แรกพบเธอที่เซ็นโร ผมตลกกับชื่อเธอ คนอารายยย ชื่อแชมพู
จากนั้นก็สนใจ ในความเป็นเด็กน้อยหน้าตาน่ารัก การพูดที่น่าฟัง
ติดตามมาเรื่อยๆ ในใจตอนนั้นยังคิดเลย เต้นก็แย่ ร้องเพลงโอ้ ฝึกเยอะๆหน่อย แต่ยังตามติดตลอด

จนกระทั่ง เธอได้เด่นสุดในอัลบั้มแรกของ CGM48
เธอเต้นดีขึ้นมากกกกก เธอร้องดีขึ้นตามลำดับ และทุกอย่างที่แชมแชมทำ ไม่เคยผิดหวังเลย
แม้ช่วงหลังจะมีมาม่าเรื่องเรือ แต่ผมไม่ได้สนใจอะไร ดูมันก็น่ารักดี
ที่สำคัญ คามิของผมคนนี้ ผมดูไลฟ์ตั้งแต่โดนแม่ตี จนถึงปัจจุบัน
ผมพิมพ์พูดคุยในไลฟ์ไอแอม น่าจะเกิน 48 ครั้ง แชมแชมไม่เคยตอบเลย ไม่ใช่ซิ อ่านยังไม่เคยอ่านเลย
แต่ผมก็ไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น ยังคงรัก และเอ็นดูแชมแชมไม่เสื่อมคาย

สุดท้าย งานล่าสุด ผมไปทักทายในงาน แชมแชมกำลังติดสติ๊กเกอร์ที่เสื้อให้
"แชมรู้ไหม อะไรที่หนูทำได้ดี"
"อารายยค้าาา" แชมมองหน้า
"แชมเขียนหนังสือได้นะ เขียนได้ดีด้วย ถ้ามีโอกาส ทำตรงนี้เลย"
"โอ้ จริงเหรอคะ ขอบคุณค่ะๆๆ" แชมยิ้มหัวเราะสดใสเช่นเคย

มีพบก็มีจาก มีพรากก็มีจบ
เบงเค คือโยเกิด (โอชิ)
(ส่วนโยเกิดไว้ค่อยเขียนถึงอีกครั้ง ที่โอชิ เพราะเธอร้องไห้ขี้แง ในวันที่ร้องเต้นแล้วทำได้ไม่ดีพอ)
ซจอ. คือแชมพู (คามิ)
ก็ขอบอกลากันตรงนี้ล่วงหน้าเลย ลาในแอป ลาจากคามิ จำนวน 1922 วัน แต่ยังรักอยู่เสมอทุกวี่วัน

สวัสดีแชมพู คนดีที่สุด
ดีขนาด เจเจบอก แชมมันเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยนะ
ดีขนาด เมย์จิบอก น้องแชมพูดีมาก ดีจนไม่น่ามาเจอคนแบบฉันเลย
(เธอไปตีแขนน้องแชมเพราะนึกว่าเป็นพี่แนล แชมหันมายิ้มหวานให้ เมย์จิพูดขอโทษนับสิบครั้งเลย)
บายนะคามิ 1922 วัน ไม่ลาวันนี้พรุ่งนี้ก็ต้องบาย สวัสดีเจ้า










[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้