ฉันได้พลัด เดินหลง จากผู้คน
อับจน หาทางไป ไม่พบที่
พ่อแม่หรือ? ญาติ ยังไม่มี
เถอะปูนนี้แล้ว ยังเลื่อนลอย

กระแสธาร แห่งฝัน ครั้งสุดท้าย
ตรงปลายสาย แลราว แสงหิ่งห้อย
หากินมานมนาน หน้าปากซอย
เคยมีหนุ่มใหญ่-น้อย เวียนแวะมา

กลัดมาลีคณิกา กับอาภรณ์
ดอกอร่ามมาก่อน ก่อนสิ้นท่า
ว่าวันนี้จะลอง ปรับเวลา
หาลูกค้าหิวร้อน ตอนกลางวัน

" เท่าไหร่? " " ห้าร้อยทำได้ทุกอย่าง "
หนุ่มบึกร่าง พยักหน้ารับ สั้นสั้น
แสนดีใจ ซ้อนมอเตอร์ไซค์ ไปโดยพลัน
ถึงที่หมาย บอกให้ฉัน ใส่ปุ๋ยยาง…

……ให้ไวนะ




* ภาพที่เห็นไม่เกี่ยวกับเรื่องราวในกระทู้แต่อย่างใด
  
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ และกระทู้นี้ไม่มีเจตนาเล่นล้ออาชีพใคร แต่เป็นภาพการต้องดิ้นรนในชีวิตที่เหลือของพวกเราหลาย ๆ คนครับ