สวัสดีค่ะเราอยากมาระบายกลับชีวิตคู่ถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไรต่อไปคือเรากลับเเฟนคบกันมา5ปีเเล้วค่ะมีลูกด้วยกัน1คนเรากลับเเฟนเป็นคนเเรกของกันเเละกันนะคะเราเจอกันในเฟสค่ะหลังคบได้2ปีก็ไปหากันทุกอย่างก็ดีไปหมดนะคะเเฟนเราเป็นอิสลามใต้นะคะพูดภาษายาวีเราศาสนาพุทธเป็นคนภาคกลางหลังจากเราคบมาได้3ปีเราได้ตกลงเเต่งงานกันที่เราต้องเเต่งกันเร็วเพราะอิสลามไม่ให้อยู่ก่อนเเต่งค่ะทางบ้านเเฟนก็ค่อนข้างจะเคร่งมากทางบ้านเราก็ยินดีที่เราจะเปลี่ยนเข้าเเม่เราเป็นคนใจดีมากคิดบวกตลอดเราก็ได้เเต่งเข้าอิสลามค่ะเเต่ฝั่งพ่อเเม่เเฟนเราไม่ได้มาเลยเพราะอยู่ไกลเพราะเเต่งที่ภาคกลางบ้านของเราค่ะบ้านเราก็ไม่สะดวกไปเเต่งบ้านของเขาก็เลยตกลงเเต่งที่บ้านเราโดยที่ไม่มีพ่อเเม่ฝ่ายชายต้องเอาเพื่อนของเเฟนมาเป็นญาติฝ่ายเจ้าบ่าวให้เเฟนเเต่เราก็น้อยใจมาตลอดที่พ่อเเม่เเฟนไม่ได้มาไม่ได้มีรูปถ่ายครอบครัวเเบบคนอื่นคือเเฟนเราป็นลูกคนสุดท้องนะคะมีพี่อีก4คนตอนคบกันเเรกๆเเฟนก็ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวค่ะเหมือนถูกคนที่บ้านตามใจมาทุกอย่างจนไม่ต้องหาทำอะไรเองเเต่เเฟนเราเขาก็ดีทุกอย่างนะคะเเต่ติดเรื่องครอบครัวเรารู้สึกน้อยใจมากเเต่พอพี่เเฟนเเต่งพ่อเเม่เเฟนเขาไปนะคะยกเว้นเราเรื่องค่าสินสอดทางเม่เราก็ไม่ได้เอาค่ะเพราะผู้ชายหามาไม่ได้เเม่เราเรียกเเค่3หมื่นจัดกันเล็กๆในบ้านบ้านฝ่ายชายก็ไม่เคยช่วยอะไรคะเรื่องค่าใช้จ่ายเราเป็นคนออกกันเองค่ะพ่อเเม่เเฟนไม่เคยพูดไม่เคยถามถึงเราเลยพอเรามีลูกเราคลอดลูกทางบ้านเเฟนก็ไม่ได้มาหาไม่เคยยื่นมือมาช่วยอะไรเราเลยเเต่พอเป็นพี่ของเเฟนไม่ว่าจะงานอะไรบ้านเเฟนก็ไปหมดทุกคนนะคะเราก็เลยรู้สึกน้อยใจที่เขาไม่เคยเห็นเราในสายตาเลยทางบ้านเเฟนคุยภาษายาวีกันนะคะคือเราฟังเขาไม่ได้เลยค่ะฟังไม่ออกทางบ้านเเฟนก็จะไม่พูดภาษาไทยกลับเราเราก็เป็นคนที่พูดไม่ค่อยเก่งก็กลายเป็นว่าเรามาบ้านเขาทีเหมือนเราเป็นอากาศเป็นลมอะค่ะไม่มีใครเข้ามาคุยมาถามเราทั้งนั้นจนทำให้เราอึดอัดเเละไม่อยากมาอยู่บ้านเเฟนเราเลยเลือกจะไปอยู่บ้านเราเวลาบ้านเเฟนโทรมาก็จะคุยเเต่กลับเเฟนเหมือนเขาเอาเเค่ลูกตัวเองอะค่ะคือเรากลับเเฟนยังรักกันดีนะคะเเต่บางทีเเฟนก็ดูเหมือนจะเชื่อจะรักครอบครัวตัวเองเวลาเราพูดถึงคีอบครัวเขาในทางไม่ดีเขาก็จะไม่พอใจทันทีคือตอนนี้เรายังรักเขานะคะเเต่เป็นเเบบนี้เราก็ไม่ไหวเราว่าคนในบ้านเขาพ่อเเม่เขาก็คงอยากได้คนบ้านเดียวกันที่พูดภาษาเดียวกันพ่อเเม่เเฟนก็คุยกับสะใภ้ครอื่นปกตินะคะยกเว้นเราพี่น้องเเฟนเราได้เเฟนคนในจังหวัดเดียวศาสนาเดียวกันหมดเลยค่ะมีเเต่เเฟนเราคนเดียวที่มาได้กับเราที่เเปลกกว่าใครเราอาจจะพิมไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรนะคะตอนนี้อยู่บ้านเเฟนค่ะคุยกลับใครไม่ไดเลยอยากจะระบายในนี้เเละอยากขอประสบการณ์ค่ะเพราะคนนี้เเฟนคนเเรกของเราเเละตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากค่ะตอนนี้เราเป็นโรคซึมเศร้าอยู่ค่ะกำลังรักษาเขาปีที่2เเล้วตอนนี้ก็รู้สึกดิ่งมากๆ