ทำจิตขณะแรกให้อยู่ในความว่าง เรียกว่า ยกจิต
เป็นการทำจิตให้เป็น สมาธิ ได้ทันที จึงมีทั้งสติ สมาธิทันทีในขณะนั้น
ตรงนี้เป็นการ สัมปยุทธรรม   “จากสิ่งที่เคยพบเจอมาแล้ว” เป็น“ถิรสัญญา ”
รูปกับนาม  จะแยกกันอยู่เป็นชั้นๆ นามจะอยู่ส่วนที่1 และไกลออกไปได้ ตามกำลังของ สติ สมาธิ
รูปจะแตกกระจาย ออกไปแนบกับนามเช่นกัน
จึงมีปัญญาเห็นว่า รูปไม่ใช่เรา  นามไม่ใช่เรา
เพราะสิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งถูกเห็น มีการเกิดดับเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ตามกำลังอินทรีย์