบไปถึงลีคอาชีพฤดูกาลหน้า บางคนพยายามเท่าที่จะทำได้แม้ร่างกายจะไม่สมบูรณ์เหมือนช่วงพีค
ที่ผมสังเกตุคือพวก elites หลายคน ออร่า มันหายไปเลย (แม้บางคนยังมีอยู่) กลับกลายเป็น พวกตัวสำรองอดทน กับเด็กๆ ที่ดูมี passion ในการเล่นสูงมาก!!! สูงเหมือน กลัวจะหลุดจากทีมชาติพรุ่งนี้มะรืนนี้!!! กลุ่มนี้เลยดูมีออร่าสูงปรี๊ดดดเลยในช่วงนี้ ถึงกับแฟนๆหลายๆคนเรียกร้องว่าให้เอามายืนตัวจริงได้แล้ว แพ้ก็ช่างมัน เอาตัวจริงตัวประจำลงก็แพ้ งั้นลองตัวใหม่ๆเลยดีกว่า
มันก็แอบตลกดีนะ concept ของชุดทีมชาติปีนี้คือ “Unstoppable Faith” ศรัทธาที่ไม่อาจหยุดยั้ง อยากให้แฟนๆ ศรัทธา และเชื่อมัน เพื่อผลักดันให้ นกฬ ก้าวข้ามอุปสรรคต่างๆให้ได้ แต่ตอนนี้ นกฬ elites หลายๆคน ไม่ทำให้แฟนๆ “ศรัทธา” เลย… (ว่าเราจะชนะ หรือจะ come back ได้) รวมถึง แฟนๆก็หมดความเชื่อมั่นในบางคนไปแล้ว
ส่วนตัวมองว่า ไหนๆก็ไหนๆแล้วนะ เหลืออีกแค่ 4 แมตช์ในสนามสุดท้าย ถ้าเป็นไปได้ โค้ชอ๊อดควรเลือกทำในสิ่งที่มัน Ground breaking นะ ทำไมไม่ลองเลือก นกฬ ที่มีคุณสมบัติในบางข้อจากข้างล่างนี้ ติดทีมไปแข่งเลยล่ะ เราไม่มีอะไรจะเสียแล้วนะ ทุกๆทีมที่เหลือ อยู่บนหัวเราหมดแล้ว ขนาดตัวจริงลงเรายังดูแพ้แน่ๆเลย งั้นลองของใหม่ดีกว่า ขอคนที่มัน:
- พร้อมเล่นจริงๆ มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง จิตใจแข็งแรง
- มี Passion ในการเล่นวอลเลย์บอลให้ทีมชาติจริงๆ อยากลงสนามทุกนัด เชื่อว่าตัวเองช่วยทีมได้
- Thirst for victory เป็นพวกที่กระหายในชัยชนะจริงๆ อยากเอาชนะจริงๆ ไม่ใช่แค่ปากพูด
- เป็นพวกที่มี mentality ที่เรียกว่า win-at-all-costs คือ ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเอง/ทีมตัวเองชนะอ่ะ (ให้นึกถึงพวกเกาหลี/ตุรกี เข้าไว้)
- ขอให้เป็นพวก Aggressive player ดุดันไม่เกรงใจใคร ตบบอลปัก ตับอัดหน้า สะใจก่อน แหกปากก่อน ดีใจก่อน ไม่ต้องรีบวิ่งไปไหว้ หรือแสดงความห่วงใยให้มากนัก
- เอาเฉพาะคนที่ Unflappable ส่วนพวกที่เป็น Flappable พวกหวั่นไหวง่าย เสียศูนย์ง่ายน่ะ ไม่ต้องเอาไป
- สุดท้ายขอคนที่เป็นผู้นำทีมจริงๆจังๆ ใครก็ได้ที่สามารถแต่งตั้งให้เป็น “รองกัปตัน” ที่ทำหน้าที่แทน “กัปตัน” ในสนาม ขอคนที่เป็น team motivator , team energizer แล้วก็เป็น vocal leader ให้กับทีมจริงๆ
พอดีผมเห็นโค้ชชอบพูดทับศัพท์น่ะ เลยต้องพิมพ์ทับศัพท์เผื่อโค้ชจะ Get. แค่คิดเฉยๆ ว่าในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วล่ะก็ ลองแนวทางใหม่ๆก็ไม่น่าจะแย่ไปกว่านี้แล้วแหละ
ท้ายสุด ผมไม่ตั้งกระทู้ด่านะ ผมเชียร์เสมอ จากนี้และตลอดไป ผมไม่ไปชี้นิ้วว่าใครคนใดคนนึง ผมรู้ว่าทุกคนพยายามแล้ว แค่ผมมองว่า ในเมื่อ ตัวเลือก นกฬ elites บางคนตอนนี้ ไม่เหมาะจะเป็นตัวยืนตัวหลักในสนามแล้ว ก็เอาคนที่แม้ไม่ได้เก่งกว่ากลุ่ม elites ตอนพีค แต่เก่งกว่า/พร้อมกว่ากลุ่ม elites ตอนนี้! ขาคอยขยับตลอดเวลา ภาษากายดูสู้ไม่ถอย ใจไม่ท้อขอสู้จนหมดแรง อะไรทำนองนี้ น่าจะมี passion มากกว่า
VNL25 กับ Passion ที่หายไปจากทีมไทย
เท่าที่ผมได้ดูเต็มแมตช์ 8 นัด 2 สนาม บางนัดก็ดู 2 รอบ ส่วนตัวมองว่า passion ของ นกฬ ในทีมชาติหลายๆคนขาดหายไป… นางแบกอย่าเถียง... ว่าไม่ใช่ เพราะมันรับรู้ได้ด้วยความรู้สึก (อย่างน้อยก็ จขกท)
เอาง่ายๆ ตอน set3 & set4 ที่เราตาม บัลแกเรียเค้าเยอะๆ แล้วเรากลับมาแซงปาดเค้าได้ ผมเห็นเรา celebrate ในทุกแต้มที่ทำได้เหมือนเราชนะนัดนี้แล้วแทบจะทุกคะแนน เราวิ่งตามลูก-รองบอลแบบบ้าคลั่ง เหมือนกลัวบอลตกพื้นมากที่สุดในโลก มันเป็น passion ของทีมสาววอลเลย์บอล ที่ค่อยๆหายไปจากปี 2022 แล้วมันก็เลือนรางลดน้อยถอยลงเรื่อยๆทุกปี เพราะหลายคน เนือยๆเฉื่อยๆ ขาก้าวไม่ออก มองบอลตกพื้น ถอนหายใจ แล้วก็ฝืนหันมากัดฟันยิ้มให้กันแล้วบอก “ไม่เป็นไรๆ เอาใหม่ๆ“
มันต่างจาก เด็กดาวรุ่งที่เพิ่งได้ลงชุดใหญ่ปีนี้ใน VNL หรือคนที่ปีก่อนๆได้เป็นแค่ไม้ประดับในทีม ที่คอยยืนมองดูตัวหลักเล่น สองกลุ่มนี้ วันนี้ (รวมถึงวันก่อนๆ) วิ่งรับบอลแบบคนบ้า พุ่งรับบอลแบบไม่กลัวซีโครงหัก
กลับมาทีมกลุ่มตัวหลักตัวลีคนอกกลุ่ม elites พวกเค้าเป็นตัวจริงทีมชาติ แม้ปากจะบอกว่า เราไม่ใช่ 7 เซียนชุดใหม่ เราเล่นเป็นทีมกันทุกคน แต่ปฎิเสธไม่ได้หรอก มันมีอีโก้กันอยู่ มันเป็นอัตตา ที่ฝังเข้าสมองแบบไม่ทันรู้ตัว ว่าฉันแน่ฉันเก่ง ฉันคือตัวหลักมาหลายปี บางคนรับไม่ได้กับฟอร์มของตัวเองที่เปลี่ยนไป บางคนเล่นแบบกล้าๆกลัวๆว่าจะเจ็บแล้วกระทบไปถึงลีคอาชีพฤดูกาลหน้า บางคนพยายามเท่าที่จะทำได้แม้ร่างกายจะไม่สมบูรณ์เหมือนช่วงพีค
ที่ผมสังเกตุคือพวก elites หลายคน ออร่า มันหายไปเลย (แม้บางคนยังมีอยู่) กลับกลายเป็น พวกตัวสำรองอดทน กับเด็กๆ ที่ดูมี passion ในการเล่นสูงมาก!!! สูงเหมือน กลัวจะหลุดจากทีมชาติพรุ่งนี้มะรืนนี้!!! กลุ่มนี้เลยดูมีออร่าสูงปรี๊ดดดเลยในช่วงนี้ ถึงกับแฟนๆหลายๆคนเรียกร้องว่าให้เอามายืนตัวจริงได้แล้ว แพ้ก็ช่างมัน เอาตัวจริงตัวประจำลงก็แพ้ งั้นลองตัวใหม่ๆเลยดีกว่า
มันก็แอบตลกดีนะ concept ของชุดทีมชาติปีนี้คือ “Unstoppable Faith” ศรัทธาที่ไม่อาจหยุดยั้ง อยากให้แฟนๆ ศรัทธา และเชื่อมัน เพื่อผลักดันให้ นกฬ ก้าวข้ามอุปสรรคต่างๆให้ได้ แต่ตอนนี้ นกฬ elites หลายๆคน ไม่ทำให้แฟนๆ “ศรัทธา” เลย… (ว่าเราจะชนะ หรือจะ come back ได้) รวมถึง แฟนๆก็หมดความเชื่อมั่นในบางคนไปแล้ว
ส่วนตัวมองว่า ไหนๆก็ไหนๆแล้วนะ เหลืออีกแค่ 4 แมตช์ในสนามสุดท้าย ถ้าเป็นไปได้ โค้ชอ๊อดควรเลือกทำในสิ่งที่มัน Ground breaking นะ ทำไมไม่ลองเลือก นกฬ ที่มีคุณสมบัติในบางข้อจากข้างล่างนี้ ติดทีมไปแข่งเลยล่ะ เราไม่มีอะไรจะเสียแล้วนะ ทุกๆทีมที่เหลือ อยู่บนหัวเราหมดแล้ว ขนาดตัวจริงลงเรายังดูแพ้แน่ๆเลย งั้นลองของใหม่ดีกว่า ขอคนที่มัน:
- พร้อมเล่นจริงๆ มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง จิตใจแข็งแรง
- มี Passion ในการเล่นวอลเลย์บอลให้ทีมชาติจริงๆ อยากลงสนามทุกนัด เชื่อว่าตัวเองช่วยทีมได้
- Thirst for victory เป็นพวกที่กระหายในชัยชนะจริงๆ อยากเอาชนะจริงๆ ไม่ใช่แค่ปากพูด
- เป็นพวกที่มี mentality ที่เรียกว่า win-at-all-costs คือ ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเอง/ทีมตัวเองชนะอ่ะ (ให้นึกถึงพวกเกาหลี/ตุรกี เข้าไว้)
- ขอให้เป็นพวก Aggressive player ดุดันไม่เกรงใจใคร ตบบอลปัก ตับอัดหน้า สะใจก่อน แหกปากก่อน ดีใจก่อน ไม่ต้องรีบวิ่งไปไหว้ หรือแสดงความห่วงใยให้มากนัก
- เอาเฉพาะคนที่ Unflappable ส่วนพวกที่เป็น Flappable พวกหวั่นไหวง่าย เสียศูนย์ง่ายน่ะ ไม่ต้องเอาไป
- สุดท้ายขอคนที่เป็นผู้นำทีมจริงๆจังๆ ใครก็ได้ที่สามารถแต่งตั้งให้เป็น “รองกัปตัน” ที่ทำหน้าที่แทน “กัปตัน” ในสนาม ขอคนที่เป็น team motivator , team energizer แล้วก็เป็น vocal leader ให้กับทีมจริงๆ
พอดีผมเห็นโค้ชชอบพูดทับศัพท์น่ะ เลยต้องพิมพ์ทับศัพท์เผื่อโค้ชจะ Get. แค่คิดเฉยๆ ว่าในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วล่ะก็ ลองแนวทางใหม่ๆก็ไม่น่าจะแย่ไปกว่านี้แล้วแหละ
ท้ายสุด ผมไม่ตั้งกระทู้ด่านะ ผมเชียร์เสมอ จากนี้และตลอดไป ผมไม่ไปชี้นิ้วว่าใครคนใดคนนึง ผมรู้ว่าทุกคนพยายามแล้ว แค่ผมมองว่า ในเมื่อ ตัวเลือก นกฬ elites บางคนตอนนี้ ไม่เหมาะจะเป็นตัวยืนตัวหลักในสนามแล้ว ก็เอาคนที่แม้ไม่ได้เก่งกว่ากลุ่ม elites ตอนพีค แต่เก่งกว่า/พร้อมกว่ากลุ่ม elites ตอนนี้! ขาคอยขยับตลอดเวลา ภาษากายดูสู้ไม่ถอย ใจไม่ท้อขอสู้จนหมดแรง อะไรทำนองนี้ น่าจะมี passion มากกว่า