เกริ่นก่อนนะคะ เราคบกันมา8ปี จะเข้าปีที่9เเล้วค่ะ มันเป็นความสัมพันธ์ ที่เรียกว่ารักข้างเดียวล้วนๆ คือเขารักเราค่ะตามจีบเราสารพัด ตื้อเรา มานานหลายปีมากๆ
จนอายุเราร่วงเลยไปเเล้ว ก็ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาจีบเราสักที จนใกล้จะเลข3เเล้ว เราหวังในใจคงไม่เจอคนที่ใช่เเล้วเเหละ เราก็เห็นนายคนนี้อะที่ยังคงตื้อเราตลอด ก็เลยตกลงปลงใจเเต่งงานกัน เขาก็เป็นคนนิสัยดี ขยันทำงาน ไม่เจ้าชู้ ไม่ดื่มไม่สูบ  ทำกับข้าวให้เรากินช่วยทำงานบ้าน เเต่เรื่องอย่างว่า เราก็ให้เขาตลอดนะคะ ถึงมันจะเป็นความรู้สึกที่ ต้องมีอะไรกับคนที่เราไม่ได้รักก็ตาม เพราะเราคิดในใจคนเป็นสามีภรรยายกันเเล้ว หลับๆตายอมๆไป เเต่เราก็พูดดีกับเขา ทำตัวน่ารักกับเขา ถึงเราจะไม่ได้รักเขาเเบบเชิงชู้สาว เเต่เราก็มองเขาเป็น เพื่อนคนนึงที่จะอยู่กับเราไปจนเเก่เฒ่า  ให้มีไรกับเพื่อนยังพอทน เเต่ถ้าจะให้ถึงขั้น มีลูกกับเขาเลย เราทำใจไม่ได้จริงๆค่ะ ตอนนี้เราเลยโกหกเขาไปว่าเราป่วย นู้นนี่นั่น ปวดท้องบ้าง ภูมิคุ้มกันไม่เเข็งแรงบ้าง เราเลยพูดอ้อมๆกับเขาว่า ถ้าฉันมีลูกไม่ได้เธอจะโอเคไหม ตอนเเรกเขาก็ดูตกใจ เเต่เสียใจรึป่าวอันนี้ดูไม่ออก สักพักเขาก็พูดว่างั้นเราก็อยู่กัน2คนก็ได้เนาะ เเล้วก็มาปลอบเราว่า มีไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องไปเสียใจ เเต่ทั้งๆที่จริงเเล้วเราไม่ได้เสียใจเลยค่ะเราเเค่ไม่อยากพูดความจริงนั้นออกมา มากกว่า ว่าเราไม่สามารถ มีลูกับคนที่เราไม่ได้รัก เเบบคนรักได้จริงๆๆ เรารักษาน้ำใจเขานะค่ะ เลยต้องหลอกด้วยวิธีนี้ ถึงเราจะไม่ได้รักเขา เเต่เราก็ให้เกียรติเขาประหนึ่งเป็น
สามีเเบบคนทั่วๆไป ที่ตัดสินใจร่วมลงหอกันเเล้ว
เราผิดมากไหมอะ เราดูเลวไหมอะ