สวัสดีครับ เพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ผมขอความเห็นเพื่อนๆหน่อย ขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมอายุ28ปี ได้เริ่มเล่นแอพหาคู่เป็นครั้งแรก
ก่อนจะเจอเหตุกาณนี้ ผมก็คุยมาหลายคนจนได้เจอคนนี้ สาวคนนี้เป็นLGBTQ นะครับ สูงประมาณ181 อยู่ชลบุรี แต่ผมอยู่กรุงเทพฯ ผมไม่ติดเรื่องเพศเลย
ขอแค่คุยแล้วโอเครก็พอ คุยกันได้ประมาณ1เดือน ปกติผมถ้าโอเครไม่เกิน1อาทิตผมก็นัดเจอแล้วแต่นี้เค้าอยู่ไกลก็เรื่องเป็นเรื่องยากสำหรับผม ตอนแรกกะว่าจะเลิกคุยแล้วเพราะไกลเกิน แต่ไม่รู้ทำผมถึงรู้สึกดีกับเค้าทุกครั้งที่คุยกัน เพราะเลยจึงรอเพราะเธอบอกว่าจะมาที่กรุงเทพฯมาหาเพื่อนพอดี ผมเลยตั้งหน้าตารอที่จะเจอ เธอลงมากรรุงเทพก็คาดว่าจะไปเดทกัน แต่มันผิดคาดกับที่ผมคิดไว้หน่อยนึง เพราะเธอพาเพื่อนมาด้วยอีก2คน ผมไม่เคยไปเดทครั้งแรกโดยมีเพื่อนฝ่ายนั้นเลย แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไร ผมไม่ได้เป็นคนเลือกร้าน ฝั่งนั้นเป็นคนเลือก ผมไม่ติด เป็นร้านนั่งชิวอารมณ์ร้านอาหารกลางคืน
ก็กินปกติ ต้องบอกก่อนผมแอบเป็น Introvert นิดๆ รู้สึกกร็งๆหน่อยเพราะเค้าพาเพื่อนมาด้วย พอถึงเวลาเช็คบิลมันประมาณพันกว่าบาท ผมอยากถามเพื่อนๆ
ว่าผมควรจ่ายมื้อนั้นทั้งหมดไหม หรือ หาร กัน แต่ในความคิดผมนะ ถ้าไปกัน2คน ผมออกแน่นอนครั้งแรกสำหรับเจอกัน แต่พอไปกัน4คนผมเลย ไม่ทันคิด
ผมติดหารเวลาไปกับเพื่อน ปกติหารตลอดเวลาไปกินกันเยอะๆ "อันนี้ผมเหมือนพลาดไปในส่วนที่ไม่ได้จ่ายของเธอหรือป่าว" ปกติเวลาไปเดทหรือเจอครั้งแรกจะเจอแค่2คน อันนี้ครั้งแรกนะครับ พอครั้งถัดมาที่เจอกัน นัดกันไปดูหนัง ผมเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด ค่าตั๋ว ค่าข้าว เพราะผมมองว่านี่แหละเดทจริง แล้วก็มีไปเจอกันบ้างระหว่างที่เธออยู่กรุงเทพฯ5วัน แต่ส่วนใหญ่เค้าก็นัดไปเจอบ้านเพื่อนเค้าตลอดไปนั่งกินเบียร์บ้านเพื่อนเค้า ปกติผมไม่ชอบไปแบบนั้นเท่าไหร่ เพราะเป็นบ้านคนอื่นที่ไม่รู้สึก เกรงใจเค้า แต่เพื่อที่จะเจอเธอผมเลยไป หลังจากนั้นเธอก็กลับชล เหตุการณ์ปกติทุกอย่าง คอลหากันทุกวันคุยทุกวัน จนผ่านมา3เดือน เธอชวนผมไปงานดนตรีที่เสม็ด นัดไปที่ชลบุรีก่อนไปค้างคืนนึง ผมก็นั่งรถลงไปหาเธอ เธอพาไปบ้านเพื่อนเธออีกแล้ว (ในส่วนนี้ผมคงผิดเองที่ไม่ได้บอกเธอว่าผมไม่ค่อยโอเครกับการไปนั่งบ้านคนอื่น) เธอบอกไปนั่งกินหมูกระทะกันยังไงก็ต้องไปด้วยกันอยู่แล้ว คือครั้งนี้เค้าพาเพื่อนไปถึง4คน(เป็นคนที่โตกว่าผมเยอะอายุประมาณ40) รวมทริปครั้งนี้6คน ไปรถ2คัน เป็นรถฝ่ายของเพื่อนเธอ มาถึงทางข้ามไปเกาะ ต้องบอกก่อนนะผมมีนิสัยที่ชอบเทคแคร์ดูแลอยู้แล้วจะเป็นคนที่ยกกระเป๋าให้ถือของให้ ว่าง่ายๆถ้ากินกุ้งผมจะเป็นคนแกะให้นั้นคือนิสัยของผม เอาจริงผมก็ไม่ได้อินกับงานดนตรีเท่าไหร่ ผมว่าเธอก็เหมือนกัน เพราะไม่ค่อยเห็นเธอเต้นหรืออินไปการงานเลย ผมก็งงว่าจะมาทำไม แต่ส่วนของผมมาเพราะอยากมีช่วงเวลาที่ใช้กับเธอ สรุปตอนกลับเลยนะครับ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดค่าห้อง ค่าบัตร ค่ารถเช่า ค่าเรือ ผมหารครึ่งหมด ครั้งนี้ไม่ได้มีกินอะไรเยอะผมเลยไม่ได้มีโอกาศเลี้ยงข้าวเธอ (หรือผมพลาดจุกนี้ป่าวที่ไม่ได้ออกค่าที่พักให้ค่าเรือค่าบัตรค่ารถ) จนกลับมาชล ก่อนกลับแวะไปกินข้าวบ้านเพื่อนเขา ทำกับข้าวให้ผมกิน ไปออกไปซื้อไก่ย่างมาตัวนึงมาเพิ่ม แล้วก็ไป7-11 ผมจึงถามทุกคนว่าเอาอะไรไหม มีพี่ฝากซื้อ โซดา2ขวด พริกน้ำปลา ผมก็ไปซื้อมา กินข้าวเสร็จ ผมก็นั่งรถกลับกรุงเทพฯ
ผ่านมาประมาณ4วัน ผมรู้สึกถึงความเปลี่ยนไป เธอตามแชทผมช้ามากกว่าปกติ บอกงานเยอะ แต่ที่ผ่านมาที่คุยแรกงานก็เยอะแต่ก็ไม่เกินชมก็พิมพ์มาแล้ว
มันรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนไปจนมีครั้งนึงเธอถึง11ชม. ตั้งแต่6โมงเย็นจนถึงตี5 บอกว่าหลับ ปกติเธอหลับตอนเย็นประจำครับแต่4-5ทุ่มก็ตื่นแล้ว เพราะเป็นเวลาที่ผมเลิกงาน เราจะคุยกัน4-5ทุ่ม จนถึงเที่ยงคืนตีหนึ่ง สรุปผมเลยถามเธอไปตรงว่าเป็นอะไรหรือป่าวขอแบบตรงๆนะ เธอจึงบอกมาแบบตรงจริงๆว่า
ที่เจอกันครั้งแรกผมหารตลอดเลยไม่มีออกหน้าจ่าย เธอบอกครั้งแรกไม่เป็นไร เธอบอกผมว่าจะมาดูครั้งนี้ที่ไปเสม็ดกัน สรุปเธอบอกเหมือนเดิม แล้วเธอบอกว่าเธอก็คิดอยู่นิดๆจน พี่ที่ไปเที่ยวมาพูดกับเธอว่าทำไมผมถึงไปเก็บค่าพริกน้ำปลาหวานทำไม ที่ฝากซื้อ เธอไม่หน้าไปเก็บหรอกพี่เค้าหรอก (อันนี้ความคิดส่วนตัวนะผมไม่ได้ทวงเลยไม่ได้บอกว่าพี่ครับค่าน้ำหลาหวาน65ขอด้วยครับไม่ได้พูดเขาเป็นคนให้เลย และ ผมก็มองว่าเป็นของฝากซื้อไม่เกี่ยวกัน) เธอบอกพี่เค้าอุสาเลี้ยงเหล้าเลี้ยงข้าว (มื้อก่อนกลับ) เธอบอกผมว่าผมหารไปซะทุกอย่างเลย แล้วมันต่างอะไรกับที่เธออยู่คนเดียว คำนี้ผมอึ้งจริงๆนะ
ผมเลยบอกถ้าไปกัน2คนผมออกอยู่แล้ว แต่นี้ผมมาว่ามันไปกันหลายคน แล้วปกติผมไปเที่ยวกับเพื่อนผมก็หารตลอดหรือผมติดตรงนั้นมา จากวันนี้นเธอก็อ่านแชทผมแต่ไม่ตอบอีกเลยยยยย ผมแอบเสียใจอยู่เหมือนกันนะ หรือ ผมพลาดไปจริงๆ
ไปเจอคนคุยครั้งแรกแต่พลาดไปหารค่าข้าว