ทุกสิ่งอย่างเป็นสิ่งที่คนเราล้วนสมมุติขึ้นมา แต่ทำไมคนเรากับยึดติดกับสิ่งที่ สมมุติขึ้นมาเองด้วย

”ไม่มีอะไรดีเท่ากับการหลุดพ้น“ ถ้าเข้าใจแล้วจะปล่อยวาง จะว่ายอมรับก็ได้ จะไม่รังเกียจมัน เป็นเหมือนลมเหมือนแดดเหมือนฝน ปฏิเสธเขาไม่ได้ ต้องปล่อยเขาไปตามเรื่องของเขา ฝนจะตกแดดจะออกลมจะพัดท

วันก่อนเรามีโอกาสได้ดูภาพยนตร์เรื่อง Svaha: The Sixth Finger (2019) และรู้สึกอยากแชร์ให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกันค่ะ (เนื้อหามีสปอยนะคะ) สำหรับคนที่ยังไม่ได้ดู แนะนำให้ดูให้จบก่อนแล้วค่อยอ่านนะคะ ถ้าพร้อม

อยากรู้ว่า เพื่อนๆที่อยู่กันในห้องนี้ มีความเข้าใจ พุทธศาสนา ที่ได้ศึกษากันมา เช่นไร โดยสรุปการปฏิบัติธรรมที่พระพุทธเจ้าสอน ว่าท่านให้ปฏิบัติอะไร อย่างไร หรือท่านใด จะสรุปใจความ แก่นของศาสนาก็ได้เช่

ในวัฏสงสารแห่งนี้ ใครเข้ามาเกิดก่อนก็หลุดพ้นก่อน ใครเข้ามาเกิดทีหลังก็หลุดพ้นทีหลัง ไม่เกี่ยวกับการปฏิบัติเองใช่มั๊ยครับ? เราปฏิบัติธรรมให้หลุดพ้นก่อนคนที่เข้ามาเกิดและเข้ามาอยู่ในวัฏสงสารก่อนเราไม่ได

​เมื่อคืนนอนไม่หลับ เลยคิดเรื่อยเปื่อยไปถึงเรื่องสิ่งมีชีวิตในจักรวาล... ถ้าสมมุติว่ามีสิ่งมีชีวิตรูปร่างไม่เหมือนเราจริง ๆ จะเป็นยังไงนะ? มันจะอยู่ยังไง? แล้วมันเอาพลังงานจากไหนมาใช้ชีวิต? คิดไปถึง

วันนี้อยากมาแชร์มุมมอง ที่เชื่อว่าหลายคนคงเคยเจอ ทั้งในฐานะที่เป็นเด็กมาก่อน หรือในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว ​เวลาที่เด็กๆ ไม่ว่าจะลูก หลาน หรือน้องๆ มาบ่นกับเราว่า "เหนื่อยจังเลย/เครียดมาก" คำ

ผมกลัวการตายหลังจากผมไม่ได้คิดสิ่งนี้นานเหมือนผมจะลืม มีอยู่วันหนึ่งกำลังจะนอนทำให้ผมคิดได้ว่า กุใช้ชีวิตเหมือนกับจะไม่ตาย ทำให้คิดได้ว่ากุก็รู้ว่าสักวันนึ่งต้องตายเเต่ กุกับใช้ชีวิตเหมือนไม่เคยตาย คิ