ลมฝนทนหวน(มา)

ลมฝนทนหวน
ทบทวนเรื่องราว
สำนึกคึกคราว
สาวกลอนกวี
หลีกหลบพบรัก
ประจักษ์สุขศรีชีวิตเท่านี้
มีอยากระริกระรี้
มีอักษราพักพิง

จึ่งย้อนลำนำ
งามขำอุ่นอิง
ไฟฝันมินิ่ง
สรรพสิ่งมิแน่นอน
พริ้มตาหลับ
ขับมโนจินตนาการเว้าวอน
เพื่อคลายถ่ายถอน
บทกลอนบำเทิง

ใช่กวียิ่งใหญ่
ใช่ผู้ระเริง
ตัวตนเพียงเพิ่ง
ย่ำเดิ่งดิ่งเดิน
แค่อยากขีดเขียน
เป็นเพียรเพลิดเพลิน
ขจัดขัดเขิน
เจริญสุนทรีย์

แด่มิตรสถิตวรรณกรรม
ผู้นำวิญญาณเสรี
เกิดมาเท่านี้
มีเพียงวาดฝันงาม
ให้อาบใจคน
ไร้สับสนคนทราม
ให้เกิดนิยาม
หลามอริยะสัตว์ประเสริฐ