ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน
ผมคือคนหนึ่งที่คิดว่า
“จะมีความสุขได้ ต้องมีเงินเยอะ ๆ ก่อน”

เลยใช้ชีวิตแบบรีบหา รีบใช้ รีบอวด รีบเหนื่อย…
แต่วันนี้… ผมอายุเข้าเลข 5 แล้ว (จวนเกษียณล่ะ)
และผมเพิ่งค้นพบว่า

การใช้เงินน้อยลง ไม่ได้ทำให้ชีวิตขาดอะไรเลย
ในทางกลับกัน…
มันทำให้ผม “เหลือ” เวลามากขึ้น
“เหลือ”พลังมากขึ้น
และ “เหลือ”สมาธิกลับมารู้จักตัวเองจริง ๆ

ผมไม่ซื้อของตามเทรนด์
ไม่รีบเปลี่ยนมือถือ
ไม่เสพติดความใหม่
ไม่เอาตัวเองไปแข่งกับใครในโซเชียล

ผมซื้อของเท่าที่ใช้
ใช้เท่าที่จำเป็น
และเหลือเท่าที่รู้สึกว่าสมควรให้ใจตัวเองพัก

ทุกวันนี้ รายจ่ายของผมลดลงครึ่งหนึ่ง
แต่ “ความอิ่มในใจ” กลับเพิ่มขึ้นหลายเท่า

ผมไม่ได้เป็นเศรษฐี
ไม่ได้รวยล้น
แต่ผมมั่นใจว่า…
ผมหลุดจากเกมที่ไม่มีวันชนะ
แล้วกลับมาเล่นเกมชีวิตของตัวเอง
ช้า ๆ สบาย ๆ และพอใจแบบไม่ต้องอวดใคร

ใครที่ยังรู้สึกว่า “ต้องรีบหา เพื่อรีบซื้อ เพื่อรีบโชว์”
ลองค่อย ๆ ลดความเร็วลงหน่อยก็ได้ครับ

เผื่อคุณจะเจอสิ่งที่ผมเพิ่งเจอ…
“การใช้เงินน้อยลง คือจุดเริ่มต้นของการอยู่กับตัวเองอย่างสงบ”
ใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างครับ?
อยากฟังเรื่องราวของคุณเหมือนกัน
แชร์ประสบการณ์ได้นะครับ