ขอบฟ้ากั้นกลาง ใช่กีดขวาง แนวทางแห่งรักเราได้ ยิ่งขอบฟ้า กว้างเพียงไหน ยังคงได้ หวลคืนรับขวัญแก้วตา

กระทู้สนทนา

สิดาพร หลินถาวรดี (เมล BNK48) อนัญญา กุศลครอง (เอลฟ์ CGM48) วงดนตรี BNK48 CGM48

เก็บน้ำตาไว้ อย่าให้ไหล
พาใจพี่คิดไหวหวั่น
ยิ่งได้รู้ เจ้าโศกศัลย์
พี่ยิ่งหวั่น หวิวทรวงแทบจะขาดใจ...

ผมอาจจะเหมือนหลายๆคน เมื่อคามิโอชิกลายเป็นบุคคลธรรมดาสามัญไม่มีนามสกุล 48 แล้ว
การติดตามน้องคนนั้น ก็จะค่อยๆน้อยลงๆๆ จนสุดท้ายก็ค่อยๆเงียบหายไป จากชีวิตของเรา

คามิของผม
มิวสิค นุ่มนิ่ม พอออกไปแล้ว ผมก็ตามดูแบบห่างๆ ไม่ได้ตามไปตามงานใดๆ
ไม่ใช่ไม่ชอบแล้ว ไม่รักแล้ว ไม่เอาแล้ว
หากแต่ผม จะมีอุปกรณ์เสริมจิตใจตัวเองตลอดเวลา
มิวสิค อุ้ม โยเกิด แจนรี่ ไข่มุข และน้องเมล์
แชมแชม เอมม่า เพลิน ตอนนี้กำลังเล็ง เอลฟ์

ความรู้สึกว่าสูญเสียมันก็เบาบางลง ใช่ ไม่มีใครแทนใครได้เลย
แต่ผมจะไม่จมกับสิ่งที่จากไป และที่สำคัญ จะไม่ไปพร้อมคามิโอชิ

ผมจะอยู่จนถึง ลาสไอดอล ไอดอลคนสุดท้ายของ 48 ที่จะกล่าวคำว่า "ดิฉัน"
(พี่ต้อมครับ ผมเห็น BNK48 รุ่นที่ 10 ในปลายปี 2570 ครับ)
((ผมตามลาสไอดอลตั้งแต่สาวน้อยท้ารันม่า จนเห็นการล่มสลายของวง แบบโคตรเจ็บกระดองใจ))

แชมแชม คามิผมก็คงกลับไปเรียนต่อ ไปหาพ่อแม่ ไปตีกับน้องสาว และสุดท้ายไปตามทางของเธอ
ส่วนผมก็ก้มหน้าทำงานหนัก เพราะคามิคนใหม่ของผม กำลังจะเดแล้ว
กำลังจะมีเลนจับมือแล้ว กำลังจะไลฟ์ขอของขวัญแล้ว และกำลังจะลง GE6 แล้วจ้า
"ตายสิบเกิดแสน ในใจไม่เคยเงียบเหงา จากคนนี้ไปรักคนโน้นต่อ เป็นกำไรของชีวิต ที่ได้เกิดมา"

ขอบคุณรุ่นสี่ซจอ. และรุ่นหกเบงเค ที่ถือกำเกิดในเวลาที่หลายคน กำลังหาที่ยึดเหนี่ยวหัวใจอยู่...